- تاریخچه جاسوسی دیجیتال
شاید به نظر برسد جاسوسی و پایش محصول قرن 21 است اما همواره در تاریخ وجود داشته و قدمت آن را می‌توان با پیدایش تمدن‌ها یکی دانست. با پیشرفت علم و دانش و ظهور فن‌آوری از دوربین و تلسکوپ و رادیو گرفته تا دوربین‌های مدار بسته، ماهواره‌های جاسوسی، اینترنت، جی‌پی‌اس و ... روش‌های جاسوسی و پایش بشر نیز دستخوش تحولات و پیچیدگی‌های بسیاری شده است. دوران جنگ سرد میان آمریکا و روسیه را می‌توان یکی از مهم‌ترین عوامل پیشرفت فناوری و گسترش روش‌ها و ابزار جاسوسی و پایش در تاریخ بشر دانست چرا که نیروهای نظامی کشورهای درگیر، به ندرت به طور مستقیم در جنگ سرد شرکت می‌کردند؛ این نبرد بیشتر توسط آژانس‌های اطلاعاتی مانند سیا آمریکا، MI6 انگلستان، سرویس اطلاعات فدرال آلمان غربی، استاسی آلمان شرقی و کاگ‌ب شوروی انجام می‌شد و به همین دلیل عملیات‌های جاسوسی نیاز دستگاه‌های اطلاعاتی به ابزار و فن‌آوری‌های جاسوسی و پایش را روز به روز افزایش می‌داد. به همین دلیل طرف‌های درگیر سرمایه‌گذاری هنگفتی در پیشرفت تکنولوژی و ابداع ابزار و روش‌های جاسوسی و اطلاعاتی کردند. برای نمونه می‌توان به پایگاه جاسوسی اشلون، سازمان اطلاعاتی مشترک ایالات متحده و انگلستان اشاره کرد که در جنگ جهانی دوم ایجاد شد و از آن برضد شوروی، چین، و هم‌پیمانان آنها استفاده می‌شد.
جهان با حملات 11 سپتامبر وارد دوره جدیدی از جاسوسی و پایش شد. دولت آمریکا به بهانه محافظت مردم آمریکا با تصویب قوانین جدید امکان نظارت و پایش شدیدتر و جاسوسی از تمامی جنبه‌های زندگی شهروندان آمریکایی و انجام عملیات‌های جاسوسی در جهان را برای خود افزایش و هموار کرد. از آن زمان به بعد بود که با گسترش فن‌آوری‌های پیشرفته ابزار پیچیده‌تر و پیشرفته‌تر جاسوسی و پایشی نیز ابداع و توسعه داده شد. فن‌آوری‌ها و دستگاه‌هایی که به دست شرکت‌های بزرگ آمریکایی که همگی از ارتباط نزدیکی با سازمان‌های اطلاعاتی و نظامی و دولتی این کشور دارند تولید شده‌اند.
این فن‌آوری‌ها و دستگاه‌ها نظیر اینترنت، تلفن‌های همراه، رایانه‌ها، دوربین‌های مدار بسته، جی. پی. اس‌ها و ... امکانات و گزینه‌های فراوانی نیز به سازمان‌های اطلاعاتی برای جاسوسی و پایش مردم نیز داده‌اند و در واقع می‌توان از آنها به عنوان شمشیر دولبه یاد کرد.
فن‌آوری‌های نوین و تجهیزات الکترونیکی چنان در تار و پود زندگی مردم عصر دیجیتال تنیده‌اند که تبدیل به تیغ دو لبه شده‌اند. به طوری که از یک سو برای تسهیل ارتباطات بین فردی تولید و از سوی دیگر به عنوان ابزاری برای جاسوسی و شنود به کار گرفته می‌شوند. اگرچه این ابزار نظیر دوربین‌های جاسوسی، دوربین‌های مداربسته، دستگاه‌های ضبط صدا ردیاب موبایل، جی. پی. اس و شنود صوتی در دسترس عموم مردم قرار دارد اما همین ابزار تله و طعمه‌ای برای جاسوسی و شنود توسط گردانندگان شبکه‌های جهانی ارتباطی نظیر مخابرات و اینترنت و غیره می‌شوند.
این گزارش با توجه به پیچیدگی و حساس بودن این فن‌آوری‌ها و افزایش تهدیدات امنیتی و سایبری به بررسی برخی از حوزه‌های اصلی و روش‌ها و تکنیک‌های جاسوسی و پایشی با استفاده از فن‌آوری‌های نوین و تجهیزات سخت افزاری و نرم افزاری خواهد پرداخت.
- جاسوسی و پایش اینترنتی:
اينترنت به بزرگ‌ترين «ماشين جاسوسی و پایش اطلاعات» جهان تبديل شده است و این در حالی رخ می‌دهد که به طور روز افزون شاهد اين هستيم كه اطلاعات شخصي بيشتر افراد نسبت به هر زمان ديگري در اينترنت قرار دارد و آن را به مثابه گنجینه با ارزشی از اطلاعات تبدیل کرده است.
دهه 60 میلادی را می‌توان دهه پیدایش اینترنت نامید. آمریکا با هدف نظارت مجازی بر جهان و پس از ارائه اینترنت در دهه 90 میلادی با گسترش شبکه های اینترنتی در سراسر جهان، میلیاردها نفر را در دام تارهای عنکبوتی سیستم اطلاعاتی خود گرفتار کرد. طبق گزارشی که در سال 2011 منتشر شده در حال حاضر حدود 2 میلیارد و 200 میلیون نفر در جهان از اینترنت استفاده می‌کنند یعنی چیزی حدود یک سوم جمعیت کل جهان.
