به گزارش دیدبان به نقل از حوزه ، حضرت آیت الله جوادی آملی در ادامه سلسله جلسات درس اخلاق خود بیان داشتند:  قرآن کریم دستورات فراوانی دارد، برخی از این دستورها مقطعی است، مثل اینکه می‌فرماید "در ماه مبارک رمضان روزه بگیرید و مانند آن"، اما گاهی هم برخی دستورها دائمی است، مانند توصیه به یاد خدا "یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثیراً".
 ایشان ادامه دادند:  سرّ این که باید همیشه به یاد خدا بود براساس دو نکته است، یکی از آنها به خاطر جذب خیر است، چون خدای متعال «دائم الفیض علی البریة» و «دَائِمَ الفَضلِ عَلَی البریَّة» است و این‌طور نیست که افاضه الهی تعطیل‌بردار باشد.
معظم له اضافه کردند: خداوند «باسط الیدین بالعطیّة» است. وقتی دائماً خدای متعال دائما به ما فیض می‌رساند، ما هم باید ذکر کثیر داشته باشیم، یعنی یاد او در دل و نام او بر لب، می‌شود ذکر کثیر. اگر خداوند«دائم الفیض» است، باید دائماً به یاد فیّاض باشیم تا دائماً از فیض الهی بهره مند بشویم.
 این مرجع تقلید در تشریح دومین دلیل لزوم کثرت یاد خداوند، گفتند: دشمن دائماً وسوسه می‌کند. مگر ابلیس شب و روز دارد و انسان راآرام می‌گذارد؟! در خواب هم مزاحم آدمی است. پس اصرار قرآن کریم بر یاد خدا برای مقابله با وسوسه های شیطانی است.
 ایشان با تاکید بر لزوم شناخت خداوند، تصریح کردند: مقام ذات در دسترس احدی نیست و حقیقتی بسیط و نامتناهی است، اکتناه صفات ذات هم چون نامتناهی و بسیط است در دسترس احدی نیست. هیچ عقلی به کُنه ذات اقدس الهی راه ندارد، اما آن مقداری که شناخت خدا ممکن است آن راه باز است. چراکه ما با فعل خدا، فیض خدا، وجه خدا و نور خدا کار داریم.
معظم له خاطرنشان کردند: یاد خدا طنابی است که اگر انسان آن را بگیرد، از هر سقوطی نجات می یابد. البته یاد و نامی که انسان را به مقامی می‌رساند و جزء مخلَصین می‌کند، تنها یاد مبدأ و توحید نیست، چون توحید به تنهایی مشکل ما را حل نمی‌کند، آن چه مشکل ما را حل می‌کند این است که خدا از ما مسئولیت می‌خواهد. ما نیامده ایم که در گودال گناه فرو رویم.