به گزارش دیدبان به نقل از افکار ، هنگامى که امام صادق علیه السّلام به عراق رفتند، مردم خدمت ایشان شرفیاب شدند و گفتند: مولاى ما، دانسته ‏ایم که خاک مرقد مطهّر حضرت امام حسین علیه السّلام موجب شفا از هر بیمارى است؛ آیا وسیله‏ ى ایمنى از هر ترسى هم مى ‏باشد؟ در پاسخ فرمود:
«آرى، اگر کسى بخواهد از هر بیمى در امان بماند، تسبیحى که از خاک مرقد امام حسین علیه السّلام ساخته شده است را بردارد و هنگامى که در بستر آرمید، آن را به دست بگیرد و سه بار دعاى لیلة المبیت‏1 را بخواند.
سپس آن را بوسیده بر روى چشم بگذارد و بگوید:
اللّهمّ إنّی أسألک بحقّ هذه التّربة و بحقّ صاحبها و بحقّ جدّه و بحقّ أبیه و بحقّ أمّه و بحقّ أخیه و بحقّ ولده الطّاهرین، اجعلها شفاء من کلّ داء و أمانا من کلّ خوف و حفظا من کلّ سوء.
(پروردگارا، به حقّ این تربت و به حقّ صاحب آن و به حقّ جدّ او و پدر و مادر و برادر و فرزندان پاکیزه ‏اش از تو مى‏ خواهم که آن را وسیله‏ ى درمان از هر درد و ایمنى از هر ترس و سبب نگه‏دارى از هر آفت و بدى قرار دهى.) سپس تسبیح را در گریبان پیراهن بگذارد. اگر این کار را در بامداد انجام دهد، پیوسته تا شب در امان خدا خواهد بود و اگر شب باشد تا صبح در پناه خداوند خواهد ماند.» نیز در حدیث دیگرى فرموده است:
«در هنگام برداشتن تربت بگو:
اللّهمّ هذه طینة قبر الحسین علیه السّلام؛ ولیّک و ابن ولیّک؛ اتّخذتها حرزا لما أخاف و ما لا أخاف.
پروردگارا، این تربت آرامگاه حضرت حسین علیه السّلام، ولىّ تو و زاده‏ ى ولىّ توست. آن را جهت آسودگى و محفوظ ماندن از هر چه از آن مى ‏ترسم و آن چه [به سبب عدم آگاهى‏] از آن نمى‏ ترسم، برداشته‏ ام.» هم چنین به سند دیگرى چنین روایت شده است:«اللّهمّ إنّی أخذته من قبر ولیّک و ابن ولیّک فاجعله لی أمنا و حرزا ممّا أخاف و ممّا لا أخاف.
پروردگارا، این خاک را از مرقد ولىّ تو و زاده‏ ى ولىّ تو برداشته ‏ام؛ پس آن را باعث حفظ و ایمنى‏ ام از زیان آن چه مى ‏ترسم و نمى ‏ترسم، قرار ده.» روایت شده است که هر کس از زمام‏دار یا شخص دیگرى مى‏ ترسد؛ اگر از منزل خود بیرون رود و به این کار مبادرت ورزد، [این کار] پناه او خواهد بود.
پی نوشت:
1-«أمسیت اللّهمّ معتصما بذمامک و جوارک المنیع- الّذی لا یطاول و لا یحاول من شرّ کلّ غاشم و طارق من سائر من خلقت و ما خلقت من خلقک الصّامت و النّاطق من کلّ مخوف بلباس سابغة حصینة ولاء أهل بیت نبیّک علیهم السّلام محتجبا من کلّ قاصد لی أذیّة بجدار حصین الإخلاص فی الاعتراف بحقّهم و التّمسّک بحبلهم موقنا أنّ الحقّ لهم و معهم و فیهم، و بهم أوالی من والوا و أجانب من جانبوا و أعادی من عادوا، فصلّ على محمّد و آله و أعذنی اللّهمّ بهم من شرّ کلّ ما أتّقیه یا عظیم. حجزت الأعادی عنّی ببدیع السّماوات و الأرض. إنّا جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ‏.»
این دعا با اندکى تغییر، در مفاتیح الجنان بعد از زیارت اربعین آمده است.
۲- آداب سفر در فرهنگ نیایش (ترجمه الأمان)، ص‏۱۱۷و۱۱۸