گروه بین‌الملل «دیدبان»، استراتژی امنیت ملی روسیه اگرچه بر پایه سه حلقه امنیتی تشکیل شده است اما تقدم و تاخر سناریوها و پروژه‌های مسکو در این گستره به هیچ‌وجه مشخص نیست. یعنی روسیه را تنها نمی‌توان بر اساس سند امنیت ملی آن تحلیل کرد بلکه بر اساس متغیرهای موجود ممکن است که در هر زمان و مکانی به یکباره شاهد ورود و حضور روسها در عرصه نظامی و امنیتی و به دنبال آن سیاسی باشیم.

دو محور اصلی در این بین به تازگی نمایان شده است که یکی از آنها طی دو روز گذشته و دیگری از نوامبر سال 2016 میلادی برجسته شده است. محور اول برگزاری رزمایش دریایی و هوایی مشترک روسیه و چین در دریای بالتیک است.

 اگرچه پوتین رسماً اعلام کرده است که این رزمایش تهدیدی برای همسایگان اروپایی قلمداد نمی‌شود اما واقعیت این است که تجمیع نیروهای دو قطبی نظامی، اقتصادی و انرژی دنیا آنهم در دریای بالتیک؛ رسماً تهدید ناتو و نمایش قدرت قلمداد می‌گردد.

محور دوم توافقنامه ایجاد نیروی نظامی مشترک میان روسیه با ارمنستان است که به امضاء ساکن کرملین رسیده است و روز گذشته رسانه‌های روسیه آنرا تایید کردند. اگرچه این توافق‌نامه در نوامبر سال گذشته میلادی به امضاء مسئولین نظامی دو کشور رسیده است اما امضاء پوتین و تایید دومای روسیه اولاً جمهوری آذربایجان را نگران کرده است و خصوصاً گستره اشراف و هژمونی روسیه را در منطقه قفقاز افزایش خواهد داد.