به گزارش دیدبان به نقل از جهان، سردبیر روزنامه توقیف شده مردم امروز در گفتگو با آریا گفت: سعی نکنیم از تعداد همفکران خود بکاهیم و آن ها را در صف دیگران بگذاریم.در کار مطبوعاتی ممکن است اتفاقاتی بیافتد که قابل کنترل نباشد چون ذات کار مطبوعاتی با احتمال خطا همراه است چنانکه در مطبوعات اصولگرا هم به وفور رخ داده حتی از نوع اهانت به مقدسات و آنها عذرخواهی کرده اند به همین خاطر جرائم مطبوعاتی را ذاتا از نوع غیرعمد می دانند ، و اگر هم خطایی رخ دهد قانون فصل الخطاب است و تکلیف همه را مشخص کرده است.

قوچانی در توضیح تیتر جنجالی روزنامه مردم امروز که موجب توقیف آن شد گفت : خیلی ها نمی دانستند که مجله شارلی در مراحل بعدی چه اقدامی خواهد کرد . فرض بر این بود که این نشریه با احتیاط بیشتری عمل خواهد کرد و این تیتر سه روزقبل از کارتون توهین آمیز این نشریه بود اما آتشی که آنها روشن کردند تر و خشک را با هم سوزاند.

وی افزود: من دیدگاه خود علیه اقدام مجله شارلی را در سرمقاله روز پنج شنبه ۲۵ دی ماه اعلام کردم و علیه این نشریه موضع گرفتم و از اسلام ستیزی آنها انتقاد کردم و ارادت خود به پیامبر را اعلام کردم.من هرگز دفاع از این نشریات را جایز نمی دانم و مشی من همان است که رییس محترم جمهور اعلام کرد توهین و تکفیر هر دو محکوم است و البته مجازات توهین کننده باید برمبنای فقه اسلامی و اجازه مجتهد باشد.

این روزنامه نگار در واکنش به انتقادهایی که نسبت به او می شود در مورد حجم توقیف رسانه هایی که در آن مسئولیت داشته گفت : توقیف چیزی نیست که به اراده یک فرد باشد . توقیف یک مساله پیچیده است که در نهادهای نظارتی و قضایی از روال خاص خودش اتفاق می افتد.

قوچانی با اشاره به فهرست هشت گانه ای که در مورد رسانه های توقیف شده او منتشر شده گفت : افرادی هستند که تعداد توقیف های بیشتری نسبت به من داشتند . هر کدام از این موارد که ذکر شده توضیح خاص خودش را دارد . دوره سردبیری من در شرق ۳ سال طول کشید و مهرنامه را نیز با همین سمت ۵ سال است که منتشر می کنم. نباید فقط بخش توقیف ها را پررنگ کنیم.

وی در عین حال گفت : وظیفه سردبیر کنترل و نظارت مطالب نشریه نیست بلکه وظیفه ذاتی سردبیر تولید مطلب است.

قوچانی همچنین گفت : من همیشه دوست داشتم در چارچوب قانون اساسی و باورهای دینی خود کار کنم و هرگز مایل نیستم که از ایران بروم.البته مشکلات و معذورات روزنامه نگارانی که ناگزیر به جلای وطن شدند را درک می کنم شغل من روزنامه نگاری است آن هم در داخل ایران. به نظر من روزنامه نگاری در خارج از ایران غیر ممکن است. من مایلم در چارچوب همین نظام و قانون اساسی فعالیت داشته باشم.

این روزنامه نگار ادامه داد: اکنون هم معتقدم هیچ راهی به جز تمکین به قانون وجود ندارد و روزنامه نگاری هم باید در میهن خودمان باشد. من هرگز خود را اپوزیسیون نظام نمی دانم. هرگز سودای مهاجرت در سر نپرورانده و هرگز از کار در ایران ناامید نشدم .همواره در نشریاتم افرادی از هر دو جناح حاضر بودند.

قوچانی ادامه داد: گاهی از سوی اصولگرایان به لائیک بودن و گاهی از سوی لائیک ها به حکومتی بودن متهم شده ام . هر گاه نشریه داشتم به حکومتی بودن متهم شدم و هر گاه نشریه نداشتم به ضد حکومت متهم شدم اما هرگز این اتهامات را نپذیرفتم.