نمی توان خیلی از مسائل را واضح مطرح کرد چون باعث کدورت می شود. پس از دوم خرداد گروهی که اصلاح طلب نام گرفته و قدرت را در دست گرفته بودند، مغرور شده و همین غرور باعث شد به سمت افراط بروند.

جریان اصلاح طلب در شرایطی نبوده و نیست که بخواهد حتی از یک گرای کوچک و اظهارنظر سلیقه ای که با ابزار رسانه ای قابلیت تخریب جریان رقیب را دارد، چشم پوشی کند.

از خرداد۷۶ در سپهر سیاسی جمهوری اسلامی، دو هویت مستقل سیاسی به وضوح قابل شناسایی و تفکیک شدند. در ابتدای کار، این دو گروه به چپی و راستی، یونی و یتی ، دوم خردادی و حزب اللهی و بالاخره از اوائل دهه ۸۰ ، اصلاح طلب و اصول گرا نامیده می‌شده‌اند.