به گزارش دیدبان به نقل از کاشان نیوز ، شاید اگر محمد غواص نمی بود وشاید اگر درعملیات کربلای ۴شهید نشده بود امروز این واژه ها نگاشته نمی شد.
شاید اگر مادر محمدجای جای خانه را پراز عکسهای فرزند شهیدش نمی کرد حتی در کیف پولش ،حتی در سجاده اش ،حتی درآشپزخانه ،حتی سردورودی خانه،وشاید اگر عکس قدی وتابلویی از شهیدش بالباس غواصی روی تاقچه ی پذیرایی نمی بود این نوشته ها رقم نمی خورد.شاید اگر شاهد اشکهای روزانه وواگویه های مادروفرزندی نبودم دست به قلم نمی بردم.
شاید اگر شقیقه ی محمد رابا قناصه هدف نگرفته بودند ،شایداگر صورتش (تنها عضوی که لباس غواصی پوشش نمی دهد)را ماهیان اروند رود نخورده بودند،شاید اگرپیکرش رابعداز سه ماه شناوربودن درآبهای اروندرود درورودی خلیج فارس پیدانمی کردند،شاید اگر مجبور نمی شدندباهمان لباس غواصی به خاکش بسپارند نمی نوشتم که اینگونه حالم منقلب است!
این روزها رخداد کشف گور دسته جمعی غواصان دست بسته دوباره داغ دلمان را تازه کرده است ومادرمحمدداغ تازه اش درآستانه ی انفجارست.
این روزها بدجوردلم می گیرد بغضم تا آنجا پیش می رود که حس خفگی کشنده ای درمن شکل می گیرد وبه قول احمدعزیزی درکتاب “یک لیوان شطح داغ”:گاه شهادت یعنی به شهادت نرسیدن،گاه شهادت یک نوع زندگانی فجیع است”.ومن اضافه می کنم که گاه شاهد ابزارشدن شهدایمان درین هوای گرگ ومیش سیاسی خود شهادتی دیگراست که حکما اکنون خیلهایمان شهیدیم!
پی نوشت:شهید محمد یاوری تبار درعملیات کربلای چهار درمنطقه ی ام الرصاص جز غواصان خط شکن بود که درهمان ابتدای عملیات (به دلیل لورفتن عملیات)دراثربرخورد مستقیم تیر درناحیه گیجگاه به شهادت نائل شد .
