دیدبان: در حال حاضر، بحث بررسی سوابق، برنامه­ها و صلاحیت­های وزرای پیشنهادی حجت الاسلام روحانی در مجلس شورای اسلامی در جریان است و نمایندگان سعی دارند با انتخاب وزرایی صالح به دولت کمک کنند. در بین وزاری پپیشنهادی فعلی حجت الاسلام روحانی شش نفر وجود دارند که سابقه وزارت و حضور در مجلس برای گرفتن رأی اعتماد را در کارنامه خود دارند. این وزرا که اغلب جزء وزرای باتجربه کابینه روحانی هستند در دوره­های پیش نقاط ضعف و قوت عملکرد و برنامه­هایشان بررسی شده است و نمایندگان در دوره­های پیش به آنها رأی اعتماد داده­اند. در این مطلب به مهم­ترین مباحث مطرح شده در دوره­های گذشته مجلس درباره وزرای پیشنهادی که سابقه وزارت دارند اشاره می­کنیم و به صورت خلاصه برخی از مهم­ترین دیدگاه­های نمایندگان مجالس گذشته درباره این وزرا را مرور خواهیم کرد.[1]

محمدعلی نجفی و کمترین رأی اعتماد

محمدعلی نجفی تاکنون بارها از مجلس رأی اعتماد گرفته است و در سمت وزیر آموزش عالی و آموزش و پرورش در دولت­های مختلف خدمت کرده است. درباره وی در مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی مباحث بسیار زیادی وجود دارد و نمایندگان در دوره­های قبل نسبت به وی مباحث مختلفی را مطرح کرده­اند. مهم­ترین نکات مطرح شده درباره صلاحیت و برنامه­های نجفی در دوره­های قبل مجلس بدین شرح است:

 1. در مجلس اول یکی از اشکالاتی که به نجفی گرفته شده است رتبه پایین علمی وی به نسبت دیگر اساتید در دانشگاه بوده است.

2. در مجلس دوم درباره عملکرد مدیریتی نجفی سؤالات و مباحث متعددی مطرح شد و مدیریت شورایی در دانشگاه­ها و معلوم نبودن مسئولیت­ها در دانشگاه­ها مورد نقد قرار گرفت. در آن سال­ها یکی از نقدهای مخالفین نجفی در مقام وزیر پیشنهادی علوم بحث میزان و آمار تحقیقات و پژوهش در کشور بوده است که مخالفین معتقد بوده­اند میزان تحقیقات در کشور بسیار پایین است.

نکته منفی دیگری درباره عملکرد نجفی در وزارت آموزش عالی کاهش تعداد دانشجویان در کشور بوده است. طبق آمار آقای نادی، نماینده مجلس دوم، دانشجویان پزشکى از 25 هزار نفر سال 58 به 16 هزارسال 62 کاهش یافته و کشاورزى از 6600 نفر به 4400 نفر کاهش یافته است.

همین اشکالاتی که نمایندگان در دوره دوم به عملکرد نجفی در وزارت آموزش عالی گرفتند باعث شد که وی نتواند رأی اعتماد مجددی از نمایندگان بگیرد و با رأی بسیار پایینی که از سوی نمایندگان مجلس دوم به وی داده شد او در دولت دوم موسوی دیگر وزیر آموزش عالی نبود. نجفی در این دوره تنها توانست 51 رأی از مجلس بگیرد.

3. در دوره سوم مجلس شورای اسلامی نجفی برای بر عهده گرفتن سمت وزارت آموزش و پرورش به مجلس معرفی شد. این امر باعث مخالفت­های شدید برخی از نمایندگان مجلس بخصوص قشر فرهنگیان و معلمان شد، اما علی رغم این مخالفت­ها نجفی توانست از این مجلس رأی اعتماد بگیرد. گفتنی است نجفی در این دوره از مجلس دوبار از رأی اعتماد برای وزرات آموزش گرفته است. یکبار از سوی موسوی در سال 67 به مجلس معرفی شد و رأی اعتماد گرفت و یکبار هم از سوی هاشمی در سال 68.

