مقدمه: امنیت اجتماعی در سطح جوامع ناشی از استمرار وجود ارزش های فرهنگی چون فرایند اجتماعی شدن، نظم، وفاق و همکاری اجتماعی به حفظ حریم اجتماعی، رفع خطرات، استفاده بهینه از فرصت ها و ارتقای سطح زندگی اجتماعی می پردازد و تامین آن مستلزم یک عمل آگاهانه، جمعی و مشارکت همگانی در تعامل با نیروهای تامین کننده نظم وامنیت اجتماعی است. با وجود گستره تاریخی امنیت این مفهوم تنها در دوران مدرن به عنوان یک مسئله اجتماعی مطرح شده وسعی شده بهشیوه تجربی و خردمندانه مورد بررسی علمی قرار بگیرد. روش: در این پژوهش به تاثیر نقش آموزه های دینی در امنیت اجتماعی پرداخته شده است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی و از روش همبستگی بوده وجامعه آماری آن را دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تهران جنوب در سال 1393تشکیل میدهند. حجم نمونه آماری 370 نفر بوده که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. روایی ابزار پژوهش به صورت صوری و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به تایید رسیده است. یافته‌ها: یافته های تحقیق نشان داد بین آموزه های دینی در بعد تجربی، بعد دانشی، بعد مناسکی و بعد مشارکتی وامنیت اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: در این تحقیق به بررسی نقش دینداری دانشجویان در بعد ارزشی، بعد مناسکی و بعد مشارکتی با امنیت اجتماعی اعم از امنیت اخلاقی، امنیت جانی، امنیت مالی و امنیت شغلی پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن است که بین حضور در مناسک دینی و امنیت اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس بررسی های صورت گرفته از جامعه آماری با احتمال 95 درصد بین دو متغیر دینداری از بعد مناسکی و امنیت اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژگان: امنیت اجتماعی، آموزه‌های دینی، مناسک دینی، ارزش‌های دینی.

نویسنده:

محمد شریفی

پژوهش نامه نظم و امنیت انتظامی - شماره 33, دوره اول، بهار 1395.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.