به گزارش دیدبان به نقل از افکار ، امام صادق(ع) می فرمایند:
و کسى که مى‏ خواهد أمر به معروف کند، نیازمند است به آنچه دانا باشد به موارد حلال و حرام، و از انجام وظائف و عمل به تکالیف خود فارغ باشد، و در همین موارد خود مقصر نباشد. و یا اینکه از خویها و صفات مخصوص خود صرف نظر کند، و موضوعاتى را که مورد امر و نهى است و احکام آن ها را به آراء و صفات مخصوص خود مخلوط نکرده و از همدیگر جدا نماید، و در مقابل مردم با خلوص نیت و صفا و مهربانى و نرمى و مدارات رفتار کند، و دعوت به حق و امر و نهى با لطف و مهربانى و حسن گفتار و بیان خوش صورت گیرد، و اخلاق و عقول و اندازه درک و فهم اشخاص را در نظر گرفته، و هر کسى را مطابق مقام و درک او مورد توجه و خطاب قرار بدهد. به مکر و حیله‏ هاى نفس و شیطان بینا و مطلع گردد، و در مقابل مخالفت و آزار و زحمت دیگران‏ متحمل و صابر شود، و در صدد مجازات و مقابلت نیامده، و از آنان گله و شکایت نکرده، و با خود پسندى و خود بینى و درشتخویى و تندى با آنان روبرو نشود.
 نیت خود را در این دعوت خالص و تنها براى خدا قرار داده، و پیوسته از پروردگار متعال یارى و توفیق درخواست نموده، و مطلوب و منظور او خدا و ثواب الهى باشد. پس اگر آنان مخالفت کرده و شروع به آزار و اذیت نمودند، با کمال صبر و تحمل براى انجام وظیفه خود استقامت بورزد. و اگر موافقت کرده و قبول نمودند، سپاسگزارى کرده، و شکر خدا را بجاى آورد، و در همه حال امور خود را به پروردگار متعال واگذار نموده، و به عیوب و نواقص نفس خود متوجه باشد.
منبع:مصباح الشریعة / ترجمه مصطفوى، ص272و273.