دیدبان :

مدتی است پدیده ای با نام یکی از بزرگترین اتفاقات هوایی جهان به وقوع پیوسته است. اخبار آن به سرعت در رسانه های جهان منتشر شد که ایران نیز ناخودآگاه با این مسئله درگیر شده است. هواپیمایی که از مالزی به مقصد چین پرواز کرده و بعد از مدتی از رادارها خارج شده و دیگر خبری از آن و مسافرین آن در دست نیست. گفته می شود کشورهای زیادی به صورت مستقیم و غیر مستقیم برای پیدا کردن لاشه این هواپیما در نقاط مختلف در تکاپو هستند. کارشناسان آمریکایی معتقدند هزینه یافتن و  انتقال لاشه هواپیما به خشکی بالغ بر صد میلیون دلار خواهد بود. کارشناسان معتقدند هزینه این عملیات نسبت به عملیات مشابه که در سال ۲۰۰۹ در خصوص هواپیمای مربوط به شرکت ایرفرانس انجام شد بالاتر خواهد بود.

تلاش برای دستیابی به لاشه این هواپیما در زمانی دارد صورت می گیرد که هنوز عده ای از کارشناسان معتقدند این اتفاق یک هواپیما ربایی یا اقدامی مشابه آن بوده است و هواپیما سقوط نکرده است. عده ای نیز معتقدند یک گروه این هواپیما را ربوده است و سپس بعد از پیاده کردن مسافرین آن در مکانی ناشناخته، اقدام به نابود کردن آن هواپیما نموده اند. در ادامه به بررسی گفته ها در خصوص این واقعه هوایی می پردازیم.

.

جستجو در منطقه ای خارج از مسیر پرواز هواپیما

گروه هایی که برای یافتن این هواپیما در حال جستجو هستند دو منطقه را مورد بازرسی قرار می دهند. منطقه جنوب اقیانوس هند که تقریبا نزدیک به محلی است که هواپیما برای آخرین بار در آن مکان در رادار مشاهده شده است. از این رو احتمال پیدا کردن هواپیما در این منطقه وجود دارد. منطقه دیگر واقع در جنوب غربی استرالیا است که منطقه ای در جنوب اقیانوس آرام است و نسبت به مسیر اصلی هواپیما که از مالزی به سمت چین است بسیار فاصله دارد و از نظر جهت نیز کاملا مخالف جهت حرکت هواپیما است. این امر در حالی است که کارشناسان معتقدند هواپیما بعد از خروج از رادارها به سمت شمال غرب و سپس به سمت غرب رفته است و اصلا به سمت جنوب حرکت نکرده است تا به سمت منطقه مورد نظر برود. از طرف دیگر اگر هواپیما به صورت طبیعی بخواهد به این منطقه برسد منطقی ترین امر این است که از آسمان کشور اندونزی عبور کرده باشد اما رئیس جمهور این کشور اینکه هواپیمایی توسط رادارهای این کشور شناسایی شده باشد را رد می کند. سئوالی که به وجود می آید این است که چرا این کشورها علیرغم اینکه همه شواهد نشان می دهد که احتمال بودن لاشه این هواپیما در این منطقه بسیار کم است اما اصرار دارند این منطقه را جستجو کنند؟

ویژگی این منطقه این است که از سواحل دور است. تنها ساحل نزدیک به آن استرالیا است اما از سمت غرب و شمال و جنوب هیچ جزیره و کشوری در اطراف آن قرار ندارد از این رو این ویژگی سبب می شود که در صورت ساختگی بودن این اتفاق کسی که این کار را کرده است بتواند در آینده بدون آنکه کسی متوجه شود هواپیما را به این نقطه برساند و در این نقطه غرق نماید و سپس در رسانه های منتشر کنند که این هواپیما در این منطقه پیدا شده است.

..

