به گزارش دیدبان؛ چنانچه بخواهید وضعیت اقتصادی کشور را ترسم کنید، خواهید دانست که سود فعالیت‌های اقتصادی به‌ویژه تولید بسیار پائین است و سرمایه‌گذاران تمایلی برای سرمایه‌گذاری در بخش تولید ندارند به همین جهت می‌بینید که عمده سرمایه‌گذاری‌ها در بخش غیر مولد سرمایه‌گذاری شده است. این در حالی است که سودآوری در بخش تجارت و بازرگانی به‌ویژه در واردات کالا به داخل کشورمان دارای سودهای کلان هستند؛ سودهای 100 تا 300 درصدی در بخش واردات موجب شده است تا بسیاری از تولیدکنندگان به‌جای تولید به سمت واردات کالاهای ساخته‌شده بروند و یا در بهترین حالت با واردات قطعات ساخته‌شده، صرفاً نقش مونتاژکار را دارند.
عدم نظارت دقیق در واردات موجب شده است که تولیدکنندگان داخلی به سمت ورشکستگی بروند. تعطیلی حدود 50 درصدی در شهرک‌های صنعتی ازجمله سیاست‌های وارداتی در طی چند سال اخیر بوده است و موجب شده است تا بسیاری از کارگران واحدهای تولیدی به جمع بیکاران ملحق شوند. اما به‌راستی چرا سودآوری در بخش تولید کمتر از 20 درصد است و میانگین تولید در کشورمان حتی از تورم بلندمدت نیز کمتر است؟
پاسخ این سؤال را باید در رویکردها و سیاست‌های اقتصادی دولتمردان جستجو کرد اینکه بسیاری از تولیدکنندگان جنس اولیه خود را باید با نرخ دلار گران خریداری و وارد کنند؛ خود موجب می‌شود تا در قیمت تمام‌شده تولیدات داخلی تأثیر چشم‌گیری بگذارد. البته واردات فولاد در بخش صنعت ازجمله این موارد است اما بی‌شک حوزه صنعت در کشورمان وابستگی فراوانی به فولاد دارد.
تولیدکنندگان داخلی از یک‌سو باید نگران قیمت دلار و ارز باشند و از سویی دیگر مشکل تأمین منابع مالی دارند. در این شرایط است که بانک‌ها نیز به دلیل مشکلات نقدینگی نمی‌توانند وام با بهره پائین در اختیار تولیدکنندگان بگذارند زیرا خود به دلایل سرمایه‌گذاری در بخش مسکن طی سالیان گذشته با عدم تأمین سرمایه مواجه شده‌اند و حتی با فشار به بانک‌ها از سوی دولت، احتمال ورشکستگی مؤسسات پولی و بانکی کشور نیز وجود دارد.
بنابراین افزایش قیمت دلار و بی‌سروسامانی در بازار ارز از یک‌سو و عدم ارائه تسهیلات کم‌بهره یا بدون بهره به تولیدکنندگان داخلی از سوی بانک‌ها موجب شده است تا عملاً تولیدکنندگان داخلی نتوانند فناوری تولید خود را به‌روز کنند و روزبه‌روز سهم بازار خود را در رقابت با کالاهای خارجی از دست می‌دهند. در این شرایط می‌توان گفت که با توجه به زیرساخت‌های اقتصادی کشورمان و سیاست‌های اقتصادی دولتمردان، تحقق شعار سال 97 (تولید از کالای ایرانی) نه‌تنها امکان‌پذیر نیست بلکه ادامه رویکرد اقتصادی دولت تدبیر و امید عملاً ادغام در بازار جهانی به وجود می‌آورد.
انتهای پیام//
محمد حسن فرهمند