به گزارش دیدبان به نقل از افکار ، مباهله از مادّه «بَهْل» گرفته شده است و «بَهْل» در لغت عرب به معناى رها کردن است. شترها وقتى بچّهدار مى شوند پستانهاى آنها را مى بندند تا بچّه شتر همه شیر مادر را نخورد و مقدارى براى صاحب شتر باقى بماند؛ ولى گاهى پستانها را باز مى کنند تا بچّه شتر هر چه میل دارد بخورد، عرب به چنین شترى که پستانهایش باز شده «ابل باهل» مى گوید، یعنى شترى که شیرش رها شده تا بچّه اش از آن استفاده کند.
و امّا در اصطلاح، معناى دیگرى دارد و آن این که: هرگاه دو نفر بعد از بحثهاى منطقى و استدلالهاى عقلى و برهانهاى روشن، نتوانستند یکدیگر را قانع کنند، در اینجا هر کدام در حقّ دیگرى نفرین مى کند و چنین مى گوید: «اگر من بر حق هستم و تو خلاف مى گویى به مجازات الهى گرفتار شوى» و دیگرى هم همین را تکرار مى کند. به چنین کارى با حصول شرائطش «مباهله» مى گویند.
ارتباط معناى لغوى و اصطلاحى «مباهله» با یکدیگر روشن است؛ زیرا در مباهله شخصى که مدّعى است حق مى گوید طرف دیگر را رها مى کند و امر او را به خداوند محوّل و واگذار مى نماید.
پی نوشت: آیات ولایت در قرآن، ص202.
مباهله به چه معنی است؟
