به گزارش دیدبان به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات زیربنایی این مرکز با بیان این مطلب که طول راههای روستایی کشور معادل ۱۳۰ هزار کیلومتر است که ۱۰۳ هزار کیلومتر یا ۷۹ درصد آن با رویه آسفالت است، افزود: وزارت راه و شهرسازی هماکنون احداث راههای روستایی با عرض ۷ متر یعنی عرضی معادل راه فرعی را در دستور کار قرار داده است.
این گزارش در ادامه با اشاره به اینکه در بحث راههای روستایی، آسفالته شدن رویه راه و تأمین راه روستایی با رویه آسفالته بیشتر مورد تأکید قرار دارد در صورتی که اولویت ارتباطدهی و وجود محدودیت منابع مالی ایجاب میکند تا هم راه خاکی و هم راههای شوسه و آسفالته توأما در برنامه راههای روستایی مورد توجه قرار گیرند، اضافه میکند که نگهداری راههای روستایی از جایگاه مناسب برخوردار نبوده و عدم نگهداری مناسب و سالیانه راههای روستایی موجب شده تا هماکنون بیش از ۵۴ هزار کیلومتر از راههای روستایی با رویه آسفالته طول عمری حدود ۱۰ سال داشته باشند. این طول عمر راههای موجود روستایی با روکش آسفالت زمانی مطرح میشود که متوسط عمر مفید راههای روستایی ساخته شده با رویه آسفالت بیش از این پیشبینی میشود.
براساس این گزارش راههای روستایی مورد نیاز در افق ۱۴۰۴ معادل ۱۷۳ هزار کیلومتر پیشبینی شده که با وجود ۱۳۰ هزار کیلومتر راه روستایی موجود و در دست بهرهبرداری برای تحقق هدف در افق ۱۴۰۴ به احداث ۴۳ هزار کیلومتر راه روستایی جدید نیاز خواهد بود.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است که حمل و نقل مسافر در راههای روستایی کشور را هماکنون حدود ۱۴ هزار مینیبوس بر عهده دارند. نبود انگیزه در بخش خصوصی به سرمایهگذاری در تأمین وسیله نقلیه مسافری(مینیبوس) مورد نیاز حمل و نقل روستایی ایجاب میکند تا تسهیلات تأمین شده برای سرمایهگذاری در حمل و نقل جادهای (برون شهری) به سرمایهگذاران در خرید مینیبوس و راهاندازی حمل و نقل روستایی، تسری پیدا کند.
این گزارش میافزاید: توسعه و گسترش زیربناهای حمل و نقل از جمله ضرورتها در طی مراحل توسعه اقتصادی به شمار میرود و در مبحث زیربناهای حمل و نقل، راه زمینی، جایگاه بسیار بالایی دارد، زیرا علاوه بر ارتباطدهی و امکان خدمترسانی دولت به مراکز جمعیتی، بیشترین میزان جابهجاییها را بین شاخههای مختلف حمل و نقل هوایی، دریایی، جادهای و ریلی نیز بر عهده دارد. راه، مشتمل بر آزادراهها، بزرگراهها، راههای اصلی، فرعی و روستایی است که هر کدام از آنها متناسب با وضعیت اقتصادی و نیازهای حمل و نقلی احداث و مورد بهرهبرداری قرار میگیرند.