نجفقلی حبیبی درباره علت مخالفتش با وزارت نجفی در تاریخ 29/6/67 می­گوید: «ایشان را براى تصدى امر وزارت آموزش و پرورش به هیچ­وجه صالح نمی­دانم. علتش هم ضعف مدیریت است. مجلس در سال 63 به ایشان رأى نداده فقط به خاطر ضعف مدیریت.»

و یا آقای قمی در مخالفت با نجفی می­گوید: «همه اعضاى کمیسیون آموزش وپرورش با ایشان مخالفند و بسیارى از معلمینى که در راهروهاى مجلس و در جلسات با آنها برخورد می­کردیم با این انگیزه که این را اهانت به آموزش وپرورش تلقى می­کردند با ایشان مخالفت داشتند. ... بعد دررابطه با برنامه هاى ایشان: برنامه­اى را که ایشان دادند متأسفانه یک برنامه­اى است که اگر ما به یک مسئول آموزش و پرورش بخش هم مى­گفتیم یک برنامه بده براى آموزش وپرورش همین را می­داد! یک کلیاتى که اصلا با اصول برنامه ریزى و اینکه آموزش و پرورش را به کجا می­خواهد ببرد ربطى نداشت.»

یا در همین مجلس نماینده دیگری در مخالفت با نجفی معتقد است که او قدرت جذب افراد مختلف با سلیقه­های متفاوت در آموزش و پرورش را نداشته است و این امر باعث به هم ریختن وحدت در بین نیروهای وزارت آموزش و پرورش می­شود.

البته در همین مجلس و در موافقت با وزارت آموزش و پروش نجفی نیز افرادی صحبت می­کنند. یکی از این افراد محمدرضا رحیمی، معاون اول دولت دهم، است. رحیمی ابتدا سوابق تحصیلی و کاری نجفی را بیان می­کند و سپس با بیان آمارهایی درباره نحوه جذب بودجه، افزایش کلاس­های درسی، تأسیس کتابخانه، تغذیه رایگان دانش­آموزان، بیمه دانش­آموزان و ... از نجفی دفاع می­کند.

یکی از مخالفت­های جنجالی در مجلس سوم با نجفی از سوی الیاس حضرتی صورت می­گیرد. این دو که بعدها و در انتخابات 88 با هم به یک نظر مشترک در انتخابات رسیدند و از کروبی حمایت کردند در آن زمان مخالف همدیگر بوده­اند. حضرتی در تاریخ 6/6/68 در مخالفت با نجفی می­گوید: «ایشان در جمع معاونینشان قیافه گرفته و اعلام کرده است که بله آمریکایى هستم و به من آمریکایى گفته­اند! ایشان با کمال افتخار این را اعلام می­کنند، این زشت است، این ریشخند زدن به انقلاب اسلامى و به خون شهداست.»

یکی دیگر از علل مخالفت نمایندگان بحث عزل و نصب­های خطی و سیاسی است که نجفی طی سال­های 67 تا 68 انجام داده است. یکی از نمایندگان در این باره می­گوید: «آقایى بنام ... حالا اسم نمى­آورم اگر ریاست محترم مجلس گفتند اسم مى­آورم. در قسمت مشاور تشکیلاتى ایشان فردى را آوردند که هیچ سابقه­اى در این زمینه ندارد، ولى سابقه سیاسى ایشان را من می­گویم. اینکه ما می­گوییم برادرانى که
می­گفتند خط و ربط سیاسى در آنجا نیست دقت بفرمایید. برادرى که ایشان مشاور تشکیلاتى کرده­اند ایشان جزء 20 نفر نمایندگانى است که در مجلس شوراى ملى حمله به اجتماع امجدیه، یعنى سخنرانى رهبر منافقین رجوى کثیف، را محکوم کردند و خواستار مجازات عاملین شدند ... در یک جمعى که برادران گزینش بودند، آن فرد هم حاضر است شهادت بدهد، ایشان گفته بودند صحبتى که شده بود یکى از برادرها گفته بودند شما در وزارت علوم در گزینش کارى کردید که گزینش وزارت علوم ضربه دید در آموزش و پرورش این کار را نکنید. ایشان گفتند می­دانید اصولا من با گزینش مخالفم می­روم در گزینش را می­بندم.»

