دیدبان؛ این روزها دوباره خصوصی شدن دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در دستور کار دولت قرار گرفته است. اولین سوالی که باید به آن پاسخ دهیم این است که آیا واقعا هدف از خصوصی کردن، توسعه این دو باشگاه در بخش های سخت افزاری و نرم افزاری است یا وزارت ورزش فقط میخواهد با یک واگذاری سوری از زیر بار فشار هواداران این دو تیم خلاص شود ولی قدرت را همچنان واگذار نکند؟
به نظر میرسد خصولتی کردن این دو تیم به هیچ عنوان مشکلی را حل نخواهد کرد. در گذشته نیز تجربه اداره این تیم ها توسط وزرات خانه های دولتی را داشتیم که جز باری اضافی بر دوش دولت حاصلی به همراه نداشت . ولی خصوصی کردن با روش ساده و امتحان شده مزایده با یک عدد معلوم به یک شخص یا شرکت متمول بدون هیچ پیش شرط و فرمول از پیش ساخته ای هم نه منطقی است نه امکان پذیر. پروژه ای که امیر خادم در دولت گذشته دنبال کرد و با مخالفت نهاد های نظارتی ناکام ماند. مشکل دیگر این است که برای واگذاری این دو باشگاه زیاد نمی توان از تجربیات دیگر کشور های دنیا در این خصوص بهره برد زیرا خریدن یک تیم فوتبال از دولت در دنیا کار متدوالی نیست !!
اما آیا نمی شود یک فرمول واگذاری با زمان بندی ۵ تا ۱۰ ساله برای واگذاری این دو تیم تهیه کرد؟این فرمول می تواند شامل راه حل های مشکلات دیرین این تیم ها باشد به طور مثال مسئله ساخت ورزشگاه، کمپ تمرینی و دیگر امکانات سخت افزاری با جزئیات در قرارداد واگذاری دیده شود .یا برای فروش بخشی از سهام باشگاه در دراز مدت به هواداران راهکارهای واقع گرایانه ای ایجاد شود.البته باید قبل از واگذاری در بحث دارایی ها، بدهی ها و درآمدهای این دو باشگاه تعیین تکلیف شفاف شود که طبیعتا این امر فراتر از دولت همکاری نهادهای قضایی را نیز لازم دارد.
ولی از همه مهم تر اگر واقعا بخواهیم صاحبان صنایع بزرگ ایران برای خرید این دو تیم پا پیش بگذارند باید اختیار اداره این تیم ها را به صورت کامل واگذار کنیم و استقلال رای خریداران جدید را بپذیریم .پذیرش این امر طبیعتا قدرت مالکان جدید در مجمع فدراسیون را بالا میبرد و در انتخابات فدراسیون بخش خصوصی نقش بیشتری بازی خواهد کرد و از سوی دیگر اتحادیه باشگاه ها را مستقل تر میکند و در نهایت این تغییرات ساختاری باعث مستقل شدن واقعی فدراسیون فوتبال خواهد شد.مسیری که به نظر تنها راه واقعی جذاب کردن خرید این دو باشگاه برای سرمایه گذاران موفق است و شاید تنها راه اصلاح ساختار فوتبال ایران.البته برای درک دشواری این تصمیم باید در نظر داشته باشیم این دو باشگاه بزرگترین مجموعه های مردمی غیر حاکمیتی هستند.
آیا واقعا در وزارت ورزش و دولت اراده خصوصی سازی واقعی این دو باشگاه وجود دارد؟