دیدبان
10 اشتباه پساانتخاباتی روحانی

از اشتباه در درک مفهوم انتخابات تا مواضع هنجارشکنانه و بی توجهی به نظرات کارشناسی

از اشتباه در درک مفهوم انتخابات تا مواضع هنجارشکنانه و بی توجهی به نظرات کارشناسی

گروه سیاسی «دیدبان»، میلاد صبوری/ حسن روحانی گرچه پیروز انتخابات 29 اردیبهشت شد اما در روزهای پس از انتخابات ریاست جمهوری، کار سختی پیش روی خود می بیند.

او هرچند از روزهای اوج تبلیغات انتخاباتی فاصله گرفته، اما به نظر می رسد همچنان در حال تبلیغات انتخاباتی است و همین امر باعث شده تا برخی انتقادات از وی شدت بگیرد. اوج این نقدها (ولو اشتباه) در جریان راهپیمایی روز قدس و سر دادن برخی شعارها علیه رئیس‌جمهور بروز یافت. شعارهایی که نشان می دهد درست یا غلط، بخشی از افکارعمومی چندان دل خوشی از اظهارات چند هفته اخیر روحانی درباره مسائل مختلف ندارند.

اما سوال اینجاست که چرا در جریان انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم و با روشن شدن نتیجه این انتخابات، هنوز برخی شکافهای سیاسی ترمیم نشده و رئیس ‌جمهور منتخب مجبور است با عصبانیت موضع بگیرد؟ چرا برخلاف ادوار قبلی که معمولا رئیس جمهور منتخب در آرامش کار خود را آغاز می کرد، در این دوره، روحانی مدام با اظهارات خود، جبهه ای تازه علیه خودش می گشاید؟ اشتباه روحانی کجاست که هنوز دولت تازه اش را رونمایی نکرده، از راست و چپ گلایه می کند؟

مروری بر 10 اشتباه پساانتخاباتی حسن روحانی، پاسخی است به این پرسش که چرا رئیس جمهور گویی هنوز در دوره تبلیغات انتخاباتی سیر می کند.

1-   اولین اشتباه رئیس جمهور، اشتباه در درک مفهوم انتخابات است. روحانی گرچه حقوقدان است و قاعدتا به قانون اساسی اشراف دارد، اما می پندارد، انتخابات ریاست جمهوری به مثابه تعیین سیاست های کلی نظام است. حال آنکه بر اساس قانون اساسی، رهبر معظم انقلاب سیاست های کلی را تدوین کرده و سه قوه، از جمله قوه مجریه باید در چارچوب همین سیاستها حرکت کنند.

2-   روحانی در موضع گیری های پساانتخاباتی خود، در جایگاهش دچار سوءتفاهم شده و فراتر از مقام ریاست جمهوری موضع می گیرد. پاسخ نقدها و مطالبات ملی را به تندی می دهد و گویی تلاش می کند به پشتوانه آرایی که کسب کرده، مقام ریاست جمهوری را به جایگاهی فراتر از آنچه در قانون اساسی پیش بینی شده، برساند. بدیهی است که این سوءتفاهم او می تواند پیامدهای منفی بسیاری در بر داشته باشد.

3-   روحانی در دوره پساانتخابات، نه فقط برای ترمیم شکافهای سیاسی اقدامی نکرد، بلکه حتی بر شدت این شکافها افزود. او به تندی به رقبایش تاخت، آنها را متهم به فریب مردم و ارائه گزارشهای غلط کرد و حتی گفت که حاضر نیست از برخی منتقدان بگذرد. همین امر، رقبا را علیه او تحریک کرد، هرچند این رقبا، نجیبانه نتیجه انتخابات را با وجود تخلفات، پذیرفته بودند.

4-   روحانی حتی به حامیان و کابینه و نزدیکان خود نیز رحم نکرد و آنها را نیز مورد سرزنش قرار داد. او پس از انتخابات از بسیاری از یاران سابقش فاصله گرفت و طوری با آنها سخن گفت که حتی دفتر او مجبور به سانسور برخی از مطالب او در نقد کابینه شد. همین امر، جبهه سیاسی تازه ای را علیه رئیس جمهور گشود.