آتش سوزی داخل هواپیما

برخی معتقدند علت این حادثه وقوع آتش سوزی داخل کابین خلبان است. یکی از شواهد این ادعا گفته های یک کارمند نیوزیلندی که بر روی یک دکل در نزدیکی مسیر هوایی هواپیما کار می کرده می باشد. او می گوید هواپیمایی را دیده است که دچار آتش سوزی شده است. او می گوید که فاصله او به هواپیما به قدری بوده است که متوجه نشده است هواپیما به او نزدیک می شود یا از او دور می شود. نکته قابل توجه این است که وقتی فاصله هواپیما با او در حدی است که او نمی توانسته تشخیص دهد هواپیما به او نزدیک می شود یا از او دور می شود چگونه تشخیص داده است هواپیما دچار آتش سوزی شده است. نکته قابل توجه دیگر در این خصوص این است که چرا فقط او این صحنه را دیده است و سایر ساکنین آن منطقه این هواپیما را ندیده اند. گمان زنی های دیگر نیز در خصوص اینکه این پرواز دچار سانحه ای از جمله بیهوشی خلبان شده باشد وجود دارد ولی با توجه به برخی شواهد می توان این ادعاها را رد کرد از جمله اینکه بنا به گفته مقامات مالزیایی آخرین پیغامی که میان هواپیما و برج مراقبت رد و بدل شده است این جمله کمک خلبان بوده است که "شب بخیر پرواز  370 مالزی" در حالی که اگر هواپیما دچار سانحه شده بود کمک خلبان می توانست پیغام متفاوتی مخابره کند و شرح اتفاق را به برج مراقبت منتقل کند. همچنین اگر دچار هواپیما ربایی شده بود خلبان یا کمک خلبان می توانستند کدی که خلبانان به هنگام هواپیما ربایی برای برج مراقبت ارسال می کنند را ارسال کند اما آنها هیچ کدام از این امور را انجام نداده اند و تنها همین جمله را گفته اند. که خود جمله مشکوکی به ذهن می رسد و می تواند حاکی از ناپدید شدن هواپیما با هماهنگی خلبانان باشد.

نکته دیگری که قابل تأمل است این است که دستگاه فرستنده خودکار صوتی هواپیما نیز خاموش بوده است. این دستگاه در حالت معمولی باید روشن باشد و خاموش کردن آن در دو صورت رخ می دهد؛ یا دستگاه خراب است و یا اینکه توسط خلبان بنا به دلایلی خاموش می شود. خاموش بودن این دستگاه به همراه سایر شواهد ذکر شده مقوم این نظر است که این اتفاق از پیش طراحی شده و با هماهنگی خلبانان بوده است.

.

حضور دو ایرانی در هواپیما

به گزارش دیدبان برخی معتقدند که دو نفر ایرانی با نام های نور محمد مهرداد پوریا ۱۸ ساله و سیدمحمدرضا دلاور ۲۹ ساله با روادید های دزدی مسافرین این هواپیما بوده اند و این امر احتمال حمله تروریستی در هواپیما را تشدید می کند ولی تا کنون پلیس اینترپل ارتباط این حادثه به این دو نفر را رد کرده است. بر اساس اخبار رسانه ها این دو نفر با روادید های ایتالیایی و اتریشی که قبلا ربوده شده بود سوار هواپیما شده بودند. اما نکته ای که در این ادعا توجه را به خود جلب می کند این است که چگونه یک نفر با روادیدی که گزارش دزدیده شدن آن داده شده است توانسته است به پرواز بین المللی سوار یک هواپیما شود؟ نکته قابل تأمل دیگر این است که در عکس هایی که از این دو نفر توسط دوربین های فرودگاه گرفته شده و منتشر شده است شلوار، کیف و کفش و نحوه ایستادن آنها کاملا مانند هم است در واقع یک پایین تنه برای هر دونفر گذاشته شده است و این می تواند حاکی از آن باشدکه عکس ساختگی است.

نتیجه

با توجه به موارد مذکور از جمله جستجو برای پیدا کردن هواپیما در محلی که هیچ ارتباطی با مسیر پرواز هواپیما نداشته و ویژگی های خاص آن محل از جمله دور بودن آن محل از ساحل و همچنین پیام مخابره شده توسط هواپیما تنها چند دقیقه پس از خارج شدن از مسیر اصلی خود و منتشر کردن برخی از اخبار متناقض در خصوص دیده شدن این هواپیما در برخی نواحی و همچنین نشانه رفتن انگشت اتهام به سمت ایرانیان در صورتی که دلایل قوی برای رد این اتهام وجود دارد. ولی به نظر دیدبان در طرف مقابل دلیلی قوی برای ایرانی بودن این دو شخص وجود ندارد می توان نتیجه گرفت که ناپدید شدن هواپیمای مالزی پیش از آنکه یک اتفاق ناگهانی به حساب بیاید به نظر می آید یک اتفاق برنامه ریزی شده باشد. حضور پررنگ آمریکا برای پیدا کردن هواپیمایی مفقود شده نیز خود مقوم این معنی است.