4. در دوره چهارم مجلس شورای اسلامی که همزمان با دولت دوم هاشمی رفسنجانی بوده است، نجفی برای سومین بار برای وزارت آموزش و پرورش به مجلس معرفی می­شود. او در این دوره نیز توانست رأی اعتماد از مجلس بگیرد و البته در این دوره مخالفان کمتری نسبت به او در مجلس وجود داشتند.

یکی از اشکالاتی که این روزها به سوابق نجفی مطرح می­شود بحث حذف معاونت پرورشی از مدارس است؛ فارغ از صحت یا عدم صحت این ادعا، در مجلس چهارم سبحانی نیا، نماینده نیشابور، در دفاع از نجفی خصیصه­های اصلی برنامه­های نجفی را «اهتمام درباره مسائل پرورشى، حساسیت نسبت به ابعاد مختلف تهاجم فرهنگى، اقامه نماز در مدارس، راه­اندازى یک جریان وسیع امر به معروف و نهى از منکر در مدارس، ایجاد کلینیک هاى مشاوره و درمان» می­داند.

همچنین برخی از نمایندگان درباره میزان افزایش سواد دختران، کانون­های فرهنگی و تربیتی، ادامه تحصیل فرهنگیان و ... آمارهایی را ارائه می­کنند که حاکی از عملکرد مثبت نجفی در وزارت آموزش و پرورش است.

یکی از انتقادهای مخالفان در مجلس چهارم توجه بیش از حد به مدارس غیرانتفاعی در دوره وزارت نجفی بوده است.

بیژن نامدار زنگنه، شیخ­ الوزراء

بیژن نامدار زنگنه یکی از وزرای باسابقه در جمهوری اسلامی است که سابقه خدمت در سه وزارتخانه جهادسازندگی، نیرو و نفت را در کارنامه خود دارد. او در دولت­های موسوی، هاشمی و خاتمی و به مدت 22 سال متوالی وزیر بوده است و از این لحاظ به «شیخ­الوزراء» معروف است. نکته جالبی که از حضور زنگته در مجالس مختلف قابل برداشت است رأی اعتماد بسیار بالای او در دوره­های مختلف مجلس به جز مجلس ششم است. در اغلب مجالسی که زنگنه از آنها رأی اعتماد گرفته است با رأی قاطع مجلس بوده است و اغلب رأی اعتمادهای او در مجالس مختلف با رأی بیش از 200 نماینده مجلس بوده است.

1. در مجلس سوم و در سال 67 که زنگنه برای وزارت نیرو معرفی می­شود، اغلب نمایندگان با وی موافق بوده­اند و تمجیدهای بسیاری از او کرده­اند. یکی از نمایندگان با اشاره به تخصص زنگنه در زمینه راه و ساختمان وی را برای بر عهده گرفتن وزارت نیرو شخص بسیار مناسبی می­داند و معتقد است که این تخصص زنگنه در امور مختلف وزارت نیرو، بخصوص سدسازی، بسیار به کار خواهد آمد.

همچنین یکی دیگر از نمایندگان توجه‏ به آموزش نیروی انسانی از سوی زنگنه را به عنوان یکی از عوامل موافقتش با زنگنه بیان می­کند. 

2. در دوره چهارم مجلس شورای اسلامی نیز زنگنه به عنوان وزیر نیرو به مجلس معرفی می­شود و از سوی نمایندگان با رأی بالایی مورد تأیید قرار می­گیرد. یکی از نمایندگان درباره عملکرد زنگنه در حوزه سد سازی می­گوید: «قبل از وزارت آقاى زنگنه در قبل و بعد از انقلاب تنها حدود 18 سد مخزنى به بهره بردارى رسیده بود، ولى در چند ساله وزارت ایشان 9 سد مخزنى به بهره بردارى رسیده و 23 سد مخزنى در دست اجرا مى باشد.»

