به گزارش دیدبان به نقل از افکار ، امام متقین حضرت علی بن محمد امام هادی (ع) می فرمایند:هر گاه قرآن خبرى را گواهى نماید و آن را درست شمارد و گروهى از امّت به انکار آن خبر پردازند بر آنها لازم است بدون هیچ چون و چرایى به صحّت آن خبر اعتراف نمایند؛ چون در اصل بر تصدیق قرآن اتفاق دارند و اگر آن گروه به انکار قرآن پردازند و تمرّد کنند از ملّت اسلام بیرونند.
نخستین خبرى که درستى آن از قرآن شناخته مى شود و قرآن آن را گواهى مى کند خبرى است که از پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله که رسیده و موافق قرآن و مورد تصدیق آن است به طورى که هیچ اختلاف کلمه اى در مورد آن نیست، آنجا که فرمود:
«من در میان شما دو چیز گرانقدر به جا مى گذارم: کتاب خدا و عترت خودم- یعنى خاندانم- را تا هنگامى که به این دو تمسّک جویید هرگز گمراه نگردید و به راستى، که این دو از هم جدا نشوند تا کنار حوض کوثر بر من درآیند».
شواهد این حدیث را مى توانیم از قرآن به دست آوریم آنجا که خداى عزّ و جلّ فرموده: «همانا ولىّ شما، تنها خدا و پیامبر او و کسانى که ایمان آورده اند؛ همان کسانى که نماز برپا مى دارند و در حال رکوع زکات مى دهند. و هر کس خدا و پیامبر او و کسانى را که ایمان آورده اند ولىّ خود بداند [پیروز است، چرا که] حزب خدا همان پیروزمندانند».1
و اهل سنّت در این مورد اخبارى روایت کرده اند که أمیر المؤمنین علیه السّلام در حال رکوع انگشترش به عنوان صدقه به فقیر داد و خداوند از او تقدیر کرد و این آیه را در حقّ او نازل نمود. [اهل سنّت گفته اند که:] ما دیدیم رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله چنین فرمود: «هر که من مولاى او هستم على مولاى اوست». و به على علیه السّلام خطاب کرد و فرمود: «تو نسبت به من چون هارون نسبت به موسى اى جز اینکه پس از من پیامبر نخواهد بود» و دیدیم که فرمود: «على است که قرض مرا مى پردازد و به وعده ام عمل کند و او پس از من، جانشین من بر شماست».
پس از آن خبر نخست که این اخبار از آن به دست آمده، خبرى است درست و مورد اتفاق مسلمانان که هیچ اختلافى در آن نیست و موافق قرآن نیز است؛ پس امّت اسلام همگى باید بر آن اعتراف کنند چون هم قرآن درستى آن خبر را گواهى مى کند و هم شواهد دیگر بر درستى آن وجود دارد؛ زیرا اینها اخبارى هستند که قرآن گویاى آنهاست و هم قرآن با آن اخبار هماهنگ است. سپس حقایق این اخبار از پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله به وسیله امامان راستگو علیهم السّلام به دست ما رسیده و افرادى مورد وثوق و معروف آنها را نقل کرده اند که پیروى از این اخبار بر هر مرد و زن با ایمانى، فرض واجب است و جز اهل عناد از آن سرپیچى ننمایند.
این براى آن است که گفته هاى آل رسول صلّى اللَّه علیه و آله با گفته خدا پیوسته است و این مطلب مانند این فرمایش خدا در محکمات قرآن است: «بى گمان، کسانى که خدا و پیامبر او را آزار مى رسانند، خدا آنان را در دنیا و آخرت لعنت کرده و برایشان عذابى خفّت آور آماده ساخته است» 2و نظیر این آیه فرمایش رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله است که فرموده: «هر که على را آزار دهد مرا آزار داده است و هر که مرا آزار دهد، خدا را آزرده است و هر که خدا را بیازارد، به زودى مورد انتقام خدا قرار گیرد».
و همچنین پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله فرموده است: «هر که على را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که مرا دوست بدارد به طور قطع خدا را دوست داشته است» و مانند این فرمایش پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله در باره بنى ولیعه که فرمود: «به طور حتم، به سوى آنها مردى فرستم که مانند خود من است، خدا و پیامبرش را دوست دارد و خدا و پیامبرش نیز او را دوست دارند، برخیز اى على و به سوى آنان روانه شو».
و نیز گفته پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله در روز خیبر که فرمود: «به طور حتم، [براى فتح خیبر] فردا مردى را به سوى آنان مى فرستم که خدا و پیامبرش را دوست دارد و خدا و پیامبرش نیز او را دوست دارند،
حمله کننده اى است که هرگز فرار نمى کند، تا خدا به دست او آنجا را فتح نکند برنمى گردد»؛ پس پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله پیش از اعزام او فتح آنجا را اعلام نمود و اصحاب پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله در انتظار به سر مى برند تا ببینند فردا این افتخار نصیب چه کسى خواهد شد و چون فردا فرا رسید، پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله على علیه السّلام را فراخواند و اعزامش نمود و او را براى این منقبت و افتخار برگزید و او را «حمله آور بى گریز» نامید و دوستار خدا و پیامبرش خواند و خبر داد که خدا و پیامبرش نیز او را دوست دارند.
پی نوشت:
1-سوره مائده (۵)، آیه ۵۵ و ۵۶.
2-سوره احزاب (۳۳)، آیه ۵۷.
3-تحف العقول / ترجمه حسن زاده، ص832تا835.