به گزارش دیدبان،نگاهی به کارنامه شورای امنیت در سال های اخیر، خصوصا بعد از روی کار آمدن دونالد ترامپ نشان دهنده این است که این شورا در حال حرکت به سمت یک نهادی ملی از کشورهای غربی خصوصا آمریکایی ها شده است. شاید روزگاری تصور این موضوع که یک کشور به دیگر اعضای شورای امنیت پیشنهاد دهد تا در ضیافت ناهار یا شام آن عضو شرکت کنند تا رای آن ها متناسب با میل آن عضو رقم بخورد، سخنی دور از واقعیت و بسیار وقیحانه بود، اما اینک این اتفاق می افتد و آمریکایی ها کشورهای دیگر عضو دائم و غیردائم را به دنبال خود می کشانند، باقی کشورها نیز در آن ضیافت شرکت می کنند و علیه سایر اعضای ملل متحد دست به اقداماتی می زنند. اقدام آمریکا و سایر اعضای شورای امنیت علیه ایران یادآور همان ایده ای است که سرسخت ترین واقع گرایان نیز در روابط بین الملل نسبت به آن با تردید رفتار می کردند و مخالفان آرمان گرای آن ها برای متهم کردنشان به دوری از صلح و همکاری بین المللی، سازمان ملل را نهادی برای اعمال قدرت عده ای از کشورها علیه کشورهای دیگر برمی شمردند. اما اینکه تمام آن اتهاماتی که آرمانگرایان به سازمان ملل وارد می کردند توسط آمریکا تعبیر به واقعیت می شود و آمریکا و چند کشور غربی به تنهایی تمام منظومه ملل متحد را زیر پای می گذارند.

شورای امنیت آمریکا!

آمریکایی ها شورای امنیت سازمان ملل را در حد یک نهاد ملی خود تقلیل داده اند و ترتیباتی را در این نهاد اتخاذ کرده اند که طی آن هیچ یک از خواسته های سایر ملل جهان خصوصا ملل غیرغربی در آن مراعات نمی شود. موضوع ارسال سلاح به یمن که آمریکایی ها مدعی هستند ایران دست به آن زده و قطعنامه های شورای امنیت را نقض کرده به واقع جدید ترین تحمیلی است که آمریکایی ها بنا دارند به نظام بین الملل وارد کنند. واشنگتن، اتفاقات و ناآرامی های داخلی در ایران که در غرب موضوعی بسیار آشناست و به طور میانگین هر یک هفته یا ده روز یک بار در کشورهای غربی و حتی در خود آمریکا اتفاق می افتد را موضوعی علیه صلح و امنیت بین المللی قلمداد می کند و درخواست جلسه شورای امنیت در خصوص ناآرامی ها در ایران می کند، در حالی که حامی بزرگترین جرائم سازمان یافته در کشورهای حاشیه خلیج فارس هست، از رژیم بحرین حمایت می کند، کشتار عربستان علیه مردم مظلوم یمن را مشروعیت سازی می کند، با تسلیح گروه های شبه نظامی و تروریستی، دولت های ملی در سوریه و عراق را تهدید می کند، تمامیت ارضی کشورهای منطقه را به خطر می اندازد، ایران را تهدید به تجزیه می کند، در خصوص کشورهای منطقه نسخه می پیچد که باید این رفتار را انجام دهند و آن رفتار را انجام ندهند، به نمایندگان خود در صندوق بین المللی پول دستور می دهد که با درخواستهای ایران مبنی بر اعطای وام مخالفت کنند، در نهادهای دیگر نیز به همین ترتیب رفتار می کند و نهادهای بین المللی خصوصا نهادهای حافظ صلح و امنیت بین المللی را همچون نهادهای ملی خود در نظر می گیرد. این رفتار آمریکایی ها سبب شده است تا خاصیت این نهادهای بین المللی به حداقل ممکن برسد و این نهادها دیگر جایگاه و اساسی در نظام بین المللی و افکار عمومی بین المللی و نزد کشورهای غیرغربی نداشته باشند و این ها به دلیل تحت الحمایگی آن ها از سیاست های آمریکایی است.

در همین چارچوب است که آمریکایی ها بعد از وتوی روسیه نسبت به قطعنامه ضدایرانی، اقدام روسیه را یکجانبه گرایی قلمداد می کنند و ایران را تهدید می کنند از مجاری دیگر  این کشور را تحت تنگنا قرار خواهند داد. نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد پس از اقدام روسیه در وتوی پیش‌نویس قطعنامه ضد ایرانی درباره تمدید تحریم‌ها علیه یمن، ایران را به اقدامات یکجانبه تهدید می کند و می گوید «اگر قرار باشد روسیه سپر ایران بشود، لازم است آمریکا و شریکانش به تنهایی اقدام کنند. اگر قرار است نتوانیم در شورا[ی امنیت] اقدام کنیم مجبوریم اقدامات خودمان را انجام دهیم.» این نوع نگاه نسبت به رفتارهای یک کشور مستقل در سیستم ملل متحد نشان می دهد که آمریکایی ها صرفا صدای خودشان را در جامعه جهانی می شنوند. اینکه پیش نویس این قطعنامه توسط انگلیس تقدیم شورای امنیت شد، دقیقا در قالب یک تقسیم کار بین المللی تعریف می شود. آمریکایی ها مایل نیستند که ایران را رها کنند و برای این موضوع به هر ابزاری نیز متوسل می شوند. این بار از انگلیسی ها مدد جسته اند.

