به گزارش دیدبان،چکیده

خاورمیانه را می­ توان کانون نخست بحران­ های سیاسی، اعم از جنگ، تروریسم، کودتا و دیگر بحران­ های مختلف قلم­داد کرد. به عنوان مثال، در سال  2017 و پس از سفر دونالد ترامپ به عربستان سعودی، وقایع متعددی در منطقه به وقوع پیوست. رویدادهایی همچون قطع روابط سیاسی میان قطر و عربستان سعودی، حملات موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مواضع تروریست­های داعش در دیرالزور و تغییر ولایت­ عهدی در عربستان سعودی که ملک سلمان، پادشاه این کشور، طی فرمانی محمد بن نایف را از سمت ولایت­عهدی خلع و پسرش محمد بن سلمان را به این سمت برگماشت. در این مقاله، نویسندگان با بهره­ گیری از روش­های تطبیقی، تحلیلی-توصیفی و نیز نظریة آلوین تافلر در خصوص جابه ­جایی در قدرت، درصدد ارایة پاسخی متقن به این سؤال­اند که «جریان­ شناسی واگذاری قدرت به محمد بن سلمان از سوی پادشاه عربستان چه بوده است؟» و این­که «خاندان آل سعود با این تغییرات، بحران ­های منطقه ­ای را چگونه حل­ وفصل خواهد کرد؟». یافته­ های مقاله حاکی از آن است که «ضعف و مواضع اعتدال­ گرایانة محمد بن نایف در بحران­ های منطقه، سیاست ­های پراگماتیستی محمد بن سلمان در قبال یمن، عراق، سوریه و ایران و جاه ­طلبی­ های وی در کنار مواضع نزدیک به رژیم صهیونیستی و آمریکا، او را به مناسب­ ترین گزینه برای ولایت­عهدی عربستان سعودی مبدل نموده است. هم­چنین، به نظر می ­رسد سیاست­ های محمد بن سلمان، با توجه به روحیات خشونت­ طلبی و رادیکالیسم وی، به سمت سرکوب مخالفان در داخل و تشدید بحران­ ها در منطقة خاورمیانه سوق یابد.

واژگان کلیدی: عربستان سعودی، ولایتعهدی، جابه جایی قدرت، محمد بن سلمان، خاورمیانه

نویسندگان:

حسین مسعودنیا, یونس فروزان, عبدالرضا عالیشاهی 

مجله رهیافت های سیاسی و بین المللی - دوره 8، شماره 1، پاییز 1395.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.