با استفاده روز افزون اینترنت در زندگی روزمره و پیوند خوردن دنیای حقیقی و دنیای مجازی و نفوذ اینترنت و فناوری‌های نوین در زندگی مردم دنیا، حاکمان اینترنت اگرچه بر حفظ حریم خصوصی تاکید می‌کنند به راحتی به تمامی ابعاد و زوایای زندگی افراد دسترسی پیدا کرده‌اند. این امکانات فرصت طلایی را برای جاسوسی از تمامی مردم دنیا برای آمریکا به وجود آورد. اما چرا اینترنت؟ اینترنت را می‌توان دریچه نفوذ به افکار و قلب‌ها دانست چرا که بسیاری از افراد افکار، اطلاعات شخصی، اطلاعات مهم، ارتباطات، احساسات، خواسته‌ها و بسیاری موارد دیگر را به راحتی در آن منتشر و آن را دو دستی تقدیم سازمان‌های اطلاعاتی و جاسوسی می‌کنند. آمریکا نیز با برنامه‌ای مدون و چند مرحله‌ای اقدام به بسترسازی استفاده از اینترنت در تمامی ابعاد زندگی واقعی و سایبری مردم جهان به وسیله لوازم و ابزار ارتباطاتی و الکترونیکی، بدون آنکه توجه و واکنش منفی افراد را برانگیزد کرد و توانست به خصوصی‌ترین زوایای زندگی آنها دسترسی و تسلط پیدا کند. در واقع هر وسیله‌ای که قابلیت اتصال به اینترنت را داشته باشد از آن می‌توان به عنوان یک ابزار جاسوسی و شنود و پایش استفاده کرد.
بر اساس قوانینی که دولت آمریکا وضع نموده، مدیریت شبکه های اینترنتی باید تمامی اطلاعاتی را که در شبکه جهانی رد و بدل می‌شود کنترل کرده و از آنها استفاده لازم را به عمل آورد. بنابراین دیگر جای تعجب نیست، دولت آمریکا که خود را حافظ امنیت جهانی می‌داند، برای حفظ امنیت دو دنیای مجازی و حقیقی، اطلاعات مورد نیازش را با این توجیه از شبکه های اینترنتی بدست آورد.
دولت ایالات متحده آمریکا عملا حاکم مطلق دنیای مجازی ماست. حاکمی که با در اختیار داشتن مدیریت منابع اینترنتی، مدیریت خدمات اینترنتی نظیر دامنه و فضای میزبانی به خوبی این فرصت را دارد، از تمام وقایعی که در شبکه جهانی رخ می‌دهد، مطلع گردد.
اما آمریکا چگونه این کار را انجام می‌دهد؟
- مراکز کنترل اطلاعات و داده‌های اینترنتی:
آژانس امنیت ملی آمریکا مشهور به NSA، یک آژانس دولتی آمریکا است که به نحوی زیر نظر سازمان دفاع ایالات متحده آمریکا اداره می‌شود. این سازمان در ۴ نوامبر سال ۱۹۵۲ تاسیس شد و وظیفه اصلی آن نظارت بر مخابرات و فعالیت‌های ماهواره‌ای و کشف رمز در ایالات متحده آمریکا می‌باشد.
این آژانس از اعضای کلیدی جامعه اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا است و یکی از محرمانه‌ترین سازمان‌های جاسوسی در جهان به شمار می‌آید. البته کار این آژانس محدود به جاسوسی ارتباطات است و جاسوسی انسانی را شامل نمی‌شود. همچنین طبق قانون، فعالیت‌های جاسوسی این آژانس محدود به روابط خارجی است اما در برخی مواقع نظارتهای داخل مرزی را هم شامل می‌شود. مرکزاین آژانس در ایالت مریلند است.
شنود دایم ارتباطات از راه دور، در سراسر جهان (موبایل، فکس، ای. میل و ارتباطات انفورماتیک) و همچنین دریافت و تحلیل تصاویر ماهواره‌ای، در حوزة وظایف سازمان امنیت ملی آمریکا (NSA) است. این آژانس - که مقرّ آن در فورت مید (مریلند، نزدیک واشنگتن) قرار دارد. صدهزار نفر را در استخدام خودش دارد که این افراد در مراکز مختلف در آمریکا و ایستگاه‌های شنود مستقر در خارج، به کار مشغول‌اند. این سازمان از بودجه سالانه‌ای معادل بیش از شانزده میلیارد دلار بهره می‌برد. به گفته جان پیک، کارشناس آمریکایی مسائل اطلاعاتی، آژانس امنیت ملی ایالات متحده، حدود ۹۵ درصد ارتباطات از راه دور را در سراسر جهان، تحت کنترل دارد. این حجم عظیم اطلاعات به وسیلة ابرکامپیوترهای مجهز به نرم‌افزارهای تجزیه و تحلیل، مورد بررسی دقیق قرار می‌گیرد. البته رقم گفته شده از سوی این کارشناس آمریکایی، مورد قبول همة اهل فن نیست، اما می‌توان با اطمینان گفت که توانایی آژانس امنیت ملی آمریکا در رهگیری اطلاعاتی بیش از پنجاه درصد ترافیک جهانی را شامل می‌شود. مدیر این آژانس، به هنگام یکی از معدود مصاحبه‌هایش با مطبوعات، اعلام کرده بود که او باید هر سه ساعت، اطلاعاتی معادل کل کتابخانه کنگره آمریکا را تحت اداره‌اش داشته باشد.
