گروه سیاسی «دیدبان»، جعفر تهرانی:: بیش از یک ماه از زمان برگزاری دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری می‌گذرد، این روزها زمانی است که معمولا دولت‌های منتخب بیشترین تمرکز خود را بر روی انتخاب اعضای کابینه می‌گذارند و مردم هم منتظر انتشار اخبار متفاوت درباره افرادی هستند که ممکن است در کابینه بعدی حضور داشته باشند اما چیزی که این روزها در فضای رسانه‌ای کشور در جریان است متفاوت از این تصور است و می‌توان شرایط این روزها را ادامه روزهای پر از التهاب انتخابات دانست.
واقعیت این است که کشور هنوز از شرایط انتخاباتی خارج نشده و جریان دولت علاقمند است تا شرایط وزن‌کشی طرفداران خود در برابر رقبا ادامه پیدا کند.
روحانی که دوباره توانسته به عنوان رئیس‌جمهور کشور انتخاب شود این روزها نه تنها سعی نمی‌کند حواشی موجود را کم کند و ظرفیت خود را متوجه انتخاب کابینه نگه دارد بلکه هر از چندگاهی با اظهارنظرهای متفاوت به دنبال تشدید تنش با مخالفین خود است.
مدتی پیش روحانی در مجلس افطار با وزرا از آنهایی که به گفته‌اش "پاشنه گیوه‌شان خوابیده بود و ورنکشیدند و لخ‌لخ کردند." و "از آنهایی که سختشان بود دفاع کنند، خیلی نرم حرف می‌زدند و آرام. اگر در تنگنای ۳۰ خبرنگار قرار می‌گرفتند، در آن تنگنا یک کلمه‌ای می‌فرمودند. حرف نمی‌زدند و سینه سپر نمی‌کردند" به طورروشن گلایه کرد و به نوعی حکم اخراج برخی از اعضای دولت را هم دست آنها داد.
این نوع اظهارنظر در خصوص وزرا به شکل روشن نشان می‌دهد برای روحانی میزان فعالیت اعضای کابینه در موضوعات حاشیه‌‌ای بیشتر از موفقیت آنها در انجام وظایف قانونی اهمیت دارد و این پیام روشن را به اعضای دولت بعدی هم می‌دهد که برای ماندن در دولت، بیشتر از آن که به حوزه مسئولیت خود می‌پردازند حواسشان به دفاع از روحانی باشد.
اظهار نظر روحانی در مورد مساله ولایت و حکومت از منظر امیرالمومنین، حمله به سپاه با عنوان دولت تفنگدار به همراه سر و صدای طرفداران گیوه ورکشیده او در خصوص مداحی میثم مطیعی در روز عید فطر همه نشان از این دارد که برای روحانی ایجاد حواشی اولویت اصلی را دارد.
سوال اصلی این در شرایطی که معمولا دولت‌ها از ایجاد حواشی برای خود خودداری می‌کنند تا مبادا در روند کاری آنها وقفه‌ای ایجاد شود چه شده که روحانی از همین ابتدا استراتژی متفاوتی را انتخاب کرده است؟ به نظر برای پاسخ به این سوال باید چند نکته اساسی را مدنظر داشت.
موضوع اول بحران‌هایی است که دولت روحانی با آنها درگیر است، از یک سو مشکلات اقتصادی از جمله بیکاری و رکود هنوز حل نشده و چشم‌اندازی هم برای حل این مشکلات هنوز به چشم نمی‌آید زیرا دولت تمام توان خود را برای حل مشکلات اقتصادی از طریق رابطه با آمریکا بنا کرده و عملا با آمدن ترامپ این راهبرد بی‌اعتبار شده است، از سوی دیگر با تحریم‌های پی‌درپی آمریکا برعلیه ایران که طی مدت اخیر یکی از مهمترین آنها برعلیه قدرت دفاعی ایران تصویب شد و 90 تحریم دیگر هم در انتظار تصویب هستند، برجام به عنوان بزرگترین موفقیت ادعایی دولت هر لحظه بیشتر از قبل در آستانه بی‌اعتبار شدن است و با بی‌اعتبار شدن آن نارضایتی عمومی از روحانی هم بیشتر خواهد شد.