5-   رئیس جمهور پس از انتخابات به مشاورانی تکیه کرد که سعی دارند فضای سیاسی کشور را رادیکالیزه کنند. توئیت های جنجالی و اظهارنظرهای خاص برخی از این مشاوران نشان می دهد که روحانی بیش از اندازه تحت تاثیر این مشاوره ها قرار گرفته است.

6-   اشتباه روحانی در ورود به مباحث پرحاشیه تئوریک، وظایف اجرایی وی را تحت تاثیر خود قرار داده است. روحانی درحالی درباره مشروعیت و مقبولیت نظام اظهارنظرهای فلسفی می کند که جایگاه ریاست جمهوری یک جایگاه اجرایی بوده و کسی از رئیس جمهور توقع ندارد که به فلسفه بافی روی آورد.

7-   روحانی بلافاصله پس از پایان انتخابات، به برخی وعده های خود پشت کرد. وعده های یارانه ای، وعده ها درباره سود سهام عدالت، وعده ها برای طرح کارورزی و وعده های دیگری از این دست، وقتی به فراموشی سپرده شد، بخشی از افکارعمومی با دیده تردید به رئیس جمهور منتخب نگریستند.

8-   حسن روحانی در درک شرایط پیچیده بین المللی نیز اشتباه می کند. او که مدعی دیپلمات بودن است، به روشنی درک درستی از سیاست های منطقه ای ترامپ نداشته و متوجه آب شدن غول یخی برجام نیست. به همین خاطر او با فرافکنی و با نقد سیاست های دفاعی کشور، هنوز می خواهد با ادبیاتی با جهان سخن بگوید که در شرایط پیش از روی کار آمدن ترامپ سخن می گفت. حال آنکه دوره این نوع سخن وری گذشته است.

9-   روحانی با وجود آنکه شاهد افزایش سطح مخاصمات منطقه ای است، اما هنوز حاضر نیست بر توان داخلی تکیه کند. حمله او به نهادهای انقلابی که نقش مهمی در اقتصاد کشور دارند، نشان می دهد که رئیس جمهور کشورمان همچنان دل به سرمایه گذاری های خارجی خوش کرده و بنابراین می خواهد به پشتوانه سراب سرمایه های غیرایرانی، دولت خود را از نیروی پرتوان داخلی محروم کند. این وضعیت، دولت روحانی را در آینده با مشکلات بسیاری روبرو خواهد کرد.

10-   و در نهایت، روحانی در چارچوب مواضع هنجارشکنانه اش، نتوانسته تعاملی مثبت با احزاب برقرار کرده و در چینش کابینه، نظرات کارشناسی را مدنظر قرار دهد. افزایش سهم خواهی ها از او، تعمیق شکاف ها در کمپین حامی روحانی و نیز شدت گرفتن زاویه او با برخی نیروهای سیاسی باعث شده تا رئیس جمهور در اولین هفته های پس از انتخابات در یک سردرگمی راهبردی قرار گرفته و نتواند به مسائل رسیدگی کند. همین کلافگی استراتژیک، او را وادار کرده وارد بازی دوقطبی سازی شود که برنده آن، رسانه های بیگانه هستند.

به این ترتیب، هرچند حسن روحانی را باید برنده انتخابات ریاست جمهوری 29 اردیبهشت دانست اما او فعلا برنده فضای پس از انتخابات نیست. در صورتی که فضای موجود در نقد رئیس جمهور ادامه داشته باشد، بعید است که حسن روحانی بتواند آنطور که پیش بینی کرده، مسیر خود را برای افزایش قدرت دولت در دوره دوم، به راحتی طی کند.

مرتبط‌ها

بیشترین سقوط ارزش سهام وال استریت در یک روز

دولت آمریکا به کشتن شهروندان ایرانی افتخار می‌کند

مقابله با کرونا از منظر حکمرانی (1)

آمریکا برای آزادی مزدور اسرائیلی، دست به تهدید و ارعاب زد

افشای نام‌های جدید از شاهزادگان بازداشت‌شده

استیصال رسانه‌ای ائتلاف در یمن