اطلاعات مورد تحلیل سازمان امنیت ملی آمریکا، به طور دائم از طریق حدود پنجاه ایستگاه شنود در بیست کشور جهان در سطح پنج قاره دریافت می‌شود. این ایستگاه‌ها وظیفه دارند علامات فرستاده شده از سوی ماهواره‌های مخابراتی را شنود کنند؛ البته عمده این علامات از سوی ماهواره‌های اینتل ست ارسال می‌گردد. مهم‌ترین ایستگاه‌های شنود در کشورهای انگلستان، نیوزیلند، استرالیا و آلمان مستقر هستند.
این ایستگاه‌های رهگیری علامات ماهواره‌ای، اطلاعات را دریافت می‌کنند؛ خواه از طریق رهگیری مستقیم امواج فرستاده شده از سوی ماهواره، یا از طریق دریافت علامات ماهواره‌های ویژه جمع‌آوری اطلاعات در فضا. این ماهواره‌های رهگیری که به نام‌های «مرکوری»، «ترومپت»، یا «مانتور» شناخته می‌شوند، همچنین قادر به رهگیری امواج رادیوالکتریک از مبدأ زمین هم هستند. برای انجام دقیق مأموریت، برخی از این ماهواره‌ها - مثل ماهواره‌های مرکوری - به آنتن‌هایی مدوّر مجهز هستند که می‌توانند امواج خیلی سبک را منعکس کنند؛ امواجی که سطحشان می‌تواند تا سطح یک زمین فوتبال برابر باشد. این آنتن‌های عظیم می‌توانند امواج فرستاده شده از سوی ایستگاه‌های تقویتی تلفن‌های همراه را دریافت کنند. شایع است که ۹ ماهواره از این دست در اطراف زمین و در ارتفاع ۳۶ هزار کیلومتری از سطح زمین قرار دارند. ۲ ماهواره از این نوع، بر فراز قارة اروپا قرار دارند و اطلاعات دریافتی را به ایستگاه بزرگ منویت هیل در انگلستان ارسال می‌کنند.
هر بار که شما مکالمه‌ای تلفنی با خارج برقرار می‌کنید و انعکاس صدای خودتان را در گوشی می‌شنوید (علامت مشخصه استفاده از ماهواره در ارتباط با راه دور)، مطمئن باشید که این ایستگاه‌های زمینیِ آژانس امنیت ملی آمریکا هستند که مشغول دریافت مکالمة شما هستند. سازمان امنیت ملی آمریکا روزانه میلیون‌ها ارتباط از راه دور را رهگیری می‌کند. تمام ارتباطی که به این ترتیب در چهارگوشة جهان شنود می‌شوند، به فورت مید فرستاده شده، در آنجا غربال می‌شود؛ تنها بخش کوچکی از اطلاعات ارسالی مورد استفاده بعدی قرار می‌گیرد. اما عملیات غربال چگونه انجام می‌گیرد؟ کامپیوترهایی مجهز به نرم‌افزارهای مخصوص، وظیفة تجزیه و تحلیل و غربال اولیه اطلاعات را بر عهده دارند. این کامپیوترها شماره تلفن‌های خاصی را در حافظة خودشان ذخیره کرده‌اند که براساس آنها غربال اولیه را انجام می‌دهند و تنها آن دسته از مکالماتی را که به وسیلة این شماره‌ها صورت پذیرفته، نگه می‌دارند. این شماره‌ها عبارتند از: شماره تلفن وزارت‌خانه‌ها، سفارت‌خانه‌ها، روابط‌عمومی سازمان‌های بین‌المللی، سازمان‌های غیر دولتی، شرکت‌های بزرگ فعال در عرصه‌های حساس و مشکوک به رقابت با منافع ملی آمریکا در حوزه‌های مختلف؛ اما گزینش ارتباطات همچنین از طریق شناسایی صدای افراد هم صورت می‌گیرد. همین جا روشن کنیم که میکروچیپ‌های کامپیوترهای کرای (Cray) که شناسایی صداهای آشنا را انجام می‌دهند، در فورت مید و در یک کارخانة ویژه ساخته می‌شوند. کامپیوترهای Cray متعلق به آژانس امنیت ملی آمریکا هماهنگ با بانک داده‌هایشان، قادرند صداهای شخصیت‌های تحت مراقبت مثل شخصیت‌های سیاسی و دیپلماتیک، نظامی، رؤسای شرکت‌ها و حتی اعضای شناخته شده جنبش‌های تروریستی یا شورشیان و سران کارتل‌های مواد مخدر را شناسایی کنند.
