گردشگری صنعتی است که وابستگی‌های متقابل در آن بسیار بالاست و ایجاد روابط مبتنی بر همکاری مانند شبکه‌ها در آن، بیش از آن که امری دلخواه باشد، الزامی مدیریتی است. از آنجا که بهبود فرایند خط‌مشی‌گذاری در حوزة گردشگری یکی از عوامل مهم توسعة این صنعت است، این مقاله به دنبال طراحی و اعتبارسنجی مدل مناسب خط‌مشی‌گذاری شبکه‌ای در حوزة گردشگری است. برای رسیدن به این هدف تحقیق حاضر با هدف کاربردی و رویکرد آمیخته انجام گرفت. ابزار تحقیق در بخش کیفی، مصاحبه و در بخش کمی پرسشنامه بود. تحلیل داده‌ها در بخش کیفی از طریق تحلیل تم، و در بخش کمی از طریق مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام گرفت. پس از ترسیم مدل اولیه، پرسشنامة تحقیق به همراه ابعاد مشخص‌شده بین 245 نفر از کارشناسان و مدیران سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری توزیع شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش‌های محاسبه آلفای کرونباخ و ضریب پایایی مرکب (CR) تأیید شده، و روایی آن نیز با روش‌های روایی محتوا و روایی همگرا (AVE) تأیید شد. در نهایت، 54 مؤلفه در سه شاخة ساختاری، رفتاری و زمینه‌ای شناسایی شد.

کلیدواژه ها: پیامدهای خط‌مشی؛ چرخة خط‌مشی‌گردشگری؛ خط‌مشی‌گذاری گردشگری؛ شبکة خط‌مشی گردشگری

نویسندگان:

سامان جهاندیده: دکتری مدیریت دولتی، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران

محمد حسین رحمتی: استادیار، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران

 حسن زارعی متین: استاد، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران

مجله مدیریت فرهنگ سازمانی - دوره 15، شماره 3، پاییز 1396.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.