در تقویم دینی ما روزی به نام روز مباهله نامیده شده است. این روز مصادف است با بیست و چهارم ذی الحجه. داستان روز مباهله از این قرار است که در ابتدای رسالت پیامبر(ص) منطقه ای مسیحی نشین در حجاز بود به نام نجران، که مردمان آن بت پرستی را رها کرده بودند و به آئین مسیحیت درآمده بودند.

روز ۲۴ ماه ذی‌الحجه صدق و راستی اسلام بر مدعیان دروغین حقیقت آشکار شد و خداوند با نازل کردن آیه‌ای نعمت را بر مسلمانان افزون کرد، برای این روز اعمالی چون صدقه‌دادن و خواندن زیارت جامعه کبیره سفارش شده است.

ارتباط معناى لغوى و اصطلاحى «مباهله» با یکدیگر روشن است؛ زیرا در مباهله شخصى که مدّعى است حق مى‏ گوید طرف دیگر را رها مى ‏کند و امر او را به خداوند محوّل و واگذار مى‏ نماید.

روز مباهله پیامبر اسلام چهار تن همراهان خود را زیر عباى مشکى‏وارد کرد و این آیه را خواند: «انما یریدالله لیذهب عنکم‏الرجس اهل‏البیت و یطهرکم تطهیرا».زمخشرى مى‏گوید: سرگذشت‏مباهله و مفاد آیه آن قویترین دلیل بر فضلیت اهل کساست.