شمار ارتباطات گزینش شده، حفظ شده و تفسیر شده (ارتباطی که تحلیل یا گزارشی را در پی دارد) تقریباً به پانزده مورد در روز بالغ می‌شود. بی‌شک ارتباطات افراد بر روی شبکه اینترنت نیز تحت کنترل شدید قرار دارد؛ کاملاً محتمل است آژانس امنیت ملی ایالات متحده با توجه به محتوای روی شبکه، هر لحظه آنها را کنترل کند؛ میهن‌پرستی آمریکایی به گونه‌ای است که همه شرکت‌های ارائه دهنده خدمات اینترنتی - که اکثرشان آمریکایی هستند - به آژانس امنیت ملی کشورشان اجازه می‌دهند، داده‌های مشتریانشان را کنترل کند و همین‌طور ارتباطات اینترنتیشان را؛ به علاوه اینکه برخی سایت‌های اینترنتی (اغلب آمریکایی)، گاهی بدون اطلاع صاحبان آنها برای کنترل محتوای کامپیوترهای برخی کاربران اینترنتی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. مدتی است که به طور مداوم این نجوا به گوش می‌رسد که شرکت بزرگ کامپیوتری «مایکروسافت» پیوند نزدیکی با آژانس امنیت ملی آمریکا دارد؛ البته این همکاری‌ها در چارچوب عملیات شنود و رهگیری انجام می‌شود. باید بگوییم تنها، آژانس امنیت ملی آمریکا اینترنت را تحت کنترل ندارد؛ بلکه تقریباً تمام سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا سرویس‌های رهگیری و کنترل خاصّ خودشان را (در مورد اینترنت) دارا هستند؛ این موضوع از CIA تا حتی سرویس اطلاعاتی نیروی دریایی آمریکا را شامل می‌شود.
- مرکز جاسوسی جهانی «اشلون»
اشلون واژه‌ای است که معمولا برای اشاره به یک سیستم جاسوسی جهانی (تأسیس در سال 1947) که سازمان‌های اطلاعاتی پنج کشور آمریکا، انگلستان، کانادا، استرالیا و نیوزیلند در آن نقش دارند و هم‌اکنون توسط آژانس امنیت ملی آمریکا هدایت می‌شود، به کار می‌رود. اشلون مقادیر عظیم تماس‌های تلفنی، پیام‌های ایمیل، دانلودهای اینترنتی، ارتباطات ماهواره‌ای و غیره را جمع‌آوری کرده، سپس اطلاعات مورد نظر را از طریق برنامه‌های اطلاعاتی تصفیه می‌کند.
بنا بر گزارش‌ها اشلون، در حدود 90 درصد از ترافیک اینترنتی را وارسی می‌کند.
آمریکا تلاش بسیاری کرده است تا این برنامه را از نظرها مخفی نگه دارد، حتی با
توجه به اینکه دولت‌های استرالیا و نیوزیلند وجود این برنامه را تأیید نمودند.
اشلون یک عملیات بسیار محرمانه است که دادگاه‌ها و مجالس ملی هیچ گونه نظارتی بر
آن ندارند و در نتیجه کسی نمی‌داند که این برنامه‌ها چگونه مورد استفاده قرار می‌گیرند
و یا اینکه استفاده از آنها مطابق با موازین قانونی است یا نه.
اشلون در فعالیت‌های تجاری نیز به جاسوسی می‌پردازد. برای مثال در سال 1990، آژانس امنیت ملی آمریکا از انعقاد یک قرارداد 200 میلیون دلاری بین اندونزی و یک تولید کننده ماهواره ژاپنی مطلع شد. جرج بوش پدر در این معامله مداخله کرده و طرف اندونزی را قانع ساخت که این معامله را بین ژاپنی‌ها و شرکت AT&T (شرکتی که بعدها وارد برنامه استراق سمع از شهروندان آمریکایی شد) تقسیم کند.
بنا بر گزارشات، دولت آمریکا از برنامه اشلون برای جاسوسی صنعتی نیز بهره می‌گیرد که شامل تکنولوژی توربین بادی بدون دنده که توسط شرکت آلمانی «انرکون» (Enercon) طراحی شده بود و نیز تکنولوژی گفتار که توسط شرکت بلژیکی «هاسپی‌اندلرناوت» طراحی شده بود، می‌شود. این جاسوسی‌های اقتصادی حتی به داخل آمریکا نیز سرایت کرده است. بر این اساس، برخی شرکت‌های آمریکایی مجبور می‌شوند تا از معاملات به نفع شرکت‌هایی که به طور مداوم پول به سوی دو حزب حاکم در آمریکا سرازیر می‌کنند، کنار بکشند.
- مرکز جاسوسی یوتا
آژانس امنیت ملی امریکا برای رهگیری و ذخیره داده‌های الکترونیکی جمع آوری شده از سراسر جهان و شهروندان امریکایی، در حال ساخت بزرگ‌ترین مرکز جاسوسی جهان است.
این مرکز که در روستای دورافتاده بلافدیل در ایالت یوتا قرار دارد، قادر به پردازش داده‌هایی به حجم "یوتابایتز” (یک میلیون‌میلیارد گیگابایت) است.
فعالیت این تاسیسات ۲ میلیارد دلاری "رهگیری، کشف، تجزیه و تحلیل و ذخیره سازی حجم بالایی از ارتباطات جهانی از جمله محتوای مکالمات تلفنی، ایمیل‌های شخصی، پیام‌های متنی تلفن‌های همراه و جستجوهای اینترنتی را در بر می‌گیرد. ”
بر اساس این گزارش، مرکز جاسوسی مذکور”مخفی‌ترین و دردسر سازترین آژانس اطلاعاتی در سراسر جهان به شمار می‌رود” و سالانه حدود ۶۵ مگاوات برق مصرف می‌کند. هزینه نگهداری این مرکز جاسوسی سالانه ۴۰ میلیون دلار است.
این مرکز جاسوسی سیگنال‌های ارتباطی را از زمان خروج از ماهواره‌ها تا هنگام حرکت در کابل‌های موجود در زیر زمین و زیر دریاها و شبکه‌های بین‌المللی، خارجی و داخلی رهگیری می‌کند.
