به گزارش دیدبان به نقل از افکار ، حسن بن عبد الرحمن از حضرت ابى الحسن (موسى بن جعفر) علیه السّلام روایت کرده که فرمود:
خواب ها در آغاز خلقت نبود (و مردم خواب نمی دیدند) و بعدها پیدا شد، 
گوید: من عرض کردم: علت پیدایشش چه بود؟ 
فرمود: خداى عزوجل پیامبرى را بسوى مردم زمانش فرستاد و او ایشان را به پرستش و فرمانبردارى خدا دعوت فرمود، 
مردم گفتند: اگر ما چنین کنیم پاداشمان چیست؟ زیرا که به خدا سوگند نه تو مالت بیش از ما است و نه فامیلت عزیزتر از فامیل مایند؟ 
آن پیغمبر فرمود: اگر اطاعت مرا بکنید خداوند شما را به بهشت می برد، و اگر نافرمانیم کنید خداوند به دوزختان برد، 
گفتند: بهشت و جهنم چیست؟
 آن پیغمبر براى آنها آن دو را توصیف کرد، گفتند: چه وقت ما به آنجا خواهیم رفت؟ 
فرمود: هر گاه بمیرید، 
گفتند: ما مرده ‏هامان را دیده‏ ایم که استخوان پوسیده و خاک می شوند، و به دنبال این سخن بر تکذیب و خوار شمردنشان از آن پیغمبر بزرگوار الهى افزوده گشت، پس خداى عز و جل خوابها را در ایشان پدید آورد، پس به نزد آن پیغمبر آمدند و آنچه را در خواب دیده بودند به او گزارش داده و تعجب خود را از این جریان اظهار کردند.
آن پیغمبر به ایشان فرمود: همانا خداى عز و جل خواست تا بدین وسیله براى شما حجت آورد، ارواح شما نیز این چنین است که چون مردید اگر چه بدنهاتان پوسیده شود ولى جانهاتان در عقاب بسر می برند تا دوباره بدنها زنده شود.
یعنى همچنان که در این جهان در وقت خواب دیدن بدن از فعالیت افتاده و چون جسمى بى‏روح در رختخواب خفته ولى روح مشغول فعالیت است تا هنگامى که دوباره بیدار شود، و این مطابق همان حدیثى است که فرمود:
«کما تنامون تموتون و کما تستیقظون تبعثون»
همچنان که بخواب روید میمیرید، و همچنان که بیدار شوید در قیامت زنده شوید.
پی نوشت:الروضة من الکافی / ترجمه رسولى محلاتى، ج‏۱، ص‏.128