شریعتی، شیفته آن نوع تاریخی است که به تاریخ، به عنوان یک کلیت می نگرد و از حوادث جزئیِ تاریخی، گذر می کند. به زعم شریعتی، علم تاریخ، اولاً علمی است که همچون دیگر علوم، واجد قانون مندی است؛ ثانیاً موضوع آن، انسان است که موجودی در حال شدن است.