به گزارش دیدبان به نقل از جهان، حکایت پنجه چدنی در دستکش حریر که رهبر انقلاب برای توصیف پیشنهادات و خیرخواهی پوشالی امریکا از آن استفاده کرده‌اند، گویا بار دیگر در مصر خود را نمایان کرده است؛ ابتدا مرسی، همان کسی که به این پنجه دست داده بود از صحنه کنار رفت و دیروز (8 اردیبهشت) دادگاهی در مصر حکم اعدام محمد بدیع رهبر اخوان المسلمین مصر را صادر کرد و دادگاهی در استان المنیا مصر نیز برای ۶۸۳ نفر از طرفداران اخوان المسلمین حکم به اعدام داد.
رهبر انقلاب همواره تاکید کرده اند که حاضر به دست دادن با پنجه چدنی آمریکا که دستکشی حریری و خوش رنگ و لعاب بر آن کشیده شده ، نیستند. چرا که ایشان به خوبی با دانشی تاریخی از ثمره های عینی اعتماد به امریکا آگاه هستند. یکی از شواهد عینی سالوس کاری امریکا، قضایای امروز مصر است.
مصر به عنوان سلسله جنبان کشورهای عربی، از دیرباز تاثیرات دومینوواری بر سایر کشورهای عربی داشته که مهمترین نمونه آن شروع بیداری اسلامی از این کشور بود که پس از آن موج بیداری به سایر کشورهای عربی سرازیر شد.
اگر کمی به عقب برگردیم، باید گفت که پیروزی انقلاب با رهبری اخوان المسلمین به عنوان مهمترین گروه دینی مصر، نشان از بی چون و چرا بودن ماهیت اسلامی انقلاب -با تمامی انحرافات و مشکلاتی که گفتمان اخوان دارد- در مصر و به تبع آن تاثیرات متعاقب در منطقه داشت. این بیداری ماهیت ضد امریکایی خود را علاوه بر ماهیت ضد استکباری نشان داد و همه اینها پاسخی به آنهاست که از بیداری عربی و بهار عربی برای تحریف بیداری اسلامی بهره می بردند؛ دیدگاهی که در میان سکولارهای وطنی و اصلاح طلبان پررنگ بود و نشان از آن دارد که این گروه ها نه تنها چشم خود را بر ماهیت پلید امریکا بسته اند، بلکه بر توانایی و عظمت اسلام نیز غافلند و یا با آن سر عناد دارند. مردم مصر با محوریت احزاب ضد مبارک به خصوص اخوان علیه دیکتاتوری مورد حمایت آمریکا و اسرائیل قیام کردند و انقلاب مردم مصر پیروز شد.
با این حال، با تصمیمات غلط سیاسی و دور شدن اخوان از محور مقاومت و ایجاد احساس کاذب رقابت با ایران دولت مرسی به دامن آمریکا افتاد، به آمریکا اعتماد کرد و نتیجه تلخ اعتماد به آمریکا را گرفت.
به گزارش شبکه‌ی تلویزیونی الجزیره، بررسی ده‌ها سند دولت فدرال امریکا که برنامه‌ی گزارشگری تحقیقی دانشگاه برکلی دریافت کرده، نشان می‌دهد که واشنگتن به صورت غیر علنی از گروه‌های مخالف در مصر که علیه دولت مرسی فعالیت می‌کردند حمایت مالی می‌کرده است.
اما آمریکا هرگز فکر نمی‌کرد این اقدامات به سرنگونی مرسی منتهی شود. لازم به ذکر است که آمریکا می‌خواست مرسی و دولت وی را در مقام ضعف نگه دارد تا بتواند آنها را بیش از پیش به حمایت خود وابسته و در مسأله مهمی چون فروش ۴۰ درصد از صحرای سینا ناچار به تسلیم کند.
گفتنی است قرارداد فروش صحرای سینا میان جماعت اخوان المسلمین مصر و کاخ سفید امضا شده بود که روند اجرایی آن به دلیل برکناری محمد مرسی از قدرت و سرنگونی حکومت اخوان المسلمین در ۳ ژوئیه و پس از تظاهرات ۳۰ ژوئن ناتمام و نیمه کاره باقی ماند و امریکا متوجه شد که اقداماتش علیه مرسی چندان به سودش نیز تمام نشده است.
موقعیت سیاسی رئیس جمهوری آمریکا به دلیل ناتمام ماندن این قرارداد به خطر افتاد و این مهمترین دلیل عدم حمایت آمریکا از تظاهرات ۳۰ ژوئن و سرنگونی اخوان المسلمین در مصر و توصیف این اقدام ارتش مصر به کودتای نظامی بود. به همین منوال با وجود خطراتی که دولت امریکا در بازگشت اصولگرایان در انتخابات سال ۹۶ در صورت شکست دولت یازدهم احساس می کند، اما هرگز اجازه کارایی و موفقیت مثمر ثمر خاصی به دولت یازدهم نخواهد داد؛ چراکه اولا قدرتمندشدن دولت یازدهم به معنای توانمندشدن نظام می تواند باشد و از دیگر سو این وضعیت به سهم خواهی بیشتر ایران در مذاکرات هسته ای و معادلات بین المللی و خصوصا منطقه ای منجر خواهد شد که به هیچ روی این نتایج به مذاق امریکاییان خوش نخواهد آمد.
برای مذاکره کنندگان و انقلابیون پشیمانی که می خواهند تسلیم خواسته های آمریکا شوند تا کشور را به خیالشان نجات دهند، داستان عبرت انگیز مرسی و انقلاب مصر، دست کم این نتیجه و رهاورد را باید داشته باشد که فریب وعده های آمریکا را نخورند. بی تردید اگر کشور به دست عوامل آمریکایی -که در جریان پیروزی انقلاب اسلامی کنار گذاشته شدند - بیافتد اولین کسانی که به اصطلاح مجازات می شوند همان هایی خواهند بود که به آمریکا اعتماد کردند؛ همچنان که بر مرسی گذشت.