دیدبان؛ طی سالیان گذشته با چند برابر شدن فعالیت‌های جمهوری اسلامی ایران در خارج از مرزها، بسیاری از تحلیل‌گران سعی داشته‌اند که از طریق اثبات آنکه این امر در راستای منافع ملی ایرانیان است، به این حضور در افکار عمومی، مشروعیت بخشند. البته بلاشک این گفته که حضور جمهوری اسلامی در خارج از مرزهایش در راستای منافع ملی‌اش است، گفته درستی است و مقام معظم رهبری نیز هنگامی که فرمودند: «اگر مدافعان حرم مبارزه نمی‌کردند باید در کرمانشاه و همدان می‌جنگیدیم [1]» در واقع به این امر اشاره داشتند. اما در این نوشتار گذشته از منافع ملی‌، سعی می‌شود به دلایل دینی جمهوری اسلامی ایران برای اقداماتش در منطقه پرداخته شود.

وظیفه مسلمانان برای کمک به همنوعانشان

هنگامی که بحران‌های منطقه در کشورهایی همچون عراق و سوریه شروع شد، عده‌ای به ظاهر مسلمان به جان مردم افتادند و با جنایات وحشیانه شروع به تعرض به جان و مال و نوامیس مسلمین کردند، در این هنگام بود که آن ملت‌های بی‌دفاع برای رهایی از چنین بلایی دست به دامان کشور دوست و برادرشان شدند و از جمهوری اسلامی ایران کمک خواستند.

ملت ایران نیز با توجه به رسول مکرم اسلام می‌فرمایند: «مَنْ أَصْبَحَ لاَ یَهْتَمُّ بِأُمُورِ اَلْمُسْلِمِینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلاً یُنَادِی یَا لَلْمُسْلِمِینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ»[2]. (هر که صبح کند و بامور مسلمین همت نگمارد. از آنها نیست، و هر که بشنود مردى فریاد می زند «مسلمانها به دادم برسید» و جوابش نگوید مسلمان نیست.) برای اثبات مسلمانی‌اش و همچنین کمک به برادر دینی‌اش بدون هیچ چشم‌داشتی وارد کارزار شد و با این کارش در اصل به ندای رسول اکرم لبیک گفت.

دفاع از حرم و حریم اهل بیت

پس از آنکه تکفیری‌ها آن خوی وحشی‌گری خود را به نمایش گذاشتند، دیگر جای هیچ شکی باقی نماند که اگر دست آنان خدایی ناکرده به حرم حضرت زینب(س) برسد از هیچ جنایتی فروگذار نخواهند کرد؛ مخصوصا بعد از آنکه آنان بعد از دست یافتن به مزار یاران امیرالمؤمنین همچون حجر بن عدی [3]، شدت عداوت خود نسبت به این خاندان را نشان داده بودند. در این هنگام بود که ملت ایران با جزم نمودن عزم دینی خود برای اجازه ندادن به تکرار تاریخ، دست به صیانت از حرم و حریم اهل بیت زد و تحت عنوان مدافعین حرم، مدال افتخار سربازی در راه دین و ولایت را گردن خود انداخت و با شجاعت خود اجازه نداد تاریخ سیاه شکسته شدن حریم اهل بیت، تکرار شود. به همین دلیل مقام معظم رهبری در راستای تعریف از مدافعین حرم فرمودند: «اگر شهدای مدافع حرم نبودند، اثری از حرم اهل بیت نبود[4]».

وظیفه دینی مسلمین برای ترساندن دشمنان اسلام

هنگامی خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «وَأَعِدُّوا لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَیْلِ» (هر نیرویى در قدرت دارید، براى مقابله با دشمنان‏، آماده سازید! و (همچنین) اسبهاى ورزیده (براى میدان نبرد)) بلافاصله دلیل این تجهیز نیرو را برای مسلمانان بیان می‌فرماید: «تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّکُمْ»[5] (تا به وسیله آن، دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید). بنابراین طبق آیه صریح قرآن کریم برای ترساندن دشمنان اسلام، هرکاری که می‌توانیم (البته در چارچوب شرع مقدس اسلام) باید انجام دهیم.

اقدامی که جمهوری اسلامی با حضور موثرش در منطقه انجام داد، لبیک به این ندای الهی بود؛ چرا که اولا جمهوری اسلامی با فائق آمدن بر توطئه صهیونیست‌ها در منطقه، علاوه بر خنثی کردن نقشه‌های آنان، عملا مرزهای خود را به مرزهای رژیم صهیونیستی چسباند و با این کار به محاصره نمودن این رژیم پرداخت، حرکتی که موجبات وحشت بیش از پیش این رژیم را فراهم کرده است.

