اپوزیسیون خارج نشین به طور رسمی اعلام کرده است، قصد دارند با معرفی نمادهایی نظیر مسجد و روحانیون به عنوان نماد حکومت و ناکارآمدی، از این نمادها قُدسی زدایی کرده و از آن در جهت تخریب اسلام و جمهوری اسلامی بهره ببرند.
سخن گفتن از شرکت مشروط در انتخابات و توجه به سابقه اصلاحطلبان، می تواند این را به ذهن متبادر سازد که اصلاحطلبان برنامه جدیدی برای انتخابات امسال دارند که در انتخاباتهای گذشته نشانی از آن نبوده است.
اصلاح طلبان به دنبال سیاست تحریم نقطه ای انتخابات هستند؛ یعنی هرجا که کاندیداهای مورد نظرشان تأیید شد مشارکت کنند و هر جا که کاندیدای مورد نظر تأیید نشد تحریم کنند.
موقعیت سیاسی دولت حسن روحانی در سال 92 در مقایسه با جایگاه کنونی دولت او تا اینجای کار فاصله بسیار دارد. پس از گذشت بیش از شش سال از عمر هشت ساله دولت حسن روحانی، بررسی مواجهه طیفهای مختلف سیاسی در این زمان با دولت مفید به نظر میرسد.
برخی اظهارنظرهای شخصیتهای اصلاحطلب نشان میدهد، اختلافات بر سر کابینه دولت تدبیر و امید بالا گرفته و حامیان پروپا قرص روحانی در انتخابات ۹۶ نیز نسبت به کارآمدی دولت ناامید شدهاند.
از آنجایی که اجرای دستور «اصلاحات ساختاری بودجه» بر عهده دولت است، نمیتوان امید چندانی به اجرای آن داشت؛ چرا که انجام چنین طرحهایی نیاز به مسئولینی با روحیه جهادی دارد اما برخی مسئولین دولتی چنین رویکردی را از خود به نمایش نگذاشتهاند.
ما به شنیدن لفظ اصلاح طلبی عادت کردهایم و در ابتدا و بدون تأمل معمولاً آن را دارای اصول و بنیادهای روشن میپنداریم. اما واقعاً اصلاح طلبی چیست و اصلاح طلب کیست؟ کدام مشخصه و معیارها برای اینکه فردی را اصلاح طلب بدانیم یا عملی را اصلاح بخوانیم راهگشا خواهد بود؟
محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی ضمن انتقاد از دولت حسن روحانی و وزرای اصلاح طلب عضو آن اظهار داشت آنها باید به وعده هایی که به مردم داده اند، عمل کنند.
فعّال سیاسی اصلاحطلب معتقد است، حزب اعتدال و توسعه باید برای انتخابات مجلس به مجموعه اصلاحطلبان بپیوندد تا از این طریق، حاشیهنشینی اصلاحطلبان در دولت روحانی جبران شود، در غیر اینصورت این حزب اگر لیست جداگانه بدهد، پنجاه هزار بیشتر رأی کسب نخواهد کرد.
باوجود شکست تجربه برجام و به بن بست خوردن تدبیر دیپلماسی، شانتاژ رسانهای جریان سازش، برای واگذاری امتیازهای بیشتر به کشورهای غربی، بیانگر عدم تعلق این جریان به منافع ملی و پیشرفت و توسعه ایران است.
آنهایی که خود را مدافع حقوق مردم میدانند و در انتخاباتها شعار آزادی بیان، حقوق سیاسی، دموکراسی و استقبال از نقدپذیری دارند، حرف هایشان را فقط در حد شعار و آن هم در زمان انتخابات لازم می دانند و در عمل پایبندی خاصی به این شعارها ندارند.