به گزارش دیدبان؛ سوالی که مطرح می شود این است که چرا جمهوری اسلامی ایران دست به چنین اقدامی زده و به صورت آشکار چنین تسلیحات مهم و راهبردی را اختیار یمنی‌ها گذاشته است؟ همچنین سوال دیگر مطرح شده در این خصوص این است که اگر قرار بود این تسلیحات در اختیار یمنی ها قرار بگیرد می بایست به شکلی لوگوها و نمادهای ایرانی بودن آن مخفی می شد؟ به نظر می رسد که این سوال هرچند در وهله اول درست به نظر می‌رسد، اما در بعد دیگر و نگاه عمیقتر خود حاوی پیام های مهم تری است. مسوولان و مقامات عالی رتبه ایران و کسانی که تصمیم راهبردی در چنین سطحی گرفته‌اند، به تبعات آن کاملاً آگاهی داشته و با علم به این مساله که ممکن است چنین اقدامی در آینده فاش شود و هزینه‌هایی برای تهران داشته باشد، نیز فکر کرده اند.
باید تاکید کرد که در یمن یک جنگ ویرانگر در جریان است و ما نیز یک طرف نبرد هستیم، اگر این مساله را پذیرفتیم می‌توان موارد دیگر را هم تعریف و بررسی کرد. وقتی یمنی ها موشک کروز را شلیک کردند مبرهن بود که آشکارا در تهران مجوز این اقدام صادر شده است و این یک گام مهم برای پایان جنگ خانمانسوز در یمن است. کسی نمی‌تواند این نکته را بپذیرد که موشک های ایرانی به صورت کامل به دست نیروهای مدافع یمنی رسیده باشد، بلکه واقعیت آن است یمنی ها با داشتن صدها فروند موشک بالستیک اسکاد با استفاده از قطعات ساخت ایران آن را توسعه داده و برای روز مبادا انبارداری کرده اند. در این مورد می‌توان به سخنان فرمانده کل سپاه پاسداران و توئیت وزیر امور خارجه کشورمان در مورد یمن اشاره کرد که هر دو پیام‌های مهمی داشتند. از یکسو سرلشکر جعفری وعده پیروزی جنگ یمن را می‌دهد و از سوی دیگر وزیر خارجه از آمادگی کشورمان برای پایان جنگ در یمن می گوید. کسانی که می‌دانند، می‌دانند پیام مواضع یک ژنرال ایرانی و یک دیپلمات ایرانی در یک روز چیست.
نکته دیگر آنکه پس از صدور قطعنامه شورای امنیت و محاصره همه جانبه یمن توسط ائتلاف سعودی، ارسال تجهیزات به سختی صورت گرفته و آنچه به این کشور ارسال شده است مربوط به ماه ها و هفته‌های پیش از صدور قطعنامه است. در این بازه زمانی بدون شک کمک های فنی و مستشاری جمهوری اسلامی ایران در قالب یک توافقنامه دفاعی با ارتش یمن جهت بالا بردن توان رزمی این کشور به شکل کاملا قانونی صورت گرفته و هیچ کس نمی تواند در این مورد ایرادی به جمهوری اسلامی ایران بگیرد. در همین مورد می‌توان به استفاده گسترده مدافعان یمنی از موشک های ضد زره و برخی تجهیزات دیگر ایرانی مانند پهپادها اشاره کرد که یک مورد آن توسط نماینده آمریکا در سازمان ملل به نمایش در آمده است.
اما شاید مهم‌ترین پیام این اقدام را بتوان در چند نکته خلاصه کرد:
چند ماه پیش بود که دبیرکل حزب‌الله در سخنانی در پاسخ به ادعاهای واهی حاکمان آل خلیفه تاکید کرد این جنبش هیچ سلاحی را به مجمع الجزایر بحرین ارسال نکرده است، در حالیکه ارسال سلاح به هر کشوری و با هر شرایطی بسیار آسان است. اگر ایران توانسته باشد در شرایط پس از قطعنامه و با محاصره دریایی و هوایی یمن برای مدافعان در چنین سطحی سلاح های استراتژیکی مانند موشک های بالستیک ارسال کند، این مسئله تقصیر ایران نیست، بلکه یک بی‌آبرویی برای ارتش شکست خورده سعودی است که با وجود کمک های فنی و اطلاعاتی آمریکا و تشکیل یک ائتلاف نظامی نتوانسته چند کیلومتر مرز دریایی با یمن را کنترل کند و سیل سلاح به این کشور روانه شده است.
و پیام نهایی آنکه اگر چنین کمک‌های فنی به یمنی ها رسیده باشد، آنها نه یک فروند یا چند فروند، بلکه ده ها فروند موشک دوربرد در طول این مدت ساخته و یا با استفاده از کمک‌های فنی و قطعات ارسالی توسط ایران موفق شدند تعداد بیشتری از موشک های اسکاد خود را به روز رسانی کرده و در حوزه برد، دقت، سرعت و قدرت کلاهک بهینه کنند. اگر چنین تحلیلی صحت داشته باشد باید گفت که عمده نگرانی آمریکا و عربستان سعودی و اماراتی ها بابت شلیک های بعدی است که می تواند به شکل چند فروندی صورت بگیرد و با توجه به همه ارزیابی های فنی، پدافند ضد موشکی سعودی‌ها که توسط اپراتورهای آمریکایی هدایت می‌شوند، نخواهند توانست با آنها مقابله کنند.