آژانس امنیت ملی امریکا با استفاده از رایانه‌ای که احتمالا پر سرعت‌ترین ابر رایانه جهان به شمار می‌رود، قادر است از طریق لوازم خانگی نظیر یخچال فریزرها، اجاق‌ها و سیستم‌های روشنایی متصل به اینترنت، به جمع آوری داده بپردازد.
این تاسیسات از لحاظ تکنیکی به "وزارت امنیت داخلی امریکا” در جمع آوری اطلاعات درباره تهدیدهای سایبری و دستیابی به اهدافش در خصوص امنیت سایبری کمک می‌کند.
- شبکه‌های اجتماعی
با ظهور رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی و یکپارچگی سرویس‌های ارائه دهنده ایمیل و فضاهای مجازی و چت روم‌ها، جاسوسی آمریکا وارد فاز پیشرفته تر و مراحل پایانی خود شد. با توسعه لوازم الکترونیکی هوشمند نظیر تلفن‌های همراه، تبلت‌ها و لوازم خانگی هوشمند همچون تلویزیون، کنسول‌های بازی و غیره که همگی امکان ارتباط با اینترنت را دارند، مرحله جدیدی در جاسوسی سایبری آغاز شد و آن تلفیق و یکپارچگی انواع رسانه‌های اجتماعی و سرویس‌های ایمیل در چنین دستگاه‌هاست که چرخه جاسوسی را به طور چشمگیری کامل می‌کند. برای مثال تلفن‌های همراه هوشمند بهترین ابزار برای جاسوسی سایبری شده‌اند. چرا که شما تنها با یک تلفن هوشمند که قابلیت اتصال به اینترنت را دارد، می‌توانید وارد شبکه‌های اجتماعی و ایمیل‌های خود شوید و به فعالیت بپردازید. این مساله شنود و پایش را بسیار راحت می‌کند. چرا که: 1- به راحتی مکالمات و ارتباط تلفنی شنود می‌شوند. 2- از طریق جی. پی. اس موقعیت مکانی و جغرافیایی شناسایی می‌شود و 3- از طریق فعالیت‌های اینترنتی متوجه افکار و احساسات و برنامه‌ها و کارهایی که انجام می‌دهید می‌شوند.
استفاده از اینترنت روز به روز در حال گسترش است، توسعه تلفن‌های همراه هوشمندی که قابلیت ارتباط با فضای مجازی و سایبری را دارند از این جهت رو به گسترشاست که علاوه بر اینکه هویت فرد وارد شده به فضای مجازی مشخص می‌شود بلکه با استفاده از سیستم موقعیت‌یاب جهانی، GPS، موقعیت مکانی فرد نیز مشخص می‌شود.
این روزها فیسبوک تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین شبکه های اجتماعی در جهان شده است و در حال حاضر حدود 845 میلیون کاربر در سطح جهان دارد. در نگاه اول چیز بدی در مورد سایت «فیسبوک» وجود ندارد. یک شبکه اجتماعی که به شما کمک می‌کند تا با دوستان خود در ارتباط باشید و حتی بتوانید دوستان قدیمی خود را که سال‌هاست از آنها بی خبر هستید، پیدا کنید. بسیار زیبا است که تصویر از کودک تازه متولد شده دوست خود را در صفحه مربوط به او ببینید و اولین نفری باشید که به او تبریک می‌گویید.
یکی از اولین مسائل مربوط به فیس بوک بحث رعایت حریم خصوصی کاربران است. بسیاری از کاربران تصاویر، کلیپ‌ها و یا مطالبی را بر روی صفحه شخصی خود منتشر می‌کنند که علاقه ای ندارند تا دیگران هم به آن مطالب دسترسی داشته باشند.
در سال‌های اخیر موارد بسیار زیادی از هک شدن حساب‌های کاربران در اعداد میلیونی اتفاق افتاده است که به افشای اطلاعات شخصی میلیون‌ها کاربر در فضای مجازی منجر شده است. باج گیری‌ها، تهدید و آزار اذیت سایبری از جمله جدیدترین مشکلات پیش روی بشر امروز است که با شبکه اجتماعی فیس بوک ارتکاب به آنها بسیار راحت‌تر شده است.
حدودا یک ماه پیش بود که پخش تصاویری از طریق سایت فیس بوک خانواده های چندین قربانی را در انگلستان شوکه کرد. افرادی که به دلیل ارتکاب به جرم‌های خشن به زندان افتاده بودند به وسیله قاچاق تلفن‌های همراه هوشمند به درون زندان توانسته بودند صفحه فیس بوک خود را به روز کرده و به خانواده قربانیان توهین کنند.
متاسفانه باید اذعان کرد که بعضی از جنایت‌های رخ داده در کشور ما هم به فیس بوک مرتبط است. استفاده از این شبکه برای دوست‌یابی یا حتی همسریابی باعث ایجاد مشکلات فراوان برای افراد مختلف شده است که متاسفانه در مواردی به قتل نیز منجر شده است.
اما نکته دیگر این مسئله است که در حال حاضر به طور متوسط و روزانه 4 میلیارد پیام به شکل متن، عکس و یا فایل‌های صوتی و یا تصویری در این شبکه رد و بدل می‌شود. تعداد زیادی از این مطالب به وسیله کاربران به عنوان مطالب منفی و مضر اعلام شده و به وسیله سایت برداشته می‌شود. اما آیا تا به حال این سوال برای شما مطرح شده است که چطور؟
سایت فیس بوک از طریق شرکت‌های الکترونیکی و اینترنتی کوچکتر به مانند "oDesk" بیش از هزاران نفر که عمدتا از اهالی فقیر آسیا، آفریقا یا آمریکای لاتین هستند را با دستمزد ساعتی 1 دلار استخدام کرده و به آنان این وظیفه را محول می‌کند.