3. در مجلس پنجم زنگنه از سوی خاتمی برای بر عهده گرفتن وزارت نفت به مجلس معرفی می­شود. در این دوره نیز علی رغم هم­سو نبودن مجلس و دولت به لحاظ سیاسی زنگنه توانست رأی اعتماد بالایی از مجلس کسب کند.

4. در مجلس ششم و همزمان با دولت دوم خاتمی در سال 80 زنگنه برای دومین بار برای بر عهده گرفتن وزارت نفت به مجلس معرفی شد. در این دوره شدیدترین انتقادها نسبت به عملکرد زنگنه مطرح شد و اشخاصی مثل سیدعلی اکبر محتشمی پور در نقد عملکرد زنگنه مطالب زیادی را بیان کردند.

در این رابطه مخالفان اشکالات زیر را درباره عملکرد چهار ساله زنگنه در وزارت نفت مطرح کرده­اند:

• ایجاد سازمان سایه و یک باند از افراد خارج از وزارت نفت در پست­های کلیدی این وزارتخانه.
• برخورد شتابزده و غیرکارشناسی با ساختار وزارت نفت
• ایجاد شرکت­های مختلف و واگذاری آن به افراد کم­سابقه در نفت که اغلب عضو یک گروه سیاسی خاص بوده­اند.
• عقد قراردادهای نفتی بدون مطالعه و کار کارشناسی
• اتکا صرف به روش «بیع متقابل»
• اتکاء بیش از حد به پیمانکاران خارجى و نادیده گرفتن ظرفیتهاى داخلى
• برخورد دیکتاتورمآبانه با زیرمجموعه و بدنه وزارت نفت و دستگاه­هایى که ایشان شاغل بوده­اند.
• کاهش تولید نفت خام و عقب افتادن از برنامه
• کاهش تزریق گاز به مخازن که باعث ضربه خوردن به کیفیت نفت شده است.
• کاهش سهم و تولید ایران در اوپک

در این دوره یکی از نمایندگان به صورت خاص به چند مورد از مشکلات و فسادهای موجود در وزارت نفت اشاره می­کند و می­گوید: «یک نمونه دیگر این است یکى از وزراى سابق را شرکت نفت درخواست مى­کند که بورسیه بشود، لندن برود. ایشان 75 هزار پوند درخواست مى­کند به هیئت مدیره شرکت نفت ارسال مى­شود. یکى از اعضاى هیئت مدیره که در واقع از ستون­هاى وزارت نفت بوده مى­نویسد که ایشان اولًا کارمند ما نیست و تخصصى که مى­خواهند بخوانند در نیاز وزارت نفت نیست و ثانیاً ایشان ادعا کرده از نهاد ریاست جمهورى یکسال بورس گرفته. ما استعلام کردیم دیدیم دروغ محض است و به هر حال ایشان به لندن اعزام مى­شوند.»

البته در همین دوره برخی از نمایندگان نیز در موافقت با برنامه­های و صلاحیت­های زنگنه در مجلس صحبت می­کنند و جواب­هایی نیز به برخی از مخالفین می­دهند. برخی از این موارد را ذکر می­کنیم:

• شتابزدگی برای حفظ منافع ملی بوده و در واقع سرعت زیاد برای رسیدن به منافع بوده است.
• در مورد مخازن مختلف مطالعات دقیق و کارشناسی صورت گرفته است.
• کاهش تولید نفت، استفاده از شرکت­های خارجی و اتکا به روش بیع متقابل بر اساس مصوبه مجلس صورت گرفته است.
• کشف 50 میلیارد بشکه نفت خام درجا، معادل پنج برابر تمام اکتشافات پس از انقلاب اسلامى.
• تعیین تکلیف توسعه همه میادین مشترک با کشورهاى همسایه بجز یک مورد و عقد قرارداد و آغاز عملیات اجرایى براى عمده میادین مذکور که تا قبل از آن کشور ما هیچ بهره خاصى از آنها نداشته است.
• افزایش تزریق گاز به میدانهاى نفتى با هدف افزایش ضریب بازیافت.
• افزایش جمعیت منتفع از شبکه هاى گازرسانى شهرى و روستایى
• پیگیرى آموزش نیروى انسانى متخصص به عنوان هدفى کلیدى چه در سطح دانشگاه نفت و چه با مساعدت دانشگاه­هاى معتبر داخلى و نیز اعزام دانشجو به خارج از کشور.
• اعمال سیاست­هاى تنش زدایى و همگرایى در درون سازمان اوپک بود.