دشمنی نیکی هیلی با ایران ساختاری است یا شخصی؟

 آمریکایی ها بعد از توافق هسته ای با ایران عادت به دوره گردی برای از بین بردن خاصیت توافق هسته ای موسوم به برجام داشته اند. یکی از فعال ترین افرادی که در آمریکا برای از بین بردن خاصیت توافق هسته ای از یک سو و متهم کردن ایران به انحا مختلف از دیگر سو اقدامات ضدایرانی انجام داده، نیکی هیلی بوده است. به راحتی می توان گفت در این 14 ماهی که از ریاست ترامپ در آمریکا می گذرد و نیکی هیلی سفیر این کشور در سازمان ملل بوده است، هر یک ماه یک بار یک موضوعی در خصوص ایران در رسانه ها، شورای امنیت و محافل مختلف پرونده سازی شده است، از ناآرامی های داخلی گرفته تا نمایش مضحک موشکی، تا سوریه تا عراق و ... .

 پیرو همان سیاست های باراک اوباما مبنی بر دوره گردی های وزیر خزانه داری وقت آمریکا بود که نیکی هیلی نیز دست به این دوره گردی ها زد و اولین اقداماتش علیه یاران را با این دوره گردی ها شروع کرد تا به ایران این پیام را بفرستد که یکی از ضدایرانی ترین مقامات آمریکا را پیش رو خواهد داشت. نیکی هیلی نماینده آمریکا در سازمان ملل در بدو انتصابش به وین رفت تا با مقامات سازمان بین المللی انرژی هسته ای مذاکره کند و آن ها را نسبت به اقدامات ایران که وی ادعا می کرد تخطی از برجام است مطلع کند. حالا نیکی هیلی تمام قد ایستاده تا ایران را در صدر مسائل بین المللی قرار دهد. اینکه دلیل این سطح از خشونت را باید شخصی دید یا در چارچوب سیستمی بررسی کرد، موضوعی است که نیازمند بررسی دقیق دارد، اما عبدالباری عطوان سعی می کند این موضوع را سیستمی ببیند، آن جا که معتقد اس«ت خانم هیلی که بر ترامپ از نظر نژادپرستی و دشمنی ضد عرب و مسلمانان پیشه گرفته است هجمه ضد ایران را بدون دلیل شروع کرده است. هدف آن غیر از فتنه افکنی و آماده کردن زمینه جنگ طایفه ای برای نابودی منطقه و دوشیدن باقیمانده دارایی ها و پولهای کشورهای حاشیه خلیج فارس نیست. نماینده آمریکا در سازمان ملل هنگامی که گفت آمریکا دلایلی در دست دارد که نشان می دهد موشک شلیک شده به سوی فرودگاه ریاض موشک ایرانی است در واقع تفسیر توخالی کرد.

وی بر آن است «هدف اساسی از این سخنان هیلی منحرف کردن انظار عربی و اسلامی از جنایت آمریکا در قدس اشغالی و جانبداری کامل ازاشغالگران اسرائیلی است. در یمن جنگ شدیدی از حدود سه سال قبل شروع شده است که در آن ائتلاف تحت رهبری عربستان هزاران تُن مهمات و موشک و هواپیمای پیشرفته آمریکایی به کار گرفته و این طبیعی است که طرف دیگر به دفاع از خود با هر ابزاری چه موافق باشیم یا نباشیم، روی آورد.»

عطوان می نویسد عصبانیت آمریکا که خانم هیلی را مامور بیان آن کرده است و تمرکز بر موشکی که فرودگاه ملک خالد در شمال شهر ریاض را هدف قرار دارد، به این دلیل است که  موشک بالستیکی که به هدفش اصابت کرد و در فروگاه بین المللی فرود آمد و پروازها را مختل کرد و سبب ایجاد رعب شد؛ شکست سامانه پاتریوت ساخت آمریکا در رهگیری آنرا نمایان ساخت؛ موضوعی که ضربه مهلکی به تاج صنعت نظامی آمریکا محسوب می شود به ویژه که هفت موشک پاتریوت شلیک شده -که هر موشک آن سه میلیون دلار هزینه دارد - برای رهگیری این موشک بالدار یمنی ها و ساقط کردن این موشک آنگونه که نیویورک تایمز آمریکا اعلام کرده است، ناتوان بود.

برخی نیز این سطح از خشونت را شخصی می دانند. به هر حال، اقدامات نیکی هیلی که با این دوره گردی ها شروع شد، حالا به تبدیل به این جا رسیده که نیکی هیلی بیان می کند ایران را در صدر تهدیدات منطقه برخواهد شمرد.  یقینا ایستگاه ایران هراسی های آمریکا با هیلی شروع نشده، اما می توان وی را جزو ایران ستیزترین افراد اجرایی آمریکا قلمداد کرد.