برخی در توجیه حضور مدیران اشرافی و نجومی در مناصب و مسئولیتها، «تخصص» آنها را بهانه میکنند اما از این نکته غافل شده یا تغافل میکنند که تخصص، الزاماً «تعهد» را به دنبال ندارد.
مسلماً مجلسی که خود اسیر خوی اشرافی گری باشد، دیگر دغدغه پابرهنگان و مستضعفان جامعه را نخواهد داشت و با رفتارهای یک دولت اشرافی، همنوایی و همراهی خواهد کرد.
ماجرای حقوقهای نجومی از آنجا شروع شد که قانونگذار در واقع به نوعی قانون نیمبندی را تصویب و باقی موارد را به عنوان اختیارات دولت یا همان مادهواحدهها و تبصرههای معروف رها میکرد.
یک چهره اصلاحطلب با اشاره به دریافتیهای نامتعارف برخی مدیران دولتی گفت:عجیب است که سازمان بازرسی و دیوان محاسبات نسبت به اقدامات غیرقانونی دولت قبل واکنشی نداشتند.