به گزارش دیدبان،چکیده
این مقاله با بررسی چهار برنامة «پرگار» در تلویزیون بیبیسی فارسی دربارة «نسبت» دین و مدرنیته و بهطور خاص، اسلام وسیاست، با روش تحلیل گفتمانی، نتیجه میگیرد که گفتار غالب پرگار، «سکولاریزم» فلسفی و اعتقادی،و سیاسی است. این دو گفتار، ضمن نفی و انکار پیوند دین و سیاست و طرد انگارة حکومت دینی، دست به حذف و خشونت نمادین علیه گفتمان اسلام سیاسی میزنند و به سبب برخورداری از قدرت و موقعیت و «دسترسی» به تریبونهای عمومی، روشهای شناخت خودشان از جهان را به شیوهای گفتمانی اشاعه میدهند و به تمام امور و پدیدهها، معنای متناسب با «دال» مرکزی خود میبخشند. گفتمان سکولار به منظور تعریف و توانمندسازی و نیز برای خاموشسازی و برونگذاری عمل میکند و افزون بر تجسم تهدید علیه سنت و ایمان اسلامی، به منظور یک اصل مشروعیت بخش برای سرکوب فعالیتهای سیاسی در منطقه نیز به کار گرفته میشود.
کلیدواژه ها: گفتمان؛ خشونت نمادین؛ سکولاریزم؛ اسلام سیاسی؛ نوگرایی دینی
نویسنده:
سیدمحمد مهدیزاده: عضو هیئت علمی دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی
فصلنامه مطالعات فرهنگ – ارتباطات - دوره 16، شماره 31 - شماره پیاپی 63، پاییز 1394.