پایگاه خبری تحلیلی دیدبان / هر چه حرمت پدر در جامعه و خانواده‌های ما افزایش پیدا کند، برآیند کلی آن این خواهد بود که ظلم در خانواده‌ها کمتر خواهد شد. برعکس آنچه که بعضی از حقوق‌دانان فکر می‌کنند، که هر چه بیشتر، دست و بال مردها بسته شود، کمتر ظلم می‌کنند، تجربه غرب نشان داده که در غرب، زن، مظلوم‌تر از شرق و در کشورهای اسلامی است، خودشان هم اذعان می‌کنند.
هر چه مردسالاری، به معنای منطقی و معقول کلمه، جا بیفتد طبیعتاً برکاتی خواهد داشت. پدری که حرمت داشته باشد، اتفاقاً احساس مسئولیت بیشتری پیدا می‌کند که مبادا ظلم بکند. اگر به یک مرد شریفی بگویند: «آقا تو پدر هستی» کلی خودش را جمع می‌کند، و دیگر ظلم نخواهد کرد.
در میان افکار عمومی، محبت مادر به فرزند ضرب‌المثل است، اما در احسن القصص قرآن نمونه اعلای محبت، محبت پدر به فرزند است. نکته اصلی داستان عشق زلیخا به یوسف نیست، بلکه محبّت یعقوب به یوسف است که از شدت محبت و فراق او چشمانش سفید می‌شود و بوی پیراهن یوسف را از فرسنگها دورتر متوجه می‌شود و با بوی پیراهنش بینا میشود. نمونه های دیگری از محبت پدر به فرزند هم در قرآن آمده است مانند: محبت ابراهیم به اسماعیل، محبت زکریا و یحیی و ...
محبّت مادر به سهولت ابراز می‌شود چون به سهولت ابراز می‌شود به شهرت رسیده. اما محبّت پدر چون معمولاً به سهولت ابراز نمی‌شود، آن شهرت را ندارد.
شاید یکی از اسرار اینکه خداوند متعال اینقدر حرمت پدران را در احکام و اخلاق پاس داشته است و سفارش کرده است، این باشد که این محبت پنهان، حرمتش از جهاتی، مهم‌تر است.
وقتی که پیامبر اکرم(ص) بفرماید: «من و علی پدران این امّت هستیم؛ أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة»(عیون،ج2، ص85) یا امام رضا(ع) بفرماید: «امام مانند پدر است؛الْإِمَامُ ...الْوَالِدُ الشَّفِیق‏»(کافی، ج1، ص100) آنوقت بهتر امام را می‌فهمیم. وقتی محبت پدر به فرزند جابیفتد، آنگاه اگر به تو بگویند که عزیز من امام زمان مثل پدرِ توست، آن وقت چه حسی نسبت به آن پیدا می‌کنی؟

انتهای پیام/