به گزارش دیدبان؛ چنانچه باهدف حمایت از کالای ایرانی، تعرفه‌های وارداتی را افزایش داد و یا با قاچاق نیز مقابله کنیم تا حدی می‌توان از ورشکستگی بنگاه‌های اقتصادی کشور و افزایش بیکاری جلوگیری کرد اما باید توجه داشت که اگر مسئولین کشور به دنبال پیشرفت اقتصادی هستند می‌بایست اقدام دیگری نیز انجام دهند.
در شرایطی که نظام بانکی کشورمان خود دست به فعالیت اقتصادی می‌زند و به عبارت دیگر خود یک بنگاه‌دار بسیار بزرگ است؛ نباید انتظار داشت که بانک‌ها منابع مالی خود را به سمت تولید ببرند زیرا سودآوری در بخش صنعت و تولید بسیار پائین است. به عبارت دیگر حتی اگر واردات کالاهای مشابه داخلی به کشور محدود شود و معضل قاچاق در کشور حل شود، تولید در کشورمان کم سود است زیرا بسیاری از فناوری‌های تولید در کارخانه‌ها، قدیمی و دستگاه‌ها نیز مستهلک و فرسوده است. بنابراین در این شرایط حمایت از کالای ایرانی صرفاً می‌تواند نقش مسکن را برای اقتصاد کشورمان را ایفا کند.
چنانچه بخواهیم اقتصاد کشور را بهبود داد نمی‌توان به مؤلفه‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی بی‌توجه بود. یعنی پیشرفت اقتصاد کشورمان درگرو شکل‌گیری رویکرد واحد سیاسی و فرهنگ‌سازی در اجتماع امکان‌پذیر خواهد بود. همان‌گونه که می‌دانید روح حاکم بر کشورمان همواره سیاسی-امنیتی بوده است و به دنبال آن جایگاه‌ها و سمت‌ها همواره از جنس مسئولین با رویکرد سیاسی و امنیتی انتخاب یا انتصاب شده‌اند. یعنی کشور پس از دوران دفاع مقدس، همواره در جنگ قدرت بین دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا قرارگرفته است و هیچ‌یک از جریان‌های سیاسی نتوانستند و یا نخواستند در جهت رفع مشکلات ملی با یکدیگر متحد شوند. شاید بتوان گفت اهداف سیاسی و حزبی همواره در اولویت مباحث ملی بوده است.
بنابراین عدم اتحاد بین سیاسیون و مسئولین کشور در مباحث ملی از یک‌سو و عدم وجود سیاست کلی در حوزه‌های مختلف و مقبولیت در همه جریان‌ها و گروه‌های سیاسی از سویی دیگر موجب شده است تا هر یک از دولت‌ها، مجلس‌ها، سازمان‌ها و نهادها با رویکرد ملی عمل نکنند. بنابراین می‌توان گفت در فضایی که نظام جمهوری اسلامی نتوانسته است گفتمان ملی در حوزه‌های مختلف اعم از فرهنگ، سیاست، اقتصاد شکل دهند، منافع ملی در کشورمان همواره قربانی رویکرد سیاسی شده است. بنابراین حمایت از کالای ایرانی را نمی‌توان خارج از چارچوب توسعه دید و توسعه در کشورمان مستلزم پیروی از یک گفتمان ملی، اندیشه واحد یا ایدئولوژی خواهد بود.
انتهای پیام//
محمد حسن فرهمند