به گزارش دیدبان به نقل از افکار ، عبد الرحمن بن کثیر از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
کبائر هفت تا است که دستور آنها در باره ما نازل شده و از جهت مخالفت و هتک حرمت ما تحقّق پیدا مى ‏کنند،
اوّلى: آنها شرک به خداى بزرگ بوده،
دوّم: کشتن نفسى که خدا کشتنش را حرام کرده،
سوّم: خوردن مال یتیم،
چهارم: نافرمانى پدر و مادر و حق ناشناسى ایشان، 
پنجم: نسبت ناروا به زن پاکدامن و شوهردارى دادن، 
ششم: فراز از جهاد، 
هفتم: انکار حق ما اهل بیت را نمودن.
و امّا شرک به خداى بزرگ: خداوند متعال در باره ما آیاتى در قرآن مجید نازل فرموده؛و رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم نیز راجع به ما سفارشاتى نموده ولى این مردم خدا و رسولش را تکذیب کرده و به خدا شرک آورده ‏اند.
و امّا کشتن نفسى که خدا آن را حرام کرده: این مردم حضرت حسین بن على‏ صلوات اللَّه علیهما و یارانش را کشتند.
و امّا خوردن مال یتیم، این مردم سهم خمس که خدا براى ما قرار داده است را برده و به دیگران دادند.
و امّا نافرمانى و حق ناشناسى پدر و مادر: خدا در کتابش فرموده: پیغمبر به مردم از خودشان سزاوارتر است به مراعات و اطاعت کردن و همسران آن حضرت مادران مؤمنین محسوب مى‏ شوند، رسول خدا را در باره فرزندانش نافرمانى و حق کشى کردند و حضرت خدیجه امّ المؤمنین را نیز نسبت به فرزندانش عصیان و نافرمانى نمودند.
و امّا نسبت ناروا به زنان شوهردار و عفیفه دادن: همانا فاطمه زهراء را بر سر منبرهاى خود به نسبت ناروا متّهم کردند.
و امّا فرار از جهاد: با کمال میل و رغبت و بدون هیچ هراسى دست بیعت به امیر المؤمنین علیه السّلام دادند ولى سپس از او گریختند و حضرتش را به خود واگذاردند.
و امّا انکار حق ما: این امرى است که در آن نزاعى نبوده و همگان معترف به آن مى ‏باشند.
محمّد بن ابى عمیر، از برخى اصحابش، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند:
در کتاب على علیه السّلام یافتیم که: معاصى کبیره پنج تا است به این شرح:
شرک، نافرمانى و حق ناشناسى پدر و مادر، رباخوارى پس از دانستن حکم آن، گریز از جبهه جنگ، پس از کوچ به کشور اسلامى دوباره به کشور اهل کفر رفتن.
عبد العزیز عبدى از عبید بن زراره، وى مى‏ گوید: محضر امام صادق علیه السّلام عرض کردم:
از معاصى کبیره به من خبر دهید که آنها کدامند؟
حضرت فرمودند: معاصى کبیره پنج تا بوده و آنها عبارتند از آنچه که خداوند متعال بر آن آتش دوزخ را واجب فرموده، حق تبارک و تعالى در قرآن مى‏ فرماید:
کسانى که اموال یتیم‏ها را از روى ستم مى ‏خورند در شکم‏هایشان آتش وارد مى‏ نمایند و به زودى در آتش فروزان دوزخ خواهند افتاد.
در جاى دیگر مى ‏فرماید:
اى اهل ایمان هر گاه با تهاجم و تعرّض کافران در میدان کارزار روبرو شدید مبادا از ترس آنها پشت به دشمن کرده و از صحنه نبرد بگریزید.
و نیز از معاصى کبیره محسوب مى‏ شود آنچه در فرموده حقّ عزّ و جل آمده:
اى کسانى که ایمان آورده ‏اید از خدا بترسید و زیادى و ربا مگیرید اگر به راستى اهل ایمان مى ‏باشید.
و همچنین از معاصى کبیره است: نسبت ناروا به زنان عفیف و مؤمنه دادن و عمدا مؤمنى را به خاطر دینش کشتن.
منبع:علل الشرائع / ترجمه ذهنى تهرانى، ج‏۲، ص521تا523