محمدرضا نعمت زاده، پدر یا پدربزرگ صنعت؟

محمدرضا نعمت زاده که در دولت یازدهم برای وزارت صنایع به مجلس معرفی شده است پیرترین وزیر دولت روحانی است که 68 سال سن دارد. مهم­ترین تجربه وزارت او در سال­های 68 تا 76 رقم خورد، جایی که هشت سال به عنوان وزیر صنایع در دولت هاشمی رفسنجانی مشغول به کار بود. درباره او در مجالس سوم و چهارم بحث­های صورت گرفته است که گزیده­ای از آن را ذکر می­کنیم:

1. در مجلس سوم یک از اشکالاتی که از سوی نمایندگان به برنامه­های نعمت زاده وارد شده است عدم ارائه هیچگونه پیشنهاد مشخص درباره امور مختلف صنعت است. دیگر اشکال برنامه­های او عدم اطلاع از وضعیت توزیع صنایع در کشور بوده است. دیگر اشکال برنامه­های نعمت زاده را کلی­گویی و عدم استفاده از شاخص­های و آمارهای دقیق دانسته­ اند.

2. در مجلس چهارم نیز مخالفت­هایی از سوی نمایندگان به عملکرد و برنامه­های نعمت زاده وارد شد. از جمله این اشکالات عبارت است از:

• ایجاد هرج و مرج در وزارتخانه و تعویض­هاى مکرر مسئولین
• هزینه­های گزاف و بدون حساب و کتاب
• برخورد بسیار زننده با افراد وزارتخانه و حتى معاونین خود در حد پرخاش و ناسزا
• ایجاد رعب و وحشت و عدم امنیت شغلى براى کارکنان
• آشفتگى وضعیت تولید و طرحهاى توسعه اى
• صدور موافقت­هاى اصولی بى­رویه و عدم توجه به قوانین
• تخلفاتی بودجه­ای.

موافقان نعمت زاده نیز در این دوره درباره عملکرد وی نکات مثبتی را بیان کرده­اند. از جمله:

• افزایش طرح­های صنعتی در مناطق محروم
• ارائه گزارش­های از عملکرد وزارت صنایع در دوران چهار ساله نعمت زاده.

محمود حجتی و تقلید از آقای منتظری   

حجتی در سال 76 به عنوان وزیر پیشنهادی راه و ترابری به مجلس معرفی شد و توانست رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی را کسب کند. او در سال 80 و با تقاضای خاتمی به وزارت کشاورزی آمد و توانست در این دوره نیز کرسی وزارت را به دست آورد. او در دوره دوم وزارت خود در مجلس با هیچ مخالفتی از سوی نمایندگان روبرو نشد و بر همین اساس موافقی نیز در دفاع از او صحبت نکرد.

1. موافقین حجتی در مجلس پنجم درباره سوابق حجتی بیان داشته­اند که وی استانداری سیستان و بلوچستان، ایجاد مناطق ویژه تجاری در این استان، احداث بنادر کوچک و بزرگ و دیگر کارهای عمرانی را در این استان انجام داده­اند. موافقین همچنین به تجربه ایشان در احداث سد کرخه، راهسازی اشاره کرده­اند.

