به گزارش دیدبان به نقل از فارس ، هرمز قریب فرزند عباسقلى، در 1294 در تهران تولد یافت. پس از انجام تحصیلات متوسطه وارد دانشکده حقوق شد و در رشته علوم سیاسى لیسانس گرفت و به خدمت در وزارت امور خارجه درآمد و تدریجا مراحل شغلى را در آن وزارتخانه پیمود.
هرمز قریب وزیر دربار شاهنشاهی به همراه سگ مخصوصش
چندى رایزن سفارت ایران در پراگ و مدتى رایزن در برن بود. در تهران ریاست چند اداره مهم از جمله اداره تشریفات به عهده او قرار گرفت. در سال 1335 مقام وزیرمختارى گرفت و یک سال بعد سفیرکبیر ایران در سوئیس شد.
بعد از سوئیس سفارت کبراى ایران در ژاپن به عهده او واگذار شد. پس از پایان ماموریت به تهران احضار شد و شاه ریاست کل تشریفات دربار را به عهده او قرار داد.
هرمز قریب مدتى طولانى در آن سمت بود و تدریجا در تمام شئون ریشه یافت و به فکر جمع آورى پول افتاد. چند تن از بازرگانان را مورد حمایت خود قرار داد و مشکلات آنها را با دولت حل و فصل مىکرد و عنداللزوم از شاه به نفع آنها دستور مىگرفت.
در گرفتن نشان براى اشخاص و القاب و عناوین محض رضاى خدا قدم برنمىداشت. عجولانه و بىباکانه براى پر کردن جیب خود تلاش مىکرد.
بالاخره اقدامات و تندروىهاى او به گوش مقامات عالیه کشور رسید. سرانجام در سال 1356 او را به سفارت ایران در رم منصوب کردند، لیکن وقتى از مرکز دور شد اعمال بدش را به نمایش گذاشتند و کاملا به هویت او و اعمالش پى برده شد. هنوز دو سه ماهى در رم در مقام سفارت مستقر نشده بود که از کار برکنار و به تهران احضار شد و شایع بود تحت تعقیب قرار خواهد گرفت. در همان سال به هر نحوى بود از ایران خارج شد ولى نتوانست تمام دارائى خود را به خارج منتقل سازد.