در این جا دو نگرانی وجود دارد: یکی این که این افراد از لحاظ امنیتی آن چنان که باید و شاید تایید نشده اند. این افراد از منازل خود در نقاط مختلف جهان به حساب‌های کاربری بخش زیادی از اعضای سایت دسترسی دارند و در صورتی که بخواهند می‌توانند نه فقط آن مطلب مضر و یا مورد اعتراض و بلکه به تمامی اطلاعات شخصی کاربران دسترسی داشته و از آن مطالب سوءاستفاده کنند.
مسئله بعد فشار بسیار زیادی است که به خود این افراد وارد می‌شود. عمده این افراد که این وظیفه را به عهده می‌گیرند جوان و در حال تحصیل هستند. حال تصور کنید که این افراد هر روز باید تصاویر وحشتناک و یا غیر اخلاقی را از نظر بگذرانند و یا متونی که در آنها توهین‌های نژادی و یا فحاشی به کار رفته است را بخوانند. مسلما تاثیرات چنین کاری در دراز مدت بسیار مخرب خواهد بود.
در یک نگاه کلی اگر فیس بوک را یک کشور در نظر بگیریم، باید بگوییم که این کشور از بسیاری کشورها پرجمعیت‌تر و ثروتمندتر است. حال این «مدیران جهان سومی» در حکم پلیس این کشور بزرگ و پرجمعیت ظاهر شده‌اند و سعی می‌کنند تا نظم را در این محیط حفظ کنند. اما باید گفت که نه تنها فیس بوک، بلکه سایر شبکه های اجتماعی مثل «توئیتر» و «گوگل پلاس» نیز در مورد این تیم مدیریتی خود سکوت پیشه کرده‌اند و خیلی میل ندارند تا در مورد نحوه گزینش و میزان حقوق و مزایای این افراد صحبت کنند.
کارشناسان امنیت فضای سایبر حدس می‌زنند که فیس بوک چیزی در حدود 800 تا 1000 نفر مدیر این چنینی را از طریق شرکت‌هایی همچون " oDesk " در سرتاسر جهان استخدام کرده است. «گراهام کلولی» که مدیر یک شرکت امنیت سایبری است این مسئله را «یک راز کثیف که به خوبی مراقبت نشده است» می‌داند.
در حال حاضر و با وجود این نگرانی‌ها و علی رغم اطلاعیه‌هایی که از طریق سایت فیس بوک منتشر شده است، هیچ مشخص نیست که چگونه نظارتی بر روی این افراد صورت می‌گیرد. در عین حال تقریبا هیچ گونه اقدام امنیتی نیز بر روی رایانه های این افراد نیز صورت نمی‌گیرد. در صورتی که این افراد بخواهند از این اطلاعات شخصی علیه شخص دیگری استفاده کنند یا بخواهند این اطلاعات را به شخص یا اشخاص دیگری منتقل کنند و یا به سادگی سیستم آنها مورد حمله هکرها واقع شود، آن وقت مشخص نیست که چه بر سر اطلاعات شخصی کاربران خواهد آمد.
در آخرین مسئله ای که در این رابطه اذهان عمومی را به خود جلب کرده است، این است که روزنامه تلگراف چاپ انگلستان در تحقیقاتی متوجه شده است که سایت فیسبوک بیشتر از میزانی که اعلام کرده بود، با این «مدیران استخدامی» اطلاعات شخصی کاربران را در میان می‌گذارد. این مدیران می‌توانند متوجه شوند که نه تنها چه کاربری محتوای مورد انتقاد را ارسال کرده، حتی می‌توانند متوجه شوند چه کاربر یا کاربرانی این محتوا را گزارش داده‌اند.
مطالعه جدید «شورای مطالعات اطلاعاتی مدیترانه» در سال 2012 نشان
می‌دهد که استفاده از رسانه های اجتماعی به مثابه ابزاری پیشرو و جدید در جمع آوری
اطلاعات تاکتیکی از منابع آشکار است.
یکی از محققان این تحقیق به نام جوزف فیتساناکیس ابراز می‌دارد: در این مطالعه ما نشان می‌دهیم که فیس بوک،
توییتر، یوتیوب، و دیگر شبکه های اجتماعی از دید سازمان‌های اطلاعاتی به عنوان
کانال‌های شدیدا باارزشی برای کسب اطلاعات به حساب می‌آیند. ما یافته های خود را
بر اساس سه مطالعه موردی اخیر بنا می‌کنیم که به عقیده ما عملکرد اطلاعاتی شبکه
های اجتماعی را نشان می‌دهند.
البته آنچه در این مطالعه بدان اشاره نمی‌شود، استفاده سازمان‌های جاسوسی از شبکه های اجتماعی برای اهداف دیگر است. این مطالعه مخاطب را به باور این تفکر سوق می‌دهد که شبکه اجتماعی تنها یک ابزار جمع آوری اطلاعات هستند.
