اين اثر در نوع خود از اين نظر که مؤلف در اوائل انقلاب شخصاً از ايران ديدار کرده و با افرادي که در متن حوادث انقلاب بودند، مصاحباتي داشته است حائز اهميت است. سبک نوستار و ترجمه سليس اين کتاب،. نحوه ارجاع  منابع (درون متني) ير مزاياي اين اثر مي افزايد. اما با اين وجود ما به برخي نکاتي اشاره مي کنيم .
نويسنده  فصل اول کتاب خود را با عنوان "دولت و انقلاب" شروع کرده ولي متأسفانه تعريفي از اين دو مفهوم ارائه نمي دهد، و يک سره به بازشناسي نظريه هاي انقلاب مي پردازد، ولي از يکي از بزرگترين نظريه پردازان اين عرصه يعني "پارتو" و آراء او را در زمينه انقلاب" چرخش نخبگان" نامي نمي برد. در فصل دوم نويسنده در فصل دوم کتاب صفحه 41 در جايي توليد زراعي را بر بنه، صحرا و طاق(حراسه) تقسيم بندي مي کند ولي تنها به توضيح يکي از آنها(بنه) مي پردازد و ما بقي را وامي نهد. در فصل سوم اثر استنادات مؤلف به تاريخ اسلام و عصر صفوي به بعد ير پايه منابع پژوهشي است تا دست اول، که اين تا حدي از ارزش کار در اين فصل مي کاهد. نويسنده در اين فصل به اشتباه دکتر شريعتي را مؤسس حسينيه ارشاد دانسته است. (ص 79)غافل از آن که مؤسسه قبل از دکتر ايجاد شده بود و مؤسسين آن ( محمد همايون، ناصر ميناچي و عبدالحسين علي‌آبادي ) از دکتر شريعتي براي سخنراني در آن دعوت کردند. در کل اين اثر با وجود مزاياي بسيار اما داراي نوآوري در ساختار و رهيافت يا نظري بديع در مورد انقلاب اسلامي نمي باشد.