در شرایطی که دولت با چالش‌های فوق‌العاده‌ای مانند گزارش فاجعه بار دولت آمریکا در خصوص اینکه گروه‌های سازمان یافته زنان، پسران و دختران ایرانی در معرض "قاچاق جنسی" در ایران، افغانستان، ناحیه کردستان عراق، پاکستان، امارات متحده عربی و اروپا قرار دارند یا چالش دولت در کمبود و سهمیه‌بندی آب از زابل تا اهواز فراگیر شده، طبیعی است که روحانی به فکر راهبردی برای نجات خود از اینگونه بحران‌ها باشد.
روحانی که به تیم خود فرمان بالا کشیدن گیوه‌ها را داده است در حال تست حمله مهندسی شده به بزرگان جریان رقیب و لشکرکشی در فضای مجازی در پساپیروزی انتخابات است، او با اختلاف افکنی و ایجاد دوقطبی‌های بیهوده در جامعه از شبکه‌های اجتماعی به عنوان ابزار جهت دهنده به بی‌نظمی برنامه‌ریزی شده استفاده می‌کند و با تعریف موضوعات محرک جریان رقیب به دنبال "تست شرایط بحرانی" است، موضوعی که حاکی از شرایط "آماده باش" پیش از هجوم اصلی می‌باشد.
رئیس دولت دوازدهم که به خوبی به ضعف خود در انجام بایدهایی که مخاطب آن قرار دارد آگاه است و از آنجایی که تنها راه برای نجات از مشکلات را واردات از غرب و سرمایه‌گذاری آنها در کشور می‌داند تصمیم دارد با عملیاتی کردن وعده انتخاباتی خود در خصوص برداشتن تحریم‌های غیرهسته‌ای موانع باقیمانده بر سر راه ورود غربی‌ها به کشور را از پیش روی خود بردارد.
در شرایطی که دولت به خوبی آگاه است مشکل اساسی برای برداشتن تحریم‌های غیرهسته‌ای آمریکایی‌ها توان موشکی کشور در کنار موضوع حقوق‌بشر است و نزدیک شدن به توان موشکی هم مطمئنا با برخورد سخت از طرف جامعه روبرو خواهد شد تصمیم گرفته تا با نشانه قرار دادن سپاه به شکلی توان موشکی کشور را هم مورد حمله غیرمستقیم قرار دهد و زمینه را برای برجامیزه کردن این توان فراهم کند.
روحانی که در جریان انتخابات به طور غیرمستقیم حتی موضوع شکستن حصر سران فتنه را هم به طرفداران خود وعده داده بود، نیاز دارد تا شرایط متشنج کنونی را حفظ کند و با تکرار استراتژی "مخالف هاشمی دشمن پیغمبر است" به وسیله حمله گسترده به هر صدای مخالفی که از هر سویی بلند می‌شود و مظلوم‌نمایی در خصوص اینکه عده‌ای با منتخب مردم مخالف هستند این جو امنیتی را در کشور ایجاد کند که هر صدایی که در مخالفت از دولت بلند شود با مشت محکم پاسخ داده خواهد شد تا در نتیجه بستن دهان‌ها بتواند اهداف مورد نظر خود را یکی یکی جلو ببرد.
روحانی و طرفداران او که در توهین به مخالفان خود ید طولایی دارند این روزها داد تظلم رئیس دولت سر می‌دهند و دیگران را به رعایت اخلاق اسلامی، حدیث نبوی، سیره علوی و قس علی هذا توصیه می‌کنند و طبیعتا برداشت اشتباه از لفظ آتش به اختیار که با توهین همراه باشد هم در جهت تقویت این استراتژی حرکت خواهد کرد و می‌تواند بدنه جامعه را با آنها همراه کند.
به نظر می‌رسد دفاع منطقی در برابر این راهبرد دولت را باید دوری از دامن زدن به حواشی دولت ساخته برای جلوگیری از بازی در زمین حریف به همراه بیان واقعیات مشکلات اقتصادی مردم دنبال کرد؛ اکنون دولت مترصد فرصتی است تا با تغییر اولویت‌های مردم توجه‌ها را از مشکلات واقعی به مشکلات ساختگی پرت کند و در این میان ماهی موشکی و حقوق بشری خود را صید نماید.