سایت فیس بوک را گسترده‌ترین ابزار جاسوسی ساخت دست بشر نام گذاری کرده است. حتی اگر سازمان‌های جاسوسی آمریکا در ایجاد فیس بوک نقشی نداشته باشند، اما اکنون از این شبکه برای جمع آوری اطلاعات شخصی چند صد میلیون انسان با اندک هزینه ای اقدام می‌کند. البته جاسوسی از شهروندان فقط با اراده مدیران سایت‌های اینترنتی نیست بلکه این روند حتی ناخواسته و با وجود اعتراضات این سایت‌ها اد امه دارد و هر روز نظارت بر فضای مجازی در آمریکا بیشتر می‌شود.
جولیان آسانژ موسس وب سایت ویکی لیکس می‌گوید: فیسبوک تنفر آمیز ترین ابزار جاسوسی است که تاکنون ایجاد شده‌است. هر کس که نام و مشخصات دوستان خود را به شبکه اجتماعی فیسبوک اضافه می‌کند باید بداند که به شکل رایگان در خدمت دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکاست و این گنجینه اطلاعاتی را برای آنها تکمیل می‌کند
به گفته وی فیسبوک یک گنجینه اطلاعاتی بسیار بزرگ از نام و پیشینه افراد است که کاربران آن را به شکل داوطلبانه در اختیار این شبکه اجتماعی قرار می‌دهند ولی این ابزار توسط دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی آمریکا مورد بهره برداری قرار می‌گیرد. دسترسی این دستگاه‌های اطلاعاتی به اطلاعات ذخیره شده در فیسبوک آن را به یک ابزار خطرناک بدل کرده‌است.
البته باید گفت این نخستین بار نیست که دولت آمریکا در زمانی معاصر مقادیر عظیمی اطلاعات را جمع آوری و در پروژه های گوناگون به بررسی دقیق آنها می‌پردازد.
در طول مأموریت دولت «بوش»، «آژانس امنیت ملی» استخراج داده های مربوط به میلیون‌ها شهروند آمریکایی (مکالمات تلفنی، نامه های الکترونیک، فکس و دیگر منابع) را با هدف به اصطلاح کشف اعضای احتمالی شبکه های تروریستی و نظارت بر آنها، در قالب برنامه ای سری بدون مجوز قضایی آغاز کرد. دولت مزبور همچنین کوشید پروژه عظیم دیگری را با نام «آگاهی جامع اطلاعاتی» و به منظور ایجاد یک پایگاه اطلاعاتی دیگر با هدف جست وجوی الگوهای رفتاری و یا گرایش‌های موجود در نامه های الکترونیک، مکالمات تلفنی، معاملات مالی، اطلاعات مربوط به روادیدها و غیره، و در نتیجه شناسایی و به اصطلاح «دشمنان»، به اجرا درآورد. این برنامه پس از مشاهده واکنش بسیار منفی مردم، از سوی کنگره متوقف گردید.
حال، در شمار پروژه های جاسوسی رنگارنگ آمریکا که هدفی جز کنترل کامل شهروندان خود و جهان را دنبال نمی‌کنند، می‌توان به عملیات این کشور در جهت کنترل شبکه های اجتماعی اینترنت اشاره کرد.
شایان ذکر است که این گونه پروژه‌ها شهروندان را چه در آمریکای لاتین و چه در آمریکای شمالی و یا دیگر کشورهای جهان به شدت نگران و مضطرب ساخته است، چرا که نقطه آغازین نظارت گسترده بر مردم را تجاوز به حریم خصوصی و اجتماعی آنان و نقض آزادی فردی و حقوق شخصی تشکیل می‌دهد. این اندیشه که سازمان‌های اطلاعاتی و نظامی بر زندگی شهروندان نظارت کامل داشته، آنها را مظنونانی بالقوه قلمداد کنند و بدین شکل از اقدامات خشونت آمیز آینده جلوگیری به عمل آورند، بسیار مستبدانه است و دکترین امنیت ملی را به خاطر می‌آورد. چنین به نظر می‌رسد که دستگاه امنیت ملی آمریکا با اجرای پروژه های بیش از پیش مداخله گرانه و ضددموکراتیک خود روز به روز گسترش بیشتری می‌یابد، تا بدانجا که دیگر از کنترل خارج گردیده است. حال که شهروندان بسیاری کشورها بیش از هر زمان نسبت به نظام‌های خود خشمگین اند، به اقدامات اعتراض آمیز روی می‌آورند و خواستار تغییرات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی‌اند، لازم است تمامی این پروژه‌ها شناسایی و به چالش کشانده شود.
در واقع هر کاربر شبکه اینترنت، به محض اتصال به این شبکه و با هر کلیک نا خواسته انبوهی از اطلاعات شخصی و غیر شخصی را به گردانندگان آن می‌دهد یا در واقع از وی این اطلاعات را می‌ربایند. کارشناسان کامپیوتر اظهار می‌دارند حتی نصب محیط‌هایی مانند ویندوز، با اتصال به اینترنت کلیه اطلاعات کاربر و عملیات اینترنتی وی را به شرکت عامل یعنی مایکروسافت منتقل می‌سازد و تنها در بعضی از مواقع است که هشداری مبنی بر دزدی اطلاعات دریافت می‌شود.
شیوع سایت‌های شبکه‌های اجتماعی و وب‌سایت‌های اشتراک تصاویر ویدئویی دولت آمریکا را تشویق کرده است که تأثیر بیشتری بر ساختارسیاسی کشورهای‌دیگر بگذارد، ضمن اینکه بخش قابل‌توجهی از جمع‌آوری اطلاعات و نشان کردن کیس‌های جاسوسی و به کارگیری آنها در شبکه‌هاي اجتماعی از جمله فیسبوک اتفاق می‌افتد.
