امروزه دیگر پارادایمِ "دانش قدرت است" به "داده قدرت است" تبدیل شده است. دولت‌هایی در عرصه جهانی نقش‌آفرین خواهند بود که بتوانند به بیش‌ترین داده‌ از شهروندان خود یا سایر کشورها دسترسی داشته باشند. در کشور ما مسئولین دولتی به بهانه‌های واهی در اجرایی کردن قوانین مرتبط به استفاده از شبکه ملی فناوری اطلاعات و اجرایی شدن کامل آن سستی می‌نمایند.

سفر اخیر رئیس جمهوری به دو کشور اروپایی در هفته گذشته علاوه بر دستاوردهایی که برای حوزه حمل و نقل، خودرو‌سازی و نفت کشور داشت، ارمغان‌هایی نیز برای حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات به دنبال داشت.

کشور کره جنوبی که از نظر آمادگی الکترونیک و پهنای باند رتبه نخست را در دنیا دارد و مقامات وقت وزرات ارتباطات بارها در مورد راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات، این کشور را مورد مثال قرار داده‌اند، ۸۰ درصد پهنای باند داخلی است. یعنی شبکه‌‌ای دارد که بی‌نیاز از ارتباطات خارجی، ۸۰ درصد ارتباطات کره در آن داخل به گردش در می‌آید.

«اینترنت ملی یا شبکه ملی اطلاعات» چیست؟ این پدیده چه ویژگی‌هایی دارد؟ چه تفاوتی با اینترنتی که هم اکنون از آن استفاده می کنیم خواهد داشت؟ هدف کشورما از راه‌اندازی آن چیست؟ نقاط ضعف و نقاط قوت آن در برابر اینترنت بین‌المللی کدامند؟ کدام کشورها از چنین قابلیتی بهره می برند و چرا؟

دبیر شورای عالی فضای مجازی کشور با بیان اینکه دسترسی جامعه کاربران مجازی نباید با یک سیاست یکسان در عرصه فیلترینگ اعمال شود، گفت: با پیاده سازی فیلترینگ هوشمند دسترسی گروه های سنی متفاوت به سایت های اینترنتی تعریف می شود.

معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات از آمادگی فنی و اجرایی این وزارتخانه برای واگذاری اینترانت ملی مبتنی بر شبکه ملی اطلاعات به کاربران خانگی خبر داد و گفت: با واگذاری اینترانت ملی به کاربران خانگی، سرعت دسترسی به سایتهای داخل کشور به مراتب افزایش می یابد.