دیدبان

یادداشت/ حسین قدیانی

هنرمند مثل صیاد مجاهد مثل آوینی

آوینی، مجاهدی بود که دوربین در دست داشت! و صیاد، هنرمندی بود که اسلحه! هنر صیاد آنجا بود که ستاره‌های درخشان روی دوشش را از خدا می‌دید! و جهاد آوینی آنجا بود که فهمید با فلان‌طور سبیل گذاشتن و بهمان‌طور کتاب دست گرفتن، هنرمند نمی‌شود!
حسین قدیانی؛

مدیری که نیست و مدیری که هست!

مدیری که نبض جامعه را ندارد، نباید از نقد «مدیری»، که اتفاقا ناظر بر دانستن نبض جامعه، نقدی وارد کرده، گله‌مند باشد! ایضا هواداران زنجیره‌ای آن مثلا مدیر! قطعا و طبعا راه علاج بی‌عملی مدیران، تدبیر است اگرنه، تغییر، نه فحاشی گله‌ای به مدیری که تنها و تنها یک هنرمند طنزپرداز است!