به گزارش دیدبان،فضای سیاسی و رسانه‌ای آمریکا در آستانه دیدار دونالد ترامپ و کیم جونگ اون رهبر کره شمالی متأثر از این واقعه تاریخی به صحنه تقابل مخالفان و موافقان تصمیم رئیس جمهوری در انجام این دیدار تبدیل شده است.

 در حالی که ترامپ، در تازه‌ترین اظهار نظر خود (15 اردیبهشت) اعلام کرده: «سفر در حال برنامه ریزی است و مکان و زمان مشخصی برای این دیدار داریم و به زودی آن را اعلام می‌کنیم» و سنگاپور به عنوان محل این دیدار انتخاب شده است، روز پنجشنبه روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی اعلام کرد که ترامپ به پنتاگون دستور داده است تا گزینه‌های خروج نیروهای آمریکایی از کره جنوبی را آماده کند.

این موضوع بلافاصله از سوی جان بولتون مشاور ارشد امنیت ملی کاخ سفید تکذیب شد. لذا موضوعی  که اکنون مطرح است بحث در مورد آینده حضور نیروهای آمریکایی در کره جنوبی می‌باشد.

نیروهای آمریکایی در سال 1953 یعنی پس از پایان جنگ کره‌ در کره جنوبی مستقر شده اند. هم اکنون 28 هزار و 500 نظامی آمریکایی در کره جنوبی حضور دارند. در حالیکه طی ادوار گذشته مذاکرات میان آمریکا و کره شمالی موضوع حضور نیروهای نظامی آمریکایی در کره جنوبی یکی از مهمترین محورهای اختلافی میان دو طرف بوده است، مون جائه این، رئیس جمهور کره جنوبی پیشتر و در ماه آوریل اعلام کرده بود، کره شمالی ابراز تمایل کرده است تا برنامه هسته ای خود را بدون درخواست خروج نیروهای نظامی آمریکایی از شبه جزیره کره پایان دهد.

همچنین وی در اوایل ماه مه تکرار کرد که: موضوع استقرار نیروهای آمریکا در جنوب هیچ ربطی به پیمان صلح آینده با کره شمالی ندارد و نیروهای آمریکایی باید در کره جنوبی باقی بمانند حتی اگر چنین توافقی امضا شود. در ادامه روز دوم ماه می، کیم اوی کیم، سخنگوی کاخ ریاست جمهوری سئول نیز گفت: «حضور نیروهای آمریکایی مستقر در کره جنوبی مساله‌ای مربوط به اتحاد میان سئول و واشنگتن می‌باشد و هیچ ارتباطی با امضای معاهدات صلح ندارد.

این ادعاها در حالی مطرح می‌شود که روز یکشنبه 6 می وزارت خارجه کره شمالی در بیانیه‌ای جدید رویکرد مقامات ایالات متحده را که اعمال فشارها را عامل اصلی در روی آوردن کره شمالی به مذاکره و تعلیق خودخواسته بخشی از فعالیت های هسته ای عنوان می‌کنند، مورد انتقاد قرار داد و همچنین اعلام کرد که واشنگتن با استقرار یگان‌های نظامی در شبه جزیره کره، تلاش می‌کند تا فضای خوب کنونی را از بین ببرد. کره شمالی بارها تصمیم برای تجدید نظر در برنامه موشکی و هسته ای خود در چارچوب ملاحظات کلان ملی و با هدف کاهش زمینه مداخله و اقدامات تحریک آمیز بازیگران فرامنطقه‌ای به ویژه آمریکا در شبه جزیره کره اتخاذ کرده است.

این بیانیه به نوعی تکذیب ادعاهای آمریکا وکره جنوبی در پذیرش خارج بودن موضوع حضور نظامیان آمریکایی در شبه جزیره از دستور کار مذاکرات احتمالی پیش روی رهبران دو کشور و کنار آمدن پیونگ یانگ با تداوم حضور نیروهای نظامی آمریکا و همچنین تجهیزات استراتژیک هسته‌ای آمریکا در کره جنوبی می‌باشد. آمریکا اگرچه در دهه 90 میلادی سلاح‌های هسته‌ای خود را از کره جنوبی خارج کرد اما همچنان به بهانه حمایت از کره جنوبی و ژاپن سلاح استراتژیک هسته‌ای همچون بمب‌افکن‌ها و زیردریایی‌های قادر به حمل سلاح‌های هسته‌ای را در شبه جزیره باقی گذارده است.

