به گزارش دیدبان به نقل از افکار ، و ابوبصیر از حضرت صادق علیه السّلام روایت نموده که روز قیامت بنده ای را می آورند که اهل نماز بوده، به او می گویند در دنیا که نماز می خواندی قصدت این بوده که مدحت کنند و بگویند چه خوب نماز می خواند پس او را به آتش می برند، بنده دیگری را می آورند که اهل قرآن بوده و به او می گویند قصدت این بوده که بگویند فلانی نیکو قرآن می خواند، پس او را هم به آتش می برند؛ دیگری را می آورند که جهاد کرده و کشته شده می گویند قصدت این بوده که بگویند فلانی شجاع بوده، پس او را به آتش می برند، دیگری را می آورند که اهل نفاق بوده و می گویند قصدت این بوده که مردم بگویند فلانی با سخاوت است، پس او را به آتش می برند.۱
و در اخبار کثیره بلکه متواتره است که مرائی(ریا کار) مشرک می باشد، و همین مقدار برای به آتش افکندن شخص کافی است.
پی نوشت:
۱. لئالی الاخبار، باب ۸.
۲. گناهان کبیره، ص۷۹.
عباداتی که صاحبش را به آتش می کشد
