حکومت امیرالمؤمنین (ع) به عنوان دوّمین تجربه‌ی حکومت ولایی در تاریخ اسلام، عمده‌ی زمان و نیروی خود را مصروف اصلاح و نبرد با نخبگانی نمود که به دلیل بافت اجتماعی آن روز، فضای عمومی را نیز تحت سلطه‌ی خود داشتند.