دیدبان: کاغذهای رنگی کوچک که به اندازه یک جمله جا دارند، رو تنه بریده شده درختی صد ساله در بلندترین خیابان خاورمیانه ردیف شده‌اند، در پس‌زمینه تصویر، بنای تئاتر شهر قرار دارد، ساختمانی که شهرداری تهران با او هم مهربان نبوده.
هفته پیش تصویری در شبکه‌های مجازی منتشر شد که برای چندمین بار خبر از قطع درختان خیابان ولیعصر توسط شهرداری می‌داد، این خبر بهانه‌ای شد تا ستار وزیری و محمد حسینی با همکاری گروه بهارستان در اقدامی معترضانه در قالب اثری مفهومی «کمپین حمایت از درختان ولیعصر» را تشکیل دهند.
در این کمپین پیام‌های مردم را که روی کاغذهای کوچک رنگی ثبت شده‌اند به عنوان نمادی از یک نهال نو بر باقیمانده تنه درخت نصب کرده‌اند. گویی هر عابر به جای یک درخت بریده شده، یک نهال نو را در حاشیه ولیعصر کاشته است.
ستار وزیری در رابطه با پیام این کمپین می‌گوید: «ما در این کمپین قبل از هر چیز می‌خواهیم بپرسیم که این درختان چرا خشک می‌شوند، چون شهرداری برای توجیه قطع این درختان می‌گوید که اینها خشک شده‌اند و اگر قطع نشوند ممکن است باعث بروز حادثه شوند، اما سوال این است که چه عوامل زیست‌محیطی باعث می‌شوند که چنار که می‌تواند عمر طولانی داشته باشد و درخت مقاومی است، خشک شود.»
در این کمپین عابران خیابان ولیعصر لحظه‌ای کنار درختان بریده شده می‌ایستند و بعد جمله‌ای را روی کاغذی که در اختیارشان قرار می‌گیرد ثبت می‌کنند، وزیری می‌گوید: «ما از رهگذران می‌خواستیم تا روی کاغذ جمله‌ای خطاب به درخت یا کسی که آن را قطع کرده بنویسند، استقبال خوبی هم شد و ما این کاغذها را روی تنه بریده شده درختان قرار دادیم اما هنوز ٢٤ ساعت از این کار نگذشته بود که ماموران شهرداری مجددا با اره درخت را از قسمت پایین‌تری بریدند و تمام دلنوشته‌ها را از بین بردند، انگار با اثر مفهومی ما یک برخورد مفهومی کردند، یعنی با اره دلنوشته‌های مردم که نماد نهال در این کمپین بودند، بریدند.»
وزیری در مورد نوشته‌های مردم می‌گوید: «مطالب جالبی روی کاغذها نوشته شد، از جمله اینکه نوشته بودند: «ولیعصر را بدون درختانش نمی‌شناسم، هر درخت یک نفس، آنچه باید قطع شود درخت نیست، اینجا دیگر ولیعصر سابق نیست.»
به اعتقاد وزیری کار شهرداری متناقض است، از طرفی در ایام نوروز هنرمندان را دعوت می‌کند تا در قالب طرح بهارستان با ارایه آثار هنری توجه مردم را به درختان ولیعصر معطوف کند و از طرفی چنین برخوردی با درختان می‌کند. اینها همه در حالی است که نام خیابان ولیعصر به عنوان طولانی‌ترین خیابان تهران و خاورمیانه با چنارهای قدیمی‌اش دی ماه سال ٩٠ در فهرست آثار ملی ثبت شده است و هرگونه دخل و تصرف در آن باید با استعلام از میراث فرهنگی صورت گیرد.
درختان کهنسال این خیابان با بهانه خشک شدن قطع می‌شوند، اما کسی به پاسخ این سوال فکر نمی‌کند که چه روندی موجب خشک شدن این درختان می‌شود و چه سیاست‌ها و رفتارهایی در این خیابان باعث می‌شود این درختان ١٠٠ ساله خشک شوند و در نهایت شهرداری اقدام به قطع آنها کند و به طور کلی نهاد متولی حفاظت از هویت این خیابان ملی چه کسی است؟ اگر این خیابان میراث ملی است شهرداری چرا اینقدر مستقل در مورد این درختان تصمیم می‌گیرد و تصمیمش را اجرایی می‌کند؟
منبع:اعتماد