در زمان انتخابات ایران، کاربران ایرانی بالای 90 درصد مخاطبان توئیتر را تشکیل می‌دادند. پس از انتخابات ایران،400 میلیون توئیت در کتابخانه ملی آمریکا، برای بررسی و تحلیل محتوا ثبت شد. این نشان‌دهنده جمع‌آوری و آنالیز اطلاعات است.
«رابرت گیتس» وزیر دفاع آمریکا در ژوئن 2009 اعلام کرد، تکنولوژی‌های رسانه‌های اجتماعی همچون توئيتر که نقشی حیاتی در مستندسازی و هماهنگی اعتراضات در ایران به ویژه تهران داشتند، یک دارایی استراتژیک عظیم برای آمریکا محسوب می‌شوند.
- گوگل؛ بزرگ‌ترین دستگاه جاسوسی دنیا
بسیاری از ما وقتی اسم گوگل به میان می‌آید، تصویری از یک موتور جست‌وجوی مشهور در ذهن مان نقش می‌بندد. این شرکت اینترنتی، هم‌اکنون خدمات مختلفی را به کاربران سراسر جهان ارائه می‌دهد. جست‌وجوی اطلاعات، پست الکترونیک (رایانامه)، گفت‌وگوی آنلاین (چت)، خواننده خوراک (فیدریدر) از مهم‌ترین این خدمات هستند اما خدمات گوگل به این‌ها منتهی نمی‌شود. گوگل ده‌ها سرویس مختلف را برای کاربران عرضه می‌کند.
مثلاً Google Docs ابزار بسیار سودمند آنلاینی است که جایگزین خوبی برای ورد (word)و اکسل (Excel) مایکروسافت محسوب می‌شود. همه‌جا هم در دسترس است و می‌توانید اسنادتان را به سادگی به اشتراک بگذارید و به طور گروهی آنها را ویرایش کنید.
گوگل‌ارث (GoogleEarth) که برای مشاهده کره زمین و مکان‌های مختلف آن به صورت مجازی است.
سرویس آمار بازدید سایت گوگل (Google Analytics)، ابزاری بسیار کامل است. هر نوع اطلاعاتی در مورد بازدیدکنندگان سایتتان که بخواهید به شما می‌دهد. اکثر شهرهای ایران را می‌شناسد و بازدیدکنندگانتان از هر شهری را به شما اطلاع می‌دهد.
گوگل دسک‌تاپ، ابزار جست‌وجوی داخل رایانه شخصی شما که تمام فایل‌های داخل رایانه‌تان را به سرعت و مانند جست‌وجوی اینترنت برای شما می‌یابد. کافی است آن را نصب کنید و به آن فرصت بدهید تا فایل‌های داخل رایانه شما را شناسایی کند. گوگل دسک‌تاپ در کنار موتور جست‌وجوی خود، امکانات بسیار جالب دیگری به نام Gadget هم دارد که شامل انواع ابزار کاربردی و سرگرمی جالب می‌شود.
مترجم گوگل (Google Translator) متون شما را به 36 زبان مختلف می‌تواند ترجمه کند.
خدمات گوگل محدود به این‌ها نیست و شامل موارد بیشتری در حوزه خرید و فروش، پاسخ به سؤالات و … می‌شود.
گوگل علاوه بر این‌ها سایت‌های زیادی را هم خریداری کرده است. سایت‌هایی که کاربران زیادی در آنها فعالیت می‌کنند. مثلاً یوتیوب (Youtube) سایتی است که کاربران می‌توانند فیلم‌ها را در آن به اشتراک بگذارند. این سایت توسط گوگل خریداری شده است.
وجه اشتراک این سایت‌ها و خدمات مختلف در تعداد بسیار کاربرانشان است. کاربرانی که اکنون با کلمه کاربری (Account) که در گوگل دارند از خدمات این سایت‌ها بهره‌مند می‌شوند.
رایگان!؟
همه موارد بالا از خدمات مفیدی است که گوگل به کاربران خود می‌دهد اما آیا تا به حال این سؤال برای شما پیش آمده که این همه خدمات، چرا برای شما "رایگان” عرضه می‌شود؟
همه ما شنیده‌ایم و می‌دانیم که انجام این کارها برای گوگل هزینه زیادی دارد، سرمایه‌گذاران بزرگی باید پول خرج کنند، مهندسان زیادی در حوزه‌های مختلف باید دورهم جمع شوند، قطعات فنی زیادی مثل سرورها و چیزهای دیگر باید ساخته شده و در کنار هم قرارگیرند تا چیزی به عنوان گوگل و خدمات آن در صفحه مرورگر ما عینیت پیدا کند.
استفاده از این همه، برای ما تقریباً هیچ هزینه‌ای ندارد. ظاهراً همه چیز مجانی است. اما چرا!؟
تبلیغات و ….
در محیط اینترنت سایت‌هایی که بازدیدکننده بیشتری را به خود جلب کنند، محل مناسبی برای کسب اطلاعات از کاربران و همچنین تبلیغات برای آنها می‌شوند. گوگل نیز از این امر مستثنی نیست؛ اما گوگل هیچ تبلیغی را در صفحه اول خود نمی‌گذارد. گوگل با توجه به نوع جست‌وجویی که شما انجام می‌دهید، برای شما تبلیغات مرتبط نشان می