آیت‌الله جاودان از اساتید اخلاق می‌گوید: حضرت خدیجه(س) از فشار قبر هراس داشت، بنابراین رسول‌الله(ص) قبل از اینکه ایشان را تدفین کند در قبرشان خوابید تا خدا فشار قبر را از خدیجه کبری(س) بردارد.

ایشان باور داشتند که پرورش یافته خدا هستند. در ریاحین الشریعه آمده که حضرت خدیجه در جوانی از همه اموالش گذشت، طوری که دیگر اصلاً چیزی نداشت به ارث بگذارد. وجود مقدّس پیامبر می‌فرمایند: دلیل اینکه از همه این‌ها گذشت، این بود که می‌دانست همه این‌ها متعلّق به خداست.

قبرستان ابوطالب در مکه ، مدفن حضرت خدیجه(س).

همراهی او با پیامبر و مسلمانان در شعب ابوطالب و کمک هایی که نزدیکان پدری او برای مسلمانان به شعب می فرستادند، مایه قوّت قلب مسلمانان بود. این همراهی و همکاری و فداکاری صادقانه، مصداقی عینی و مثال زدنی از زنان مهاجر و مجاهد ساخته بود

پس از آنکه محاصره مشرکان علیه مسلمانان در اول سال دهم بعثت پایان یافت، حضرت خدیجه(س) که مشقات فراوانی را متحمل شده بود، بیمار شد. پیامبر(ص) آخرین لحظات بر بستر ام‌المؤمنین حاضر شد و به او بشارتی از جانب پروردگار داد.