کشورهای جهان سوم اغلب به علت هایی چون استبدادی بودن حکومت، نبود ارتباط میان نهادهای علمی و سیاسی، وابستگی دولت به خارج و نداشتن قدرت چانه زنی در محیط بین الملل دارای اندیشمندان و مکاتب فکری در سیاست خارجی نیستند. برای مثال کشور ایران از زمان صفویه به بعد دارای دولت واحد، دین سراسری و قلمروی سرزمینی مشخص گردید و با کشورهایی چون پرتقال، انگلیس، روسیه، عثمانی و .... رابطه برقرار کرد.