Methodology of “currents  studies” 

سید محمد علی غمامی

دانشجوی دکتری فرهنگ و ارتباطات

 

 

چکیده

جریان‌شناسی از جهت معنا متناظر با مفاهیم نظری بسیاری در حوزه‌های معرفتی دیگر علوم است اما منشا آن به حوزه‌ی معرفتی انقلاب اسلامی باز می‌گردد. هدف اصلی جریان‌شناسی ایجاد تمایز و ایجاد ارتباط (شناخت حق از باطل یا شناخت خودی از غیرخودی) است.  در این پژوهش پس از بررسی پیشنه‌ی آن در ایران اسلامی به تحلیل آن در چارچوب انقلاب اسلامی و توضیح مولفه‌های آن پرداخته شده است. در گام بعد نظایرش در علوم دیگر در دو رویکرد تبیین و تفسیر تحقیق شده است. مفاهیم Trend study و Experimental research در رویکرد تبیینی، Myth، Semiosis، Diachronic linguistics و Semiosphere در شاخه‌ی نشانه‌شناختی تفسیر، long-term participant-observation، Ethnography  و Ethnology در شاخه‌ی پدیدارشناختی تفسیر و Discourse، Archeology و Genealogy در شاخه‌ی تحلیل گفتمانِ تفسیر مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در جمع بندی این رویکردها را در کنار هم و در مقایسه با هم قرار دادیم و دو روش دیالکتیک و تلفیقی را در جریان شناسی پیشنهاد نمودیم. در انتها مدلی مبتنی بر رویکرد تلفیقی برای جریان‌شناسی ارائه نمودیم و نشان دادیم چگونه نسبت به ضرورت و لوازم جریان‌شناسی و نسبت به روشهای دیگر جریان‌شناسی جامعیت دارد.