ثانیا جمهوری اسلامی با حضور به موقع، باعث شکست این رژیم در برابر محور مقاومت برای چندمین بار (پس از جنگ 33 روزه، 22 روزه و 8 روزه) شد و این شکست‌ها یکی پس از دیگری منجر به خودباختگی روحی صهیونیست‌ها می‌شود و به مرور زمان آنان را به این نتیجه می‌رساند که دیگر یارای مقابله با محور مقاومت را ندارد؛ درست مثل همان بلایی که صهیونیست‌ها بر سر اعراب آوردند به طوری که با جنگ‌های متعدد با اعراب و شکست دادن پی در پی آنان، بعد از جنگ سال 1973 اعراب را به لحاظ روحی نیز شکست داد و آنان را به این نتیجه رساند که رژیم صهیونیستی یک رژیم شکست‌ناپذیر است و به هیچ وجه نمی‌توان آن را شکست داد و دقیقا از همان سال به بعد بود که دیگر جنگی تحت عنوان جنگ اعراب با اسرائیل شکل نگرفت؛ چرا که اعراب دیگر حتی حاضر به جنگیدن هم نبودند و پیش از شروع جنگ، خود را بازنده میدان می‌دیدند؛ بلایی که با توجه به شکست‌های متعدد صهیونیست‌ها، دیر یا زود بر سر آنان نیز خواهد آمد.

ثالثا، جمهوری اسلامی با کمک‌رسانی به موقع به مردم تحت ستم این رژیم، به جلب اعتماد ملت‌های منطقه پرداخت؛ چرا که بهترین زمان برای جلب اعتماد افراد، درست زمانی است که آنان به شدت به کمک نیاز دارند و در عین حال هیچ یاوری ندارند. جمهوری اسلامی با کمک به ملت‌های منطقه که از قضا دقیقا در چنین شرایطی گیر کرده بودند، اعتماد آنان را جلب و آنان را برای متحد کردن علیه دشمن شماره یک اسلام یعنی رژیم صهیونیستی آماده نمود. اتحادی که مطمئنا لبیکی به آیه شریفه مذکور است و تا حدود زیادی موجبات ترس این رژیم را فراهم می‌کند.

امام علی(ع): نگذارید دشمن به لبِ مرز خانه‌های شما برسد

علی علیه السلام می‌فرمایند: «بارها من به شما گفته‌ام که از خانه خود بیرون بروید و در آن نقطه‌ای که دشمن می‌خواهد به سوی شما حمله کند، در همانجا به دشمن ضربه بزنید! نگذارید دشمن به لبِ مرز خانه‌های شما برسد که آن‌گاه ذلیل خواهید شد و ضربه خواهید خورد»[6].

همانطور که در ابتدای متن اشاره شد مقام معظم رهبری به درستی تشخیص داده بودند که اگر جلوی عناصر تکفیری در سوریه و عراق گرفته نشود، فردا نوبت ایران است و ما در شهرهای خودمان باید به مقابله با آنان بپردازیم. بنابراین محبین اهل بیت به فرمان دینی امامشان عمل کردند و نگذاشتند که دشمن به مرز خانه‌هایشان برسد و پیش از آنکه کار به این مرحله برسد به نبرد دشمن رفتند و دشمن را از همان نقطه‌ای که سربرآورده بود، سرکوب کردند.

مرزهای اصلی، مرزهای ایمانی‌اند

از نظر دین مبین اسلام، مرزهای فعلی جهان بین‌الملل، اعتباری ندارد و مرزهای اصلی مرزهای ایمانی‌اند [7]. به همین دلیل امام خمینی(ره) نیز با نادیده گرفتن مرزهای فعلی که در اصل، طراحی کشورهای غربی است، به جبهه‌سازی جهانی مستضعفین مقابل مستکبرین پرداختند. در بحران اخیر منطقه نیز جمهوری اسلامی با حضور ایمانی خود برای کمک به برادران دینی‌اش، این اصل اسلامی را در عرصه عمل، برپا داشت تا با سیاست اعمالی خود به بالنده شدن این اصل اسلامی در برابر مرزهای دروغین و ساختگی کمک کند؛ و به راستی که کمک فاطمیون افغانستان و زینبیون پاکستان و حزب الله لبنان و حشدالشعبی عراق برای حل بحران سوریه، اسلام بدون مرز را به رخ جهانیان کشانید.

آنچه گفته شد تنها بخشی از ادله دینی ملت ایران برای حضور در منطقه و کمک به حل بحران‌های منطقه است. الحق که نحوه اقدام و عملکرد دینی ملت ایران در مواجهه با بحران‌های منطقه، باری دیگر جمله امام که فرموده بود: «من با جرات مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله(ص) و مردم کوفه در عهد امیرالمومنین(ع) هستند [8]» را اثبات کرد.