یکی از مخالفان حجتی در آن زمان محمدرضا باهنر، نائب رئیس فعلی مجلس، بوده است. او در نطق خود علت مخالفتش با حجتی را اینگونه بیان می­کند: «آقاى حجتى که عضو شوراى جهاد استان اصفهان، مسئول تدارکات دفتر مرکزى جهاد سازندگى، معاون وزیر جهاد سازندگى بوده براى وزارت راه معرفى شده است و این در حالى است که ایشان در سوابق مسئولیت­هایش حتى یک روز در وزارت راه، هواپیمایى، سازمان بنادر، راه آهن و مجموعه عظیم وزارت راه نبوده است. بنظر می­رسد ایشان تنها اگر بخواهد اصطلاحات عادى هواپیمایى، کشتیرانى، راه آهن و راه را فراگیرد بایستى مقدار زیادى وقت خود و دولت و مردم را صرف کند.»

یکی دیگر از اشکالات مخالفین حجتی درباره رابطه بین او و آقای منتظری بوده است. یکی از نمایندگان در این باره گفته است: «برادران بودند وقتى از ایشان در رابطه با تقلید صحبت شد، سؤال شد که شما مقلد چه کسى هستید؟ ایشان با صراحت کامل گفتند، جواب دادند که ما باقى بر تقلید امام ولى با اجازه آیت الله منتظرى. این مسئله مهمى براى ماست، آیا بعد از آن مسائل سیاسى که در مملکت ما وجود داشت، آن مسائل مهم زد و خوردها، راهپیمایی­ها و مشکلات اساسى که براى نظام ما وجود داشت و الحمدلله امروز ما مى­بینیم که بمراتب کمتر شده و شاید در بسیارى از جاها از بین رفته است، هنوز ما بخواهیم آن دیدگاه را اعمال کنیم با اینکه نامه حضرت امام نسبت به ایشان را دیده بودیم و براى ما گفته اند و ما خوانده­ایم. آیا باز هم با این صراحت صحبت کردن (گرچه حالا بعضى از دوستان نقل مى­کردند که این هم از شجاعت ایشان است) آخر شجاعت به این معنا نیست که انسان هر حرفى را بخواهد بزند، ولو بر خلاف مسئله اسلام و نظام باشد.»

عباس آخوندی

آخوندی از جمله وزرای دولت هاشمی است که از سوی روحانی نیز برای سمت وزارت مسکن به مجلس معرفی شده است. او سابقه گرفتن رأی اعتماد از مجلس چهارم را دارد و در این دوره پس از 20 سال دوباره کاندیدای بر عهده گرفتن همین وزارتخانه شده است.

نمایندگان موافق آخوندی او را فردی باسابقه در امور مسکن روستایی می­دانسته­ اند که تجربه خوبی در زمینه مسکن­ سازی در مناطق زلزله­ زده و سیل­زده داشته است.

عملکرد نا مناسب آخوندی در فتنه 88 باعث شده است که مهم ترین انتقادات این دوره به وی همین عملکرد باشد، رفتاری که نمی توان آن از به راحتی گذشت.

مصطفی پورمحمدی

مصطفی پورمحمدی از نیروهای باسابقه در وزارت اطلاعات و قوه قضاییه است که در سال 84 از سوی احمدی نژاد برای سمت وزارت کشور به مجلس معرفی شد. او در مجلس موافقان و مخالفان سرسختی داشت و جلسه رأی اعتماد به او یکی از جلسات جنجالی مجلس هفتم است. مخالفان او الیاس نادران و عماد افروغ و موافقان او سبحانی نیا و جلالی بوده­اند. در ادامه استدلال­های موافقان و مخالفان را ذکر
می­کنیم:

