به گزارش دیدبان به نقل از افکار ، اول: کبر به خدای متعال از همه زشت تر و هلاک کننده تر است و در اهل کفر و مدعیان الوهیت پیدا می شود.

دوم: کبر بر انبیا و اولیا، در زمان خود آنان بسیار اتفاق افتاده و قرآن از آن خبر داده است که آن متکبران می گفتند: آیا به بشری مثل خودمان ایمان آوریم؟

سوم: کبر به اوامر خدا در اهل گناه پیدا می شود. مثلا حج را ترک می کنند، چون پوشیدن لباس احرام و اعمال دیگر را بر خود روا نمی دانند. نماز نمی خوانند، چون سجده را با مقام خود مناسب نمی دانند.گاهی هم در اهل عبادات و اهل علم پیدا می شود، مثلا اذان نمی گویند، حرف حق را از مثل خود یا پایین تر نمی پذیرند، تدریس علمی یا کتابی را با شأن خود مناسب نمی دانند، برای عده کم درس نمی دهند یا پیش نمازی برای تعداد اندک یا مسجد کوچک را نمی پذیرند، هر چند رضای خدا در آن باشد.

چهارم: کبر بر بندگان خدا از همه بدتر و مفاسدش بیش تر است، به خصوص اگر نسبت به علمای دین و دانشمندان باشد. به خاطر این کبر، با فقرا مجالست نمی کنند و در مجالس و محافل و راه رفتن از دیگران جلو  می افتند. این تکبر در همه طبقات رواج دارد.

پی نوشت: بر کرانه شرح چهل حدیث امام خمینی(ره)، ص۴۲-۴۳.