بيان مسئله: در دوران مدرن از ابتداي قرن 17 تا انتهاي قرن بيستم، قدرت اغلب خود را در شکل لويتاني يعني دولت ملت نمايان مي¬ساخت. دغدغه اصلي متفکران علم سياست شناسايي قدرت در قالب الگوهاي سازماني و بوروکراتيک بود. با ورود به قرن بيستم منطق مکانيکي قدرت تبديل به منطقي کوانتومي شد و همين انقلاب کافي بود تا متفکران سياست براي بررسي قدرت علاوه بر سازمانها و نهادهاي بوروکراتيک با عرصه هاي سايبري و مجازي آشنا شوند که اکنون قدرت در آنها به شکل روايتي، سازه¬اي، روزمره و بسيار قدرتمند در حال توليد شدن است. انقلاب تکنولوژي هاي اطلاعاتي باعث شده است که اساسا جامعه شناسي سياسي با مقوله اي جديد در بررسي قدرت مواجه شود که بر اساس آن تمام عرصه سياسي را در حال دگرگون ساختن مي¬باشد به نحوي که حضور نداشتن در فضاي سايبر را مترادف با ناديده شدن مي¬گيرند . در اين نوشتار قصد داريم عمده جريان هاي سياسي ايران را در فضاي سايبر مورد بررسي قرار دهيم.
جريان به معناي نيروهاي  تداومي و اثرگذار در عرصه سياسي است. کليه متفکران، احزاب، جنبش ها و اصنافي که در ايران داراي پشتوانه فکري هستند و در طول تاريخ در مقاطع مختلف بر روندهاي سياسي اثرگذار بوده اند به معناي جريان گرفته شده اند. سياسي به معناي پرداختن به موضوعات تدبير عمومي، قدرت، دولت در دو شکل نيروها و افکار سازنده و نقد کننده مي¬باشد که قصد دارند بر امر عمومي در جامعه با رويه هاي محافظه¬کار، انتقادي يا راديکال اثربگذارند. عرصه سايبر به معناي زمينه هاي مجازي است که به خصوص در متن هاي اطلاعاتي و رسانه هاي کاربرمحور شکل گرفته است که اصلي ترين دغدغه آنها توليد قدرت نرم به قصد اثرگذاري بر افکار عمومي مي¬باشد . بنابراين اين نوشتار جريان هاي اصلي و اثرگذار سياسي ايران را در محيط مجازي و سايبري عصر اطلاعات مورد واکاوي قرار مي¬دهد.