به گزارش دیدبان، حجتالاسلام سیدیدالله شیرمردی در یادداشتی به موضوع «نقش گداخت هستهای در جبران کاستیهای برجام» پرداخت.
متن این یادداشت به این شرح است:
در حالی که مصرف منابع فسیلی در کنار خام فروشی نفت در کشور ما متأسفانه رو به افزایش است، اما جوامع ثروتمند مانند نروژ، سوئد، آمریکا و ... که از منابع غنی نفت و گاز برخوردارند، از هزینهکرد درآمدهای حاصل از منابع فسیلی خود برای امور جاری بهشدت اجتناب می کنند.
این کشورها یا دارای ذخایر استراتژیک هستند و یا این درآمدها اغلب صرف تکنولوژی ها و سرمایهگذاری های کلانی می شود که می تواند نیاز نسل های آینده را به خصوص در حوزه انرژی برطرف نماید.
محدودیت منابع فسیلی اقتضا می کند که جوامع برای ماندگاری، پویایی و پیشرفت به فکر انرژی های جایگزین باشند. طی 10 سال آینده از تعداد کشورهای صادر کننده نفت عضو اوپک کاسته خواهد شد؛ چرا که این کشورها دیگر نفتی برای فروش نخواهند داشت.
البته ایران حداقل تا نیم قرن دیگر نفت و تا دو قرن آینده گاز دارد اما نمی توان به این منابع محدود دل خوش کرد. بحمدالله دانشمندان و جوانان متخصص این مرز و بوم با الگو گرفتن از خورشید و با دستیابی به تکنولوژی فوق پیشرفته «گداخت هستهای» مسیر جدیدی را پیش روی ملت ایران گشودهاند؛ مسیری که دشمن در جریان مذاکرات هستهای و برجام تلاش کرد آن را مسدود یا در آن وقفه ایجاد کند چرا که فناوری گداخت هستهای مجدداً قطار پیشرفت کشور را به راه خواهد انداخت.
گداخت (همجوشی) هستهای یا فیوژن فرآیندی عکس عمل شکافت هستهای است. در فرایند همجوشی هستهای هستههای سبک مانند هیدروژن، دوتریوم و تریتیوم با یکدیگر همجوشی داده شده و هستههای سنگینتر و مقداری انرژی تولید میشود. برای اینکه همجوشی امکانپذیر باشد، هستههایی که در واکنش وارد میشوند باید دارای انرژی جنبشی کافی باشند تا بر میدان الکترواستاتیکی پیرامونشان فائق آیند؛ بنابراین دماهای وابسته به واکنشهای همجوشی فوقالعاده بالاست.
در سال 1952 اولین انفجار آزمایشی گرماهستهای باعث آزاد شدن مقدار زیادی انرژی کنترلنشده شد. این آزمایش نشان داد که اگر دمای یک گاز متشکل از ذرات باردار ـ پلاسما ـ با چگالی بالا تا حد 50 میلیون درجه کلوین افزایش یابد، باعث ایجاد واکنش همجوشی هستهای در گاز یونیده میشود. پس از انفجار موفقیتآمیز بمب هیدروژنی جستجو برای آزاد کردن کنترل شده انرژی همجوشی شروع شد.
مزیتهای گداخت هستهای نسبت به شکافت هستهای از این قرار است:
*منابع سوخت آن بسیار فراوان است؛ به عنوان مثال از هر 6400 اتم هیدروژن آب، یک اتم دوتریوم است. یعنی حدود 0.0153 درصد. تریتیوم نیز در فرایند جذب نوترون توسط لیتیوم قابل تولید است.
*به ازاء هر نوکلئون از ماده سوخت، انرژی تولیدی نسبت به روش شکافت بیشتر است.
*معضل پسماندهای هستهای را ندارد.
*یکی دیگر از مزایای رآکتورهای گداخت هسته ای تولید رادیو ایزوتوپ های پزشکی و صنعتی است. این به خاطر نوترون های تولید شده همزمان با همجوشی است.
*اینکه در هنگام وقوع حوادث احتمالی، راکتور همجوشی از کنترل خارج نمیشود.
به عنوان مثالی از انرژی تولیدی در یک راکتور همجوشی میتوان گفت اگر یک گالن از آب دریا را که دارای مقدارکافی دوترون است در واکنش همجوشی استفاده کنیم معادل 300 گالن گازوئیل انرژی بدون آلودگی تولید میکند.
دانشمندان اعتقاد دارند تنها منبع انرژی پاک که در ابعاد وسیع قادر به تامین انرژی برای بشر بشمار می رود، انرژی حاصل از گداخت هسته ای است. سوخت رآکتورهای گداخت هسته ای هیدروژن است و هیدروژن در طیبعت بسیار فراوان است. آب دریا و دریاچه ها هیدروژن دارد. بنابراین منبعی تمام نشدنی برای انرژی است که صدها میلیون سال دوام خواهد داشت و دولت می بایست در زمینه گداخت هستهای با قدرت رو به جلو گام بردارد و به این فناوری پیشرفته به چشم یک گنج پنهان بنگرد.
در قرآن کریم در قصه حضرت خضر و حضرت موسی علیهماالسلام آمده که جناب خضر آن دیوار در شرف انهدام را مستقیم کرد تا گنجی که زیر آن نهفته و مال دو پسر بچهٔ یتیم بود باقی بماند و آنها پس از رسیدن به سن رشد آن را تصرف کنند.
چنان که فرموده است: «و اماالجدار فکان لغلامین یتیمین فی المدینة و کان تحته کنز لها..؛ و اما دیوار از آن دو پسر بچهٔ یتیم بود در شهر و زیر آن گنجی بود از آن دو یتیم..»(کهف: 82) گداخت هستهای گنج پنهان برای نسل های آتی است. فرزندان و آیندگانی که ما در کمتر از دو قرن تمام منابع فسیلی مربوط به آنها را تمام کرده ایم اما قادریم امروز میراث ماندگاری برای آنها به یادگار بگذاریم.
علیرغم اینکه غربی ها نزدیک به 70 سال است که روی این فناوری متمرکز شدهاند، اما این تکنولوژی به عنوان یک دانش جهشی در ایران پیشرفتهای چشمگیری داشته و مانند برخی پیشرفتهای علمی در عرصه نانوتکنولوژی، سلول های بنیادین، هوافضا و... غربی ها را خیره کرده است.