مخالفان

• نگاه امنیتی و پلیسی به مسائل اجتماعی
• وجود نداشتن تضمین برای وعده­های وزیر کشور
• عدم تناسب مهروزی با مردم با نگاه امنیتی وزیر کشور
• استفاده احتمالی وزیر کشور از نیروهای اطلاعاتی و امنیتی کردن فضای داخلی
• تشدید چالش­های بین­المللی نظام به دلیل مسئولیت وزیر کشور در معاونت وزارت اطلاعات
• مخالفت شورای مرکزی فراکسیون اصولگریان با وزرات ایشان
• نداشتن فهم درست از برخورد با جنبش­ها و شورش­های اجتماعی
• اثرپذیری پورمحمدی از شرایط وزارت اطلاعات
• وجود سابقه مبهم پورمحمدی در وزارت اطلاعات و اثرگذاری این سابقه بر روی مباحث مهم در وزارت کشور مثل آزادی، حقوق شهروندی و ...
• وجود نگاه ارباب رعیتی و از بالا به مردم در برنامه پورمحمدی .

نادران در انتهای صحبت­های خود قصه­ای را برای بیان به وجود آمدن فضای امنیتی و تهدیدآمیز در صورت وزیر شدن پورمحمدی مطرح می­کند که نقل آن خالی از لطف نیست. او می­گوید: «مراجعات مکررى به اینجانب براى انصراف از مخالفت شده که غیرطبیعى نیست، البته زیاد است، لیکن یکى از دلایلى که مرا بر این مخالفت مصر کرد این بود که یکى از برادران در لفافه شوخى مرا تهدید کرد که اگر مخالفت کنى فلان خواهیم کرد. بنده پیش خود گفتم الان که این فضا ایجاد شده و مى­خواهند براى نماینده شرایطى را ایجاد کنند که در مخالفت احساس امنیت نداشته باشد، واى بحال فردا. بعد در تذکر، سؤال و استیضاح چه خواهد شد؟

یک قصه­اى است که مى­گویند یک عالمى علیه فرقه اسماعیلیه اقامه دعوى مى­کرد و ادعا داشت و اثبات مى­کرد و دلیل مى­آورد براى اینکه این فرقه باطل است. بالاخره چون آنها مشکل داشتند یک شبى یک خنجرى را کنار تشکش در زمین فرو کردند، یک یادداشت هم براى او گذاشتند که این خنجر مى­توانست در قلبت فرو برود. از فردا صبح این عالم دیگر چیزى نگفت. شاگردهاى او گفتند استاد! دیگر اقامه دلیل نمى­کنید، چیزى نمى­گویید؟ گفت دیشب با برهان قاطع به من ثابت کردند که اسماعیلیه بر حق است و من دیگر حرفى ندارم. خلاصه یک چنین بلایى سر ما خداى ناکرده نیاید.»

موافقان

• جامعیت علمی، سیاسی و فرهنگی
• تدین، تعهد و اصالت خانوادگی
• توانایی مدیریت سیاسى در سطح کلان
• آشنایى به مسائل بین المللى، منطقه اى و پیرامونى همراه با رویکرد علمى و تجربى
• قدرت هماهنگى و برنامه کارى
• ارتباط گسترده با نخبگان و فعالان سیاسى و شناخت مثبت ایشان از مطبوعات و اهل قلم
• آشنایى و تخصص ایشان در رابطه با مسائل امنیتى و سیاسى.

نتیجه ­گیری

در بین وزرای گفته شده آقایان نجفی و زنگنه هم به دلیل سابقه زیاد وزرات و هم به دلیل حساسیت وزارتخانه­هایشان در دوره­های مختلف زیر ذره­بین مجلس بوده­اند و درباره عملکرد آنان بحث­های زیادی صورت گرفته است. این مورد درباره پورمحمدی نیز تا حدی صدق می­کند و مجلس هفتم، علی رغم اصول­گرایی­اش، مخالفت زیادی با وزرات پورمحمدی انجام داد. درباره آقایان نعمت زاده، آخوندی و حجتی در مجلس بحث­هایی صورت گرفته است که به حساسیت وزرای قبلی نبوده است. در مجموع می­توان گفت که بسیاری از انتقادها و تمجیدهای که در دوره­های گذشته از وزرا شده است در این دوره نیز درباره صلاحیت و عملکرد آنان صادق است و این سابقه تاریخی وزرا می­تواند کمک شایانی به نمایندگان مجلس بکند.