به نوشته نیویورک تایمز، ترامپ تصمیم به خروج نیروهای آمریکایی از کره جنوبی گرفته و بر این باور است ایالات متحده مابه‌ازای کافی برای هزینه‌های حفظ این نظامیان دریافت نمی‌کند. این نیروها به طور عمده از ژاپن نیز حفاظت می کنند و مهم‌تر از آن حضور نظامی آمریکا باعث نشده کره شمالی کشوری هسته‌ای نشود. کره جنوبی بر اساس توافقی که وجود دارد و اواخر سال 2018 منقضی خواهد شد، نیمی از هزینه حفظ نیروهای آمریکایی را که سالانه بیش از 800 میلیون دلار است، پرداخت می‌کند. در این بعد اگرچه موضوع رویکرد تاجرمآبانه رئیس جمهور آمریکا به روابط خارجی ایالات متحده با متحدان سنتی این کشور کاملاً موضوعی عینی و واقعی است اما اقتضای استراتژیک تداوم حضور نظامی آمریکا در منطقه شرق آسیا بویژه در کشورهای همسایه چین همچون کره جنوبی و ژاپن، اعتبار فرضیه اختلاف بر سر تامین هزینه‌های مالی نیروهای آمریکایی به عنوان عامل در دستور کار قرار دادن طرح کاهش حضور نیروهای آمریکایی در شبه جزیره کره توسط کاخ سفید را کاهش می‌دهد.

بر این اساس فرضیه محتمل‌ و واقع‌گرایانه‌تر به درخواست‌های غیرقابل اجتناب کره شمالی و متحدان این کشور چون روسیه و بویژه چین برای کاهش حضور نیروهای آمریکایی در منطقه پس از اقدامات داوطلبانه کره شمالی در تعلیق برنامه‌های موشکی و هسته‌ای خود و ابراز تمایل به مذاکره باز می‌گردد.

چین معتقد است که استقرار سامانه دفاع موشکی پیشرفته آمریکا در خاک کره جنوبی و همچنین دیگر تجهیزات استراتژیک این کشور با هدف کنترل و مقابله با قدرت نظامی پکن صورت گرفته است که این امر توانایی های بازدارنده چین را در هر سناریوی درگیری با ایالات متحده در آینده تضعیف می کند. این نگرانی باعث شد که پکن در سال گذشته تحریم هایی را علیه سئول اعمال کند، از جمله در برابر فروشگاه های گروه Lotte و کاهش غیررسمی سفر گردشگران چینی به کره جنوبی.

اکنون چین به عنوان مهمترین متحد پیونگ‌ یانگ به دنبال رفع این تهدید بالقوه از طریق سوق دادن کره شمالی به مذاکره با آمریکا است. از این طریق خطر فروپاشی کره شمالی در اثر تحریم های اقتصادی بین المللی نیز کاسته می‌شود.

چین همواره رهبران کره شمالی را تشویق به آزاد کردن اقتصاد این کشور برای تثبیت حکومت کرده است. بر همین اساس پکن در سال 2001 از کیم جونگ ایل، (رهبر سابق کره شمالی و پدر کیم جونگ اون) دعوت کرد تا برای بازدید از بورس اوراق بهادار شانگهای و برخی دیگر از مراکز اقتصادی و تکنولوژیک از چین دیدار کند. پس از بازگشت ایل به پیونگ یانگ وی اجازه داد تا برخی از بازارها باز شود، اما اصلاحات تقریبا تا جایی که پکن امیدوار بود پیش نرفتند.

همراهی چین با قطعنامه‌های تحریمی شورای امنیت علیه کره شمالی بخش مهمی از نقشه راه چینی‌ها برای زیرسوال بردن مشروعیت حضور نیروهای آمریکایی در منطقه می‌باشد. سیاست جدید چین موجب گردید تا در اواخر ماه مارس کیم جونگ اون در اولین سفر خارجی خود پس از مرگ پدرش (دسامبر 2011) راهی پکن شده و هماهنگی‌های لازم در این باره صورت گیرد.

بطور حتم در پی انعقاد هرگونه توافقی میان کره شمالی و آمریکا، موضوع حضور نیروها و تجهیزات استراتژیک آمریکایی همچون سیستم موشکی تاد (THAAD) در کره جنوبی، این پرسش که چرا ایالات متحده باید نیروهای خود را در کره جنوبی حفظ کند به طور جدی مطرح می‌شود لذا در صورت شکست مذاکرات و معاهده صلح احتمالی، آمریکا به بهانه های واهی از توافق خارج خواهد شد همانگونه که روز گذشته از توافق هسته ای با ایران خارج شد.

منبع: موقع الوقت

خبرگزاری بین المللی قدس