پایگاه خبری تحلیلی دیدبان / این بخشی از یادداشت کتی گیلسینان در نشریه آتلانتیک است که عقبنشینی تدریجی ایالات متحده از افغانستان را به تصویر میکشد.
توافق آمریکا با طالبان نهفقط چشماندازی از صلح نشان نمیدهد بلکه حتی آتشبس کاملی نیز وجود ندارد. طالبان نهتنها دولت افغانستان را به رسمیت نشناخته، حتی القاعده را نیز رسماً نفی نکرده بلکه صرفاً مانع عملیات آنها در افغانستان علیه آمریکاییها میشود. علاوه بر این، دولت ترامپ ظرف چهار ماه تمام نیروهایی که طی سه سال به افغانستان اعزام کرده، خارج میکند.
نویسنده اعتماد به نفس طالبان از یکسو و افول جاهطلبی آمریکاییها را از سوی دیگر، عواملی برمیشمارد که ایالات متحده را وادار به پذیرش واقعیتهای میدانی نمود. در عین حال درگیری محدود رخداده بین نیروهای آمریکایی و طالبان تنها چند روز پس از اعلام توافق، نشان داد که این طرح چقدر شکننده است و ترامپ هنوز هم مذاکرهکننده موفقی نیست.
این توافق نشان میدهد آمریکا ایده رهاسازی متحدان را از کُردهای سوریه به دولتهای عرب حاشیه خلیج فارس و اکنون به دولت افغانستان نیز تعمیم داده است. بنابراین متحدان آمریکا در غرب آسیا زین پس باید از ورود آمریکا به هر مذاکرهای بیشتر بهراسند و رقیبان و دشمنان آمریکا به تأمین منافعشان امیدوارتر شوند.
آمریکا که روزگاری برای صدور دموکراسی به عراق و افغانستان لشگر کشید، امروز برای تأمین امنیت نیروهای خود(و نه حتی نیروها و دولتهای متحد) باید با اهداف اولیه تهاجم نظامیاش روبرو شود. این یک معنا بیشتر ندارد: بازگشت به نقطه صفر.
این توافق فارغ از تبعات نامطلوب آن برای افغانستان، دارای نکته مهمی برای کسانی است که به صدور دموکراسی از طریق تجاوز نظامی آمریکا امیدوار بودند. روزگاری گفته میشد افغانستان اگر امنیت کاملی ندارد ولی حداقل از دموکراسی برخوردار است. ولی با تحقق این توافق، چشمانداز ساخت سیاسی دموکراتیک و باثبات در این کشور نیز تیره خواهد بود.
انتهای پیام/