به گزارش دیدبان؛ موضوع عدالت در هر جامعهای یکشبه به حد عالی خود نمیرسد و یکشبه همه از بین نمیرود. از سویی دیگر نمیتوان عدالت را صفر و یک دید یعنی اینکه بگوییم که عدالت در کشور وجود ندارد و یا اینکه فرضاً گفته شود حکومت عادل است بهنوعی ناصحیح خواهد بود زیرا موضوع عدالت همانگونه که اشاره شد طی زمان مورد ارزیابی قرار میگیرد و به سمت هدفگذاری حرکت میکند و یا عکس آن یعنی از اهداف دور میشود بنابراین عدالت یک موضوع نسبی و همواره در حال تغییر است.
اما اکنون چیزی که مطرح میشود اینکه عدالت در کشورمان بسیار ضعیف است اما سؤالی که پیش میآید اینکه شاخص سنجش میزان عدالت در کشور چیست و اساساً هدف و قله عدالت در کجا قرار دارد؟ در جواب این سؤال باید به سخنان رهبران انقلاب اشاره کرد. بهعنوان مثال امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی فرمودند: (هدف اصلی پیامبران این بوده است که انسان طبیعی تبدیل به انسان الهی شود) یا در جای دیگری آیتالله مطهری گفت: (مگر ممکن است که جامعهای بدون اینکه بر محور عدالت بچرخد و حقوق مردم در آن جامعه محفوظ باشد، باقی بماند؟)
حال بعد از گذشت چهار دهه، زمانی که صحبت از عدالت میشود نمیتوان کشورمان را با کشورهای غیر اسلامی قیاس کرد زیرا عدالت منحصر به دین و مذهب نیست و بسیاری از کشورها علیرغم اینکه دین و مذهب را محور حکومتداری خود قرار ندادهاند ولی توانستهاند رضایت نسبی شهروندان خود را تأمین کنند اما در مقابل کشور ما با اینکه بر محور رسالت دینی، عدل و انصاف اسلامی بنا شد اما در طول چهار دهه از شعارهای اصلی خود منحرف شد و از ارزشهای ابتدایی خود یعنی عدالت فاصله گرفت و کشور را به سمت پرتگاه فساد، تبعیض و بیعدالتی کشاند.
اینکه رهبران کشورمان همواره بر عدالت تأکید داشتهاند هیچ شکلی نیست اما تذکر و توصیه عدالت همواره در بدنه دولتها، مجلسها، دستگاهها و نهادهای حکومتی نتوانست از مقام سخن به مقام عمل تبدیل شود و صحبت از عدالت از همان ابتدای انقلاب در حد سخن باقی ماند.
در طی این چهار دهه شاهد بودیم که مسئولین کشور موضوع عدالت را به شیوه خود تفسیر و با آن عملکرد خود را توجیه میکند اما چیزی که امروز مورد اعتراض و خواست عموم مردم است، عدالت است همان چیزی که در کانونهای تصمیم گیر نظام مورد غفلت قرارگرفته است و همواره تدوین، وضع و اجرای قوانین را تحت شعاع دو عبارت مصالح نظام «و یا» کمبود منابع «به سمتوسوی دیگری میکشاند و با این ترفند اصلاح قوانین در جهت بهبود آن و یا اجرای کامل قوانینی که بر محور عدالت است را به زمانی دیگر موکول میکند. شاید بتوان بهعنوان مثال به» قانون از کجا آوردهای اشاره کرد همان قانونی که ویژه نظارت بر اموال مسئول کشور است که نهتنها در برخی از موارد اجرا نشد بلکه مجمع مصلحت نظام افشای اموال مشروع و یا نامشروع مسئولین نظام را ممنوع کرد و چنانچه فردی بخواهد از اموال میلیاردی مسئولین نظام پرده بردارد، مجرم است. این در حالی است مسئولین کشور همچنان بر طبل عدالت میکوبند و با این شیوه سیاسی تصمیمات و عملکردهای اشتباه خود را توجیه میکنند.
انتهای پیام//