دیدبان؛ ایام ولادت حضرت زهرا سلام علیها بود که دیوارنگاره میدان ولیعصر تهران باز حاشیه ساز شد و در شبکه های مجازی با واکنش محافل رسانهای و سیاسی اصلاحطلب و نیز گروه های فمنیستی همراه بود. از جمله رسانه های معترض می توان به روزنامه دولتی ایرانآنلاین اشاره کرد که طی یادداشتی نوشته است: دیوارنگاره جدید به مناسبت روز مادر و زن- که هفته آینده است- با نقاشی زنی که فرزندانش اطرافش هستند نصب شده؛ تصویری که به نظر بعضی از کاربران شبکههای اجتماعی سنتی و کلیشهای است و شباهتی به زنان امروز و دغدغههایشان ندارد! [1].
این انتقادهایی که پس از نصب تابلو به اینستاگرام و توئیتر کشیده شد را باید در قالب مدعیانی دانست که سعی دارند با چهرهای روشنفکرانه بگویند که آنها نقش و جایگاه والای زن را میفهمند و برای آن ارزش قائل هستند ولی دیگران نه و سعی دارند تا از زن، نقشی فقط محصور در خانه را بسازند! اما سؤال اینجاست که این دوستان در مواجهه با استفاده ابزاری از نقش زن در تبلیغات سطح شهر که سعی دارند تا از او به عنوان وسیلهای در جهت تغییر سبک زندگی مردم و فروش بیشتر کالا که جزئی از خواستههای سرمایه داران است، استفاده کنند، چقدر معترض هستند! [2]. مگر محتوای دیوار نگاره چه بوده است که این واکنشها را به همراه داشته است. پوستری تحت عنوان "بر دامان بهشت" که رنگ و بوی مادرانه به شهر داده بود. البته این اولین بار نیست دیوارنگاره میدان ولیعصر حاشیه ساز شده است. دیوار میدان ولیعصر (عج) همیشه از جمله خبرسازهایی است که هر چند وقت یکبار و با آثاری جدید بر سر زبانها می افتاد. دیواری که تقریباً به آثاری از خانه طراحان انقلاب اسلامی و سازمان رسانهای اوج اختصاص دارد و از جمله مهمترین آثار ارائه شده در آن میتوان به نصب پرچم آمریکا بر خون شهدا، من نگهبان ایرانم و با هم قهرمانیم؛ یک ملت یک ضربان اشاره کرد.
و همچنین این اولین بار نیست که فمینیستها و اصلاحطلبان به ارائه تصویر همسری و مادری از «بانوان» در نظام جمهوری اسلامی ایران اعتراض میکنند. نخستین اصلاحطلبی که در دولت حسن روحانی صاحبمنصب بود و به این مسئله اعتراض کرد «شهیندخت مولاوردی» معاون وقت رئیسجمهور روحانی بود. او ۴ سال قبل طی اظهاراتی در یک جلسه با مشاوران امور بانوان دستگاههای اجرایی که در هتل ارم تهران برگزار شد، گفته بود: «در نامه خود به نوبخت به این نکته پرداختم که قید واژه خانواده در برنامههای پیشنهادی و حذف "زنان" پیام خاصی را برای مردم دارد [3]».
امسال نیز در مراسم معرفی برگزیدگان بخش تجلی اراده ملی سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر جایزه های معاونت امور زنان و خانواده ریاستجمهوری به فیلم های ضد خانواده رسید؛ جایزه بهترین فیلم در بخش زنان به فیلم «مردی بدون سایه» آن هم به خاطر چهره باورپذیر زنی موفق در جامعه و خانواده! در حالی که زن در فیلم «مردی بدون سایه» تنها شرایطی مملو از سوء ظن و بدگمانی را در میان خانوادهاش بهوجود آورده بود! همچنین این نهاد دولتی که ظاهراً بایستی افکار و برنامههای دولت را در رابطه با خانواده ارائه دهد، تندیس بهترین فیلم مرتبط با مسائل خانواده را به فیلم «بنفشه آفریقایی» اعطاء نمود! فیلمی که در آن یک زن، شوهران قبلی و فعلی خود را به خانهاش آورده و در کنار هم زندگی میکنند! یعنی برای اولین بار در سینما و جامعه ایران، پدیده مذموم چند همسری زن که حتی در جوامع بیبند و بار غرب نیز پذیرفته نیست توسط این فیلم توجیه شده و بخش امور خانواده دولت نیز به آن جایزه میدهد! یعنی خانواده از نظر دولت محترم، چنین خانوادهای است؟![4].
این نهاد در دولت نهم با عنوان مرکز امور مشارکت زنان به مرکز امور زنان و خانواده بود و سپس در دولت دهم به معاونت امور زنان و خانواده تبدیل شد و همچنین در آن دوره نیز"ستاد ملی زن و خانواده" را تشکیل دادند [5] که رئیس آن رئیس جمهور است؛ اما در دولت آقای روحانی تنها یک جلسه مشترک تشکیل شده است. البته نباید غیر از این هم توقع داشته باشیم از کسانی که فلسفه حجاب را عدم تحریک جامعه می دانند[6] و از زنان و دختران در جهت پیشبرد اهداف سیاسی خودشان استفاده می کنند اما در حقیقت جایگاه معاونت امور زنان و خانواده چیست؟ چه وظایفی بر عهده دارد؟ چه کسی پاسخگوی عملکرد آن هست؟ نسبت به جایگاه زن و خانواده چه کرده؟ چه میزان در کاهش آمار طلاق موثر بوده است؟ چرا جهت گیریهای مسئولین آن با جریانهای فمنیستی همراه است؟ باید خانم ابتکار به عنوان معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده پاسخگو که چرا این نهاد حیات خلوتی برای جریان های فمنیستی شده است.
در آخر دست نوشته آیت الله خامنه ای در تجلیل از ایثار یک بانوی انقلابی [7] را می خوانیم:
خواهر گرامی! مفتخرم که درود و تبریک شایسته خود را به شما خانم مسلمان که با اقدام خردمندانهتان کوشش ارجمندی در جهت عمل به آموزشهای اسلام و هر چه شبیهتر شدن به رهبران راستین دین انجام دادهاید، تقدیم دارم. در روزگاری که ابتذالهای زندگی و شادیهای کوچک و غمهای حقیر، بیشترین فضای درک و احساس و اندیشه و عمل زنان و مردان جامعه مستضعف ما را تصرف کرده و بر اثر بدآموزیها و تحمیقهای کسانی که در مسند مدیران و مدبران و راهنمایان جامعه قرار گرفتهاند، اصول و مسائل اساسی زندگی، در بوته فراموشی افتاده و حرص و ولع به ظاهرآرائی و تجمل و اشرافیگری، جای هر انگیزه و خواست صادق را پر کرده است، اقدام به دور کردن زیورهای پوچ و بیارزش مادی، به راستی اقدامی خردمندانه و نیز شجاعانه است. زیور راستین زن، همان چیزی است که چهره نمونه و درخشان زن صدر اسلام را میآراست و شخصیتهای عظیمی چون دختر پیامبر و خواهر حسین علیهالسلام را بهسان گوهر درخشندهای بر تارک انسانیت مینشانید. بار دیگر بر شما سلام میفرستم، به این امید که این گام را با گامهای بلند بعدی در همان جهت و همان راه به کمال برسانید و خواهران مسلمان دیگر را نیز با خود در این راه هر چه بیشتر و پیشتر برید. سید علی خامنهای، ۱۰ اسفند ۵۶ [8].
[1] http://yon.ir/oQW3N
[2] http://yon.ir/GAj4x
[3] http://yon.ir/5RO5G
[4] http://yon.ir/C9u3V
[5] http://yon.ir/IegqY
[6] http://yon.ir/YR8SH
[7] از جمله مهمترین حلقههای مبارزه زنان علیه رژیم پهلوی در مشهد با محوریت فاطمه فکور یحیایی (همسر حیدر رحیمپورازغدی) بود. وی علاوه بر همه فعالیتها و مبارزات در سال ۱۳۵۶ در یک اقدام ایثارگرانه تمام زیورآلات خود را به منظور کمک به نهضت امام خمینی برای آیتالله خامنهای- که آن زمان در تبعید به سر میبرد- فرستاد. پس از آن، آیتالله خامنهای طی مکتوبی، از این عمل انقلابی و شجاعانه تجلیل کردند که به عنوان سند ارزشمند از مبارزات زنان در انقلاب اسلامی ماندگار شد.
[8